همه چیز در مورد دنباله دارها

[Interstellar]

منظومه شمسی ما علاوه بر خورشید که ستاره میزبان است و همچنین سیارات و اقمارشان اجرام دیگری نیز دارد که از انها به عنوان اجرام دیگر یاد میشود . اما در حرکت خود به دور خورشید مدار مستقل دارند . در ادامه به معرفی انها میپردازیم :

ستاره های دنباله دار بر خلاف اسمشان اصلا ستاره نیستند و منبع تولید انرژی نیز نمیباشند  بلکه یکی از اعضای منظومه شمسی هستند نامگذاری انها فقط به دلیل ظاهر انهاست  البته قدیمها حرکت این ستاره های دنباله دار منبع بسیاری از خرافات بوده است . هنگامی که این اجرام یخی به خورشید نزدیک میشوند در اثر تصعید گازها و غبارها هاله ای مه الود در اطراف جیم اصلی دنباله دار تشکیل دمی بلند در اطراف آن میا ید .



معمولا هر دنباله دار از سه بخش تشکیل شده :

بخش اول : هسته با قطر چند کیلومتر شامل یخ  و گازهای منجمد است

بخش دوم : توده ابر مانند که سر دنباله دار با قطر چند صد هزار کیلومتر است و به کمک برهم کنش با تابش خورشیدی اشکار سازی میشوند .

بخش سوم انوااع دنباله دار ها به دو نوع تقسیم بندی میشوند نوع اول دنباله گرد و غبار دارند که در اثر نور خورشید منعکس میشوند زرد و کم رنگ هستند و همان طیف خورشید را دارا هستند . نوع دوم نیز دنباله گازی که بدلیل وجود منواکسید کربن یونیذه شده و ابی رنگ دیده میشوند و دنباله انها ممکن هست به صدها کیلومتر هم برسد .

{{دنباله دارها در واقع باقی مانده تولد منظومه شمسی یعنی 4.6 میلیارد سال پیش هستند ... برخی از محققین معتقدند که ممکنه اب روی زمین از جنس اب موجود و یخ زده در دنباله دارها هست که البته با تحقیقات اخیر روی دنباله دار روزتا این مساله فعلا رد شده است و جنس اب روی دنباله دار روزتا با جنس اب روی زمین متفاوت میباشد }}



دنباله دارها وقتی به درون منظومه شمسی حرکت میکنند و به خورشید نزدیک میشوند به علت باد و فشار تابشی خورشیدی دم دنباله دارها درخلاف جهت خورشید قرار میگیرد یخ سطح انها اب میشود و کریستالی از غبار و یخ در دم ان شکل میگیرد .

در قرن 17 بر اساس محاسبات نیوتون و کپلر متوجه شدیم دنباله دارها نیز از همان قوانین حرکت سیارات پیروی میکنند. ادموند هالی موفق شد که دوره تناوب و مدار دنباله دار درخشانی را که بعدها به نام خودش ثبت و معروف شد تعین کند .

مدار بیشتر دنباله دارها بیضوی است مدار برخی نیز هزلولی و سهموی هر بار که دنباله داری خورشید را دور میزند کشش شدیدی از سمت خورشید به انها وارد میگردد . حتی ممکنه دنباله دار را تکه تکه کند . برخی نیز موقع ورد به منظومه شمسی تحت تاثیر جاذبه غول های گازی به خصوص مشتری قرار میگیرند و منحرف میشوند . اما دنباله دارها از کجا میایند ؟

در اواخر دهه 40 میلادی اخترشناس هلندی به نام یان اوورت با مطالعه روی 46 دنباله دار بلند دوره {با دورهای بیش از 200 سال } متوجه شد که این دنباله دارها از تمام جهات به سوی خورشید میایند پس منبعشان باید کره ای شکل باشد و از انجایی که مدار این دنباله دارها بسیار کشیده است پس این کره میبایست شعاعی حدود 200 هزار واحد نجومی یا 3 سال نوری داشته باشد . تعداد دنباله دارهای موجود در این ابر حدود 100 میلیارد عدد تخمین زده شده اما این قسمت انقدر از ما دور است که گرانش خورشیدی بر انها بسیار ضعیف میباشد . و حتی برخی از این دنباله دارها تحت تاثیر گرانش ستاره های همسایه قرار میگیرند .

اما برخی از دنباله دارها هم هستند دوره تناوب کوچکی دارند  کمتر از 200 سال . تقریبا در صفحه منظومه خودمان هستند . پس منبع انها ابر اوورت نیست . اخترشناسان من بع انها را قرصی فرضی در ورای سیاره نپتون امروزه این مکان را " کمربند کوئیپر " مینامند .
نویسنده : آرش آریامنش