آیا حجاب ریشه در تمایلات فطرى زن دارد؟

[|мιѕѕ мєняαѕα|]

عللى كه قبلا ذكر كردیم كم و بیش مورد استفاده مخالفان پوشیدگى زن قرار گرفته است.به عقیده ما یك علت اساسى
در كار است كه مورد غفلت واقع شده است. به عقیده ما ریشه اجتماعى پدید آمدن حریم و حائل میان زن و مرد را

در میل به ریاضت، یا میل مرد به استثمار زن، یا حسادت مرد، یا عدم امنیت اجتماعى، یا عادت زنانگى نباید جستجو كرد

و لااقل باید كمتر در اینها جستجو كرد.ریشه این پدیده را در یك تدبیر ماهرانه غریزى خود زن باید جستجو كرد.

به طور كلى بحثى است درباره ریشه اخلاق جنسى زن از قبیل حیا و عفاف، و از آن جمله است تمایل به ستر و پوشش

خود از مرد.در اینجا نظریاتى ابراز شده است. دقیق‏ترین آنها این است كه حیا و عفاف و ستر و پوشش تدبیرى است

كه خود زن با یك نوع الهام براى گرانبها كردن خود و حفظ موقعیت‏خود در برابر مرد به كار برده است. زن، با هوش فطرى

و با یك حس مخصوص به خود دریافته است كه از لحاظ جسمى نمى‏تواند با مرد برابرى كند و اگر بخواهد در میدان زندگى

با مرد پنجه نرم كند از عهده زور بازوى مرد بر نمى‏آید، و از طرف دیگر نقطه ضعف مرد را در همان نیازى یافته است

كه خلقت در وجود مرد نهاده است كه او را مظهر عشق و طلب و زن را مظهر معشوقیت و مطلوبیت قرار داده است.در طبیعت،

جنس نر گیرنده و دنبال كننده آفریده شده است.به قول ویل دورانت:

«آداب جفتجویى عبارت است از حمله براى تصرف در مردان، و عقب نشینى براى دلبرى و فریبندگى در زنان…مرد طبعا

جنگى و حیوان شكارى است، عملش مثبت و تهاجمى است.زن براى مرد همچون جایزه‏اى است كه باید آن را برباید.» وقتى

كه زن مقام و موقع خود را در برابر مرد یافت و نقطه ضعف مرد را در برابر خود دانست همان طور كه متوسل به زیور

و خودآرایى و تجمل شد كه از آن راه قلب مرد را تصاحب كند، متوسل به دور نگه داشتن خود از دسترس مرد نیز شد.دانست

كه نباید خود را رایگان كند بلكه بایست آتش عشق و طلب او را تیزتر كند و در نتیجه مقام و موقع خود را بالا برد.

ویل دورانت مى‏گوید:

«حیا امر غریزى نیست‏بلكه اكتسابى است.زنان دریافتند كه دست و دل بازى مایه طعن و تحقیر است

و این امر را به دختران خود یاد دادند.» ویل دورانت مى‏گوید:

«خوددارى از انبساط، و امساك در بذل و بخشش بهترین سلاح براى شكار مردان است. اگر اعضاى نهانى انسان

را در معرض عام تشریح مى‏كردند توجه ما به آن جلب مى‏شد ولى رغبت و قصد به ندرت تحریك مى‏گردید.مرد

جوان به دنبال چشمان پر از حیاست و بى‏آنكه بداند حس مى‏كند كه این خوددارى ظریفانه از یك لطف و رقت عالى خبر مى‏دهد.» مولوى،

عارف نازك اندیش و دوربین خودمان، مثلى بسیار عالى در این زمینه مى‏آورد.اول درباره تسلط معنوى زن بر مرد مى‏گوید:

زین للناس حق آراسته است زانچه حق آراست چون تانند رست چون پى یسكن الیهاش آفرید كى تواند آدم از حوا برید رستم زال

ار بود وز حمزه بیش هست در فرمان اسیر زال خویش آنكه عالم مست گفتارش بدى كلمینى یا حمیرا مى‏زدى

آنگاه راجع به تاثیر حریم و حائل میان زن و مرد در افزایش قدرت و محبوبیت زن و در بالا بردن مقام او و در گداختن

مرد در آتش عشق و سوز، مثلى لطیف مى‏آورد: آنها را به آب و آتش تشبیه مى‏كند، مى‏گوید مثل مرد مثل آب است

و مثل زن مثل آتش، اگر حائل از میان آب و آتش برداشته شود آب بر آتش غلبه مى‏كند و آن را خاموش مى‏سازد، اما اگر

حائل و حاجبى میان آندو برقرار گردد مثل اینكه آب را در دیگى قرار دهند و آتش در زیر آن دیگ روشن كنند، آن وقت است

كه آتش آب را تحت تاثیر خود قرار مى‏دهد، اندك اندك او را گرم مى‏كند و احیانا جوشش و غلیان در او به وجود مى‏آورد،

تا آنجا كه سراسر وجود او را تبدیل به بخار مى‏سازد.مى‏گوید:

آب غالب شد بر آتش از لهیب ز آتش او جوشد چو باشد در «حجیب‏» چونكه دیگى حایل آمد آندو را نیست كرد آن آب را كردش هوا

مرد برخلاف آنچه ابتدا تصور مى‏رود، در عمق روح خویش از ابتذال زن و از تسلیم و رایگانى او متنفر است.مرد

همیشه عزت و استغناء و بى‏اعتنایى زن را نسبت‏به خود ستوده است.

