̏ا̏̏س̏̏ ̏̏ا̏̏م̏̏ ̏̏ا̏̏س̏̏ ