بازی آنلاین
آپلود عکس
21-05-2015، 0:29
"قدرت هوایی یا جنگ را به پایان می رساند و یا بشریت را." وینستون چرچیل؛1933.
جنگ داخلی اسپانیا تنها درگیری بزرگ نظامی در خاک اروپا در فاصله بین دو جنگ جهانگیر بود. در این جنگ، ناسیونالیستهای طرفدار فرانکو به صف آرایی در برابر جمهوری خواهان طرفدار حکومت دست چپی مادرید پرداختند.
بلافاصله پس از آغاز درگیریها، اتحاد جماهیر شوروی (سابق) به طرفداری از جمهوری خواهان برخواست و تجهیزاتی از جمله شکاری های پلیکارپوف و بمب افکنهای توپولوف اس.بی-2 را در اختیار آنها گذاشت.
از دیگر سو، موسیلنی ، دیکتاتور ایتالیا، با اعزام بیش از 700 فروند هواپیما ،از جمله بمب افکنهای اس.ام-79، بی.آر-20 و اس.ام-81، به حرکت روسها پاسخ گفت. اما در حقیقت، قبل از آنکه پای ایتالیایی ها به جنگ بازشود ناسیونالیستها از یک ماشین نظامی سهمگین درخواست کمک کرده بودند؛ آلمان نازی تحت رهبری هیتلر. رایش سوم درگیری های داخلی اسپانیا را به منزله فرصتی طلایی برای خود ارزیابی کرد. از یک طرف این جنگ توجه کشورهای اروپایی را از برنامه تجدید سلاح گسترده هیتلر منحرف می کرد و از دیگرسو به وی اجازه می داد تا نیروها، تجهیزات و تاکتیکهایش را به صورت عملی به بوته آزمایش بسپارد. در ضمن، داشتن جای پایی در خاک اسپانیا سکوی پرتابی در اختیار هیتلر قرار می داد تا بعدها بتواند در تهاجم به جنوب فرانسه از آن بهره گیرد.
در نتیجه توافق دو دیکتاتور، سپاهی از داوطلبان آلمانی با نام "لژیون کندور" تأسیس شد و در حدود 19000 آلمانی ، که بیشتر آنها از اعضای لوفت وافه بودند، به این واحد پیوستند. این افراد ،که از آخرین نسل هواپیماهای نظامی ساخت آلمان استفاده می کردند، پس از ورود به معرکه خود را در خط آتش یافتند. در اواخر جولای 1936 آلمانها شروع به پیاده شدن در خاک اسپانیا کردند. هواپیماهایی که در اختیار این واحد قرارداشتند عبارت بودند از 4 اسکادران بمب افکن (هر یک شامل 12 فروند) و 4 اسکادران جنگنده. شکاری-بمب افکن اشتوکا، هاینکل-111، یونکرس-52/3ام و دورنیر117بمب افکنهای لژیون کندور را تشکیل می دادند.
در حالیکه این بمب افکنها به صورتی گسترده برای پشتیبانی واحدهای زمینی بکارگرفته می شدند از آنها برای بمباران اهداف استراتژیک نیز استفاده می شد. زمانی که تئوریسینهای نظامی جهان در حال تبیین نقش بمب افکنها به عنوان یک سلاح استراتژیک بودند آلمانها به صورت عملی سرگرم کسب تجربیات گرانبهایی در این زمینه شده بودند.
گفته می شود که خدمه بمب افکنهای لژیون کندور در ابتدا برای ناوبری و هدفیابی از نقشه های توریستی استفاده می کردند. با وجود شروع آماتوری در روز 26 آوریل 1937 بمب افکنهای لژیون کندور به شهر کوچکی در شمال اسپانیا حمله کردند که دیدگاه جهانیان را نسبت به بمبارانهای هوایی برای همیشه تغییر داد. بمباران شهر گورنیکا فصل جدیدی را در تئوری های نظامی گشود.
نقشه این بمباران توسط سرگرد ولفرام ریشتهوفن ، پسر عموی بهترین خلبان جنگ جهانی اول، کشیده شد. قرار شد تا حمله توسط 43 فروند بمب افکن و شکاری-بمب افکن ایتالیایی و آلمانی ،که از فرودگاه ویتوریا و بورگوس در 50 مایلی و 120 مایلی گورنیکا برخواسته بودند، انجام شود. بمب افکنهای در نظر گرفته شده برای حمله به گورنیکا عبارت بودند از: 2 فروند هاینکل-111، 1 فروند دورنیر-17، 18 فروند یونکرس-52، 3 فروند اس.ام.-79. این هواپیما ها به بمبهای قدرت انفجاری بالا با وزن 250 کیلوگرم، بمبهای با قدرت انفجاری کم به وزن 50 کیلوگرم و بمب های ناپالم 1 کیلوگرمی مسلح شده بودند.