ابن العفیف مى‏گوید:

تبدى النفار دلالا و هى آنسة یا حسن معنى الرضا فى صورة الغضب

نظامى مى‏گوید:

چه خوش نازى است ناز خوبرویان ز دیده رانده از دیده‏جویان

به طور كلى رابطه‏اى است میان دست نارسى و فراق از یك طرف و عشق و سوز و گرانبهایى از طرف دیگر،

همچنانكه رابطه‏اى است میان عشق و سوز از یك طرف و میان هنر و زیبایى از طرف دیگر; یعنى عشق در زمینه

فراقها و دست نارسى‏ها مى‏شكفد و هنر و زیبایى در زمینه عشق رشد و نمو مى‏یابد.

برتراند راسل مى‏گوید:

«از لحاظ هنر مایه تاسف است كه به آسانى به زنان بتوان دست‏یافت و خیلى بهتر است

كه وصال زنان دشوار باشد بدون آنكه غیر ممكن گردد.» هم او مى‏گوید:

«در جایى كه اخلاقیات كاملا آزاد باشد، انسانى كه بالقوه ممكن است عشق شاعرانه‏اى داشته باشد عملا بر اثر

موفقیتهاى متوالى به واسطه جاذبه شخصى خود، ندرتا نیازى به توسل به عالیترین تخیلات خود خواهد داشت.»

ویل دورانت در لذات فلسفه مى‏گوید:

«آنچه بجوییم و نیابیم عزیز و گرانبها مى‏گردد.زیبایى به قدرت میل بستگى دارد و میل با اقناع و ارضاء، ضعیف

و با منع و جلوگیرى قوى مى‏گردد.» از همه عجیب‏تر سخنى است كه یكى از مجلات زنانه از آلفرد هیچكاك – كه

به قول آن مجله به حسب فن و شغل فیلمسازى خود درباره زنان تجارب فراوان داردنقل مى‏كند.او مى‏گوید:

«من معتقدم كه زن هم باید مثل فیلمى پر هیجان و پر آنتریك باشد، بدین معنى كه ماهیت‏خود را كمتر نشان دهد و براى كشف

خود مرد را به نیروى تخیل و تصور زیادترى وادارد.باید زنان پیوسته بر همین شیوه رفتار كنند یعنى كمتر ماهیت‏خود

را نشان دهند و بگذارند مرد براى كشف آنها بیشتر به خود زحمت دهد.» ایضا همان مجله در شماره دیگرى از همین شخص چنین نقل مى‏كند:

«زنان شرقى تا چند سال پیش به خاطر حجاب و نقاب و رویبندى كه به كار مى‏بردند خود به خود جذاب مى‏نمودند و همین

مساله جاذبه نیرومندى بدانها مى‏داد، اما به دریج‏با تلاشى كه زنان این كشورها براى برابرى با زنان غربى از خود نشان مى‏دهند

حجاب و پوششى كه دیروز بر زن شرقى كشیده شده بود از میان مى‏رود و همراه آن از جاذبه جنسى او هم كاسته مى‏شود.»

مى‏گویند: «مشتاقى است مایه مهجورى.» این صحیح است اما عكس آن هم صحیح است كه: «مهجورى است مایه مشتاقى‏» .

امروز یكى از خلاهایى كه در دنیاى اروپا و امریكا وجود دارد خلا عشق است.

در كلمات دانشمندان اروپایى زیاد این نكته به چشم مى‏خورد كه اولین قربانى آزادى و بى‏بند و بارى امروز زنان و مردان، عشق و شور

و احساسات بسیار شدید و عالى است.در جهان امروز هرگز عشقهایى از نوع عشقهاى شرقى از قبیل عشقهاى مجنون

و لیلى، و خسرو و شیرین رشد و نمو نمى‏كند.


نمى‏خواهم به جنبه تاریخى قصه مجنون و لیلى، و خسرو و شیرین تكیه كرده باشم، ولى این قصه‏ها بیان كننده

واقعیاتى است كه در اجتماعات شرقى وجود داشته است.


از این داستانها مى‏توان فهمید كه زن بر اثر دور نگه داشتن خود از دسترسى مرد تا كجا پایه خود را بالا برده است و تا چه حد

سر نیاز مرد را به آستان خود فرود آورده است!قطعا درك زن این حقیقت را در تمایل او به پوشش بدن

خود و مخفى كردن خود به صورت یك راز، تاثیر فراوان داشته است.