راز خرچنگ‌های کشاورز آشکار شد

[vampire whs]

خرچنگی پیدا شده است که روی بازوهای خزپوش خودش، اصلی‌ترین منبع مغذی‌اش را- که باکتری‌ها باشند- کشت و زرع می‌کند. این موجود سفید و نابینا، عضو خانواده‌ای از خرچنگ‌ها با بازوهای بلند و پشمالوست و اولین نمونه‌اش با نام "کیوا هیرسوتا" (Kiwa hirsuta)، در آب‌های تقریباً جوشان حوالی دودکش‌های زمین‌گرمایی در عمق دوهزار و 300 متری اقیاس آرام جنوبی، به فاصله هزار و 500 کیلومتری جنوب جزایر "استر" پیدا شد.

[img]دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
[/img]

در سال 2006 میلادی بود که دانشمندان موفق به کشف گونه‌ای دیگر از این خرچنگ‌ها موسوم به "کا.پوراویدا" (K. Puravida) شدند که در شیارهای سرد و متان‌زای واقع در عمق یک‌هزار کیلومتری سواحل کاستاریکا زندگی می‌کنند. این موجود، به‌طرزی عجیب و آهنگین، بازویش را تکان می‌داد. "شاید گیج‌شدن، واژه خوبی برای نخستین احساسی باشد که پس از تماشای این موجود به من دست داد"، این را اندرو تربر (Andrew Thurber)، اقیانوس‌شناس زیستی دانشگاه ایالتی اورگون می‌گوید. تنها توضیحی که می‌شد برای چنین رفتاری داد، این بود که این خرچنگ‌ها، به‌نوعی با همنوعان دورتر خود ارتباط برقرار می‌کنند، اما تجزیه و تحلیل شیمیایی بافت اندامی کا.پوریاواها و باکتری‌هایی که روی بازوهای پشمالوی‌شان نشسته بودند، نشان داد که این سخت‌پوستان شگفت‌انگیز، اکثراً از همین باکتری‌ها تغذیه می‌کنند.
تصاویر زیردریایی بی‌سرنشین و پژوهشی بالاخره نشان داد که این خرچنگ‌ها، محصولات غذایی‌ خود را به‌کمک دهان فوق‌العاده پیچیده و پشمالوی‌شان که باکتری‌ها را به‌نوعی از روی بازوی‌شان می‌سابد، درو می‌کنند. حال، پژوهشگران معتقدند که تکان دادن آهنگین بازوها هم باعث تأمین غذای این باکتری‌ها شده است و در واقع آن‌ها را حاصلخیزتر می‌کند. هنوز معلوم نیست آیا دهان پشمالوی این خرچنگ‌ها قادر به احساس جریان‌های زیرآبی هم هست یا نه که اگر باشد، این دهان، به جاندار در شناسایی منابع مغذی بادآورده که موجب تقویت مزارع میکروبی‌شان می‌شود، کمک می‌کند.
میگوهای ژرف‌آبی و دیگر جانورانی هم در گذشته پیدا شده بودند که باکتری‌ها را پرورش می‌دادند، اما به‌گفته تربر که نتایج پژوهش تیم وی در شماره سی نوامبر نشریه علمی PLoS ONE انتشار یافت، این نخستین مدرکی است که نشان از کشاورزی حیوانات می‌دهد. او می‌گوید: "این مدارک، نشان از وسعت نادانسته‌های‌مان از ژرفای آب‌ها می‌دهد و مادامی‌که کاوش‌های‌مان به این نواحی دورافتاده هم دامن می‌گسترد، به ما می‌گوید که چقدر هنوز چیزهای بیشتری مانده که پیدا کنیم." مثلاً کاوش‌های آینده، می‌تواند نشان از وجود کشاورزان زیردریایی بیشتری هم بدهد و مشخص کند آیا این مقوله هیچ ارتباطی از حیث غذایی، با دودکش‌های زمین‌گرمایی و شکاف‌های متان‌زایِ زیرآبی هم دارد یا نه.