اولین موج حمله توسط اسکادران هاینکل-111ها انجام شد. اسکورت این اسکادارن بر عهده 6 فروند مستراشمیت-109 گذاشته شده بود. این هواپیماها در ساعت 16:30 و از سمت جنوب به شهر رسیدند. اولین بمب توسط رودولف فون مورد ، فرمانده اسکادران، بر روی گرونیکا رها شد. این بمب افکنها جمعا 12 عدد بمب 50 کیلوگرمی با خود حمل می کردند. آتش بازی 3 ساعته بمب افکنها در حال شروع شدن بود.
موج دوم حمله توسط هواپیماهای ایتالیایی انجام شد تا با بمباران پلها و جاده های شرق شهر از عقب نشینی جمهوری خواهان جلوگیری شود. این اسکادران 36 عدد بمب 50 کیلوگرمی بر روی شهر انداخت.
موج سوم حمله بمب افکنها در ساعت 18:00 به پایان رسید. این اسکادران از 1 فروند هاینکل-111 و 5 فروند بمب افکن ایتالیایی تشکیل شده بود.
موج چهارم و پنجم حمله توسط بمب افکنهای 2 موتوره آلمانی انجام شد.
در ساعت 18:30 اسکادارنهای اول، دوم و سوم یونکرسها به همراه محافظانشان ،جمعا 29 فروند، سررسیدند. این بمب افکنها با آرایشی 7 شکل و در ارتفاع 6000 پایی پرواز می کردند. پس از اتمام حمله یونکرسها، مستراشمیت ها و هاینکل-51ها ارتفاع خود را کم کردند و مردم شهر و خانه ها را به گلوله بستند.
در طی آن 3 ساعت شوم، بمب افکنهای آلمانی 45 تن بمب ناپالم، شرپنل و با قدرت انفجاری بالا را بر سر گورنیکا رها ساختند تا شهر را به ویرانه ای تبدیل کنند. بیش از 1600 نفر ، یک سوم جمعیت شهر، کشته و بیش از 900 نفر مجروح شدند. 70 درصد از ساختمانهای شهر به کلی ویران شد و شعله های آتش تا 3 روز بعد از گوشه و کنار شهر زبانه می کشید.
شهر گورنیکا به عنوان یک هدف نظامی، ارزش استراتژیک بالایی نداشت اما یک گزارش آلمانی بیان کرد که:"... حمله متمرکز به گورنیکا بزرگترین موفقیت را در پی داشته است." در واقع 3 روز بعد شهر سقوط کرد و به دست نیروهای فرانکو افتاد. گورینکا صحنه آزمایش جدیدترین تاکتیک نازیها بود، بمباران گسترده غیرنظامیان برای از بین بردن روحیه سربازان دشمن. به هر حال، آوازه این حمله به سرعت مرزهای اروپا را در نوردید. این ترس در بسیاری از کشورهای اروپایی ریشه دواند که شاید پس از گورنیکا نوبت بعدی با آنان باشد و همین ترس بود که ذهن آنها برای پذیرش زورگویی های هیتلر آماده کرد.
جنگهای داخلی اسپانیا در ماه مارس 1939 با تسلیم جمهوری خواهان در مادرید به پایان رسید و در این میان لژیون کندور بهترین و تیزترین چاقوی فرانکو برای رسیدن به پیروزی بود.
در دادگاه نورنبرگ ، پس از جنگ جهانی دوم، هرمن گورینگ ، فرمانده لوفت وافه، بیان کرد:" اسپانیا این فرصت را به من داد تا نیروی هوایی جوان خود را کارآزموده سازم." حمله "برق آسا"، که اندکی بعد در صحنه جنگ اروپا اجراشد، در اسپانیا آزمایش شد و بهبود یافت. فون ریشهوفن در حمله سال 1939 هیتلر به لهستان شرکت کرد و در سن 47 سالگی جوانترین فیلدمارشال ارتش آلمان به شمار می آمد. 19000 پرسنل جنگدیده لژیون کندور پس از بازگشت به لوفت وافه نقش خود را در فتح لهستان، چکسلواکی، هلند، بلژیک و فرانسه به خوبی بازی کردند.
منبع:ماهنامه جنگ افزار شماره 56
ترجمه وتحقیق:رضاکیانی موحد
جنگ داخلی اسپانیا تنها درگیری بزرگ نظامی در خاک اروپا در فاصله بین دو جنگ جهانگیر بود. در این جنگ، ناسیونالیستهای طرفدار فرانکو به صف آرایی در برابر جمهوری خواهان طرفدار حکومت دست چپی مادرید پرداختند.
بلافاصله پس از آغاز درگیریها، اتحاد جماهیر شوروی (سابق) به طرفداری از جمهوری خواهان برخواست و تجهیزاتی از جمله شکاری های پلیکارپوف و بمب افکنهای توپولوف اس.بی-2 را در اختیار آنها گذاشت.
از دیگر سو، موسیلنی ، دیکتاتور ایتالیا، با اعزام بیش از 700 فروند هواپیما ،از جمله بمب افکنهای اس.ام-79، بی.آر-20 و اس.ام-81، به حرکت روسها پاسخ گفت. اما در حقیقت، قبل از آنکه پای ایتالیایی ها به جنگ بازشود ناسیونالیستها از یک ماشین نظامی سهمگین درخواست کمک کرده بودند؛ آلمان نازی تحت رهبری هیتلر. رایش سوم درگیری های داخلی اسپانیا را به منزله فرصتی طلایی برای خود ارزیابی کرد. از یک طرف این جنگ توجه کشورهای اروپایی را از برنامه تجدید سلاح گسترده هیتلر منحرف می کرد و از دیگرسو به وی اجازه می داد تا نیروها، تجهیزات و تاکتیکهایش را به صورت عملی به بوته آزمایش بسپارد. در ضمن، داشتن جای پایی در خاک اسپانیا سکوی پرتابی در اختیار هیتلر قرار می داد تا بعدها بتواند در تهاجم به جنوب فرانسه از آن بهره گیرد.
در نتیجه توافق دو دیکتاتور، سپاهی از داوطلبان آلمانی با نام "لژیون کندور" تأسیس شد و در حدود 19000 آلمانی ، که بیشتر آنها از اعضای لوفت وافه بودند، به این واحد پیوستند. این افراد ،که از آخرین نسل هواپیماهای نظامی ساخت آلمان استفاده می کردند، پس از ورود به معرکه خود را در خط آتش یافتند. در اواخر جولای 1936 آلمانها شروع به پیاده شدن در خاک اسپانیا کردند. هواپیماهایی که در اختیار این واحد قرارداشتند عبارت بودند از 4 اسکادران بمب افکن (هر یک شامل 12 فروند) و 4 اسکادران جنگنده. شکاری-بمب افکن اشتوکا، هاینکل-111، یونکرس-52/3ام و دورنیر117بمب افکنهای لژیون کندور را تشکیل می دادند.
در حالیکه این بمب افکنها به صورتی گسترده برای پشتیبانی واحدهای زمینی بکارگرفته می شدند از آنها برای بمباران اهداف استراتژیک نیز استفاده می شد. زمانی که تئوریسینهای نظامی جهان در حال تبیین نقش بمب افکنها به عنوان یک سلاح استراتژیک بودند آلمانها به صورت عملی سرگرم کسب تجربیات گرانبهایی در این زمینه شده بودند.
گفته می شود که خدمه بمب افکنهای لژیون کندور در ابتدا برای ناوبری و هدفیابی از نقشه های توریستی استفاده می کردند. با وجود شروع آماتوری در روز 26 آوریل 1937 بمب افکنهای لژیون کندور به شهر کوچکی در شمال اسپانیا حمله کردند که دیدگاه جهانیان را نسبت به بمبارانهای هوایی برای همیشه تغییر داد. بمباران شهر گورنیکا فصل جدیدی را در تئوری های نظامی گشود.
نقشه این بمباران توسط سرگرد ولفرام ریشتهوفن ، پسر عموی بهترین خلبان جنگ جهانی اول، کشیده شد. قرار شد تا حمله توسط 43 فروند بمب افکن و شکاری-بمب افکن ایتالیایی و آلمانی ،که از فرودگاه ویتوریا و بورگوس در 50 مایلی و 120 مایلی گورنیکا برخواسته بودند، انجام شود. بمب افکنهای در نظر گرفته شده برای حمله به گورنیکا عبارت بودند از: 2 فروند هاینکل-111، 1 فروند دورنیر-17، 18 فروند یونکرس-52، 3 فروند اس.ام.-79. این هواپیما ها به بمبهای قدرت انفجاری بالا با وزن 250 کیلوگرم، بمبهای با قدرت انفجاری کم به وزن 50 کیلوگرم و بمب های ناپالم 1 کیلوگرمی مسلح شده بودند.
اولین موج حمله توسط اسکادران هاینکل-111ها انجام شد. اسکورت این اسکادارن بر عهده 6 فروند مستراشمیت-109 گذاشته شده بود. این هواپیماها در ساعت 16:30 و از سمت جنوب به شهر رسیدند. اولین بمب توسط رودولف فون مورد ، فرمانده اسکادران، بر روی گرونیکا رها شد. این بمب افکنها جمعا 12 عدد بمب 50 کیلوگرمی با خود حمل می کردند. آتش بازی 3 ساعته بمب افکنها در حال شروع شدن بود.
موج دوم حمله توسط هواپیماهای ایتالیایی انجام شد تا با بمباران پلها و جاده های شرق شهر از عقب نشینی جمهوری خواهان جلوگیری شود. این اسکادران 36 عدد بمب 50 کیلوگرمی بر روی شهر انداخت.
موج سوم حمله بمب افکنها در ساعت 18:00 به پایان رسید. این اسکادران از 1 فروند هاینکل-111 و 5 فروند بمب افکن ایتالیایی تشکیل شده بود.
موج چهارم و پنجم حمله توسط بمب افکنهای 2 موتوره آلمانی انجام شد.
در ساعت 18:30 اسکادارنهای اول، دوم و سوم یونکرسها به همراه محافظانشان ،جمعا 29 فروند، سررسیدند. این بمب افکنها با آرایشی 7 شکل و در ارتفاع 6000 پایی پرواز می کردند. پس از اتمام حمله یونکرسها، مستراشمیت ها و هاینکل-51ها ارتفاع خود را کم کردند و مردم شهر و خانه ها را به گلوله بستند.
در طی آن 3 ساعت شوم، بمب افکنهای آلمانی 45 تن بمب ناپالم، شرپنل و با قدرت انفجاری بالا را بر سر گورنیکا رها ساختند تا شهر را به ویرانه ای تبدیل کنند. بیش از 1600 نفر ، یک سوم جمعیت شهر، کشته و بیش از 900 نفر مجروح شدند. 70 درصد از ساختمانهای شهر به کلی ویران شد و شعله های آتش تا 3 روز بعد از گوشه و کنار شهر زبانه می کشید.
شهر گورنیکا به عنوان یک هدف نظامی، ارزش استراتژیک بالایی نداشت اما یک گزارش آلمانی بیان کرد که:"... حمله متمرکز به گورنیکا بزرگترین موفقیت را در پی داشته است." در واقع 3 روز بعد شهر سقوط کرد و به دست نیروهای فرانکو افتاد. گورینکا صحنه آزمایش جدیدترین تاکتیک نازیها بود، بمباران گسترده غیرنظامیان برای از بین بردن روحیه سربازان دشمن. به هر حال، آوازه این حمله به سرعت مرزهای اروپا را در نوردید. این ترس در بسیاری از کشورهای اروپایی ریشه دواند که شاید پس از گورنیکا نوبت بعدی با آنان باشد و همین ترس بود که ذهن آنها برای پذیرش زورگویی های هیتلر آماده کرد.
جنگهای داخلی اسپانیا در ماه مارس 1939 با تسلیم جمهوری خواهان در مادرید به پایان رسید و در این میان لژیون کندور بهترین و تیزترین چاقوی فرانکو برای رسیدن به پیروزی بود.
در دادگاه نورنبرگ ، پس از جنگ جهانی دوم، هرمن گورینگ ، فرمانده لوفت وافه، بیان کرد:" اسپانیا این فرصت را به من داد تا نیروی هوایی جوان خود را کارآزموده سازم." حمله "برق آسا"، که اندکی بعد در صحنه جنگ اروپا اجراشد، در اسپانیا آزمایش شد و بهبود یافت. فون ریشهوفن در حمله سال 1939 هیتلر به لهستان شرکت کرد و در سن 47 سالگی جوانترین فیلدمارشال ارتش آلمان به شمار می آمد. 19000 پرسنل جنگدیده لژیون کندور پس از بازگشت به لوفت وافه نقش خود را در فتح لهستان، چکسلواکی، هلند، بلژیک و فرانسه به خوبی بازی کردند.
منبع:ماهنامه جنگ افزار شماره 56
ترجمه وتحقیق:رضاکیانی موحد
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
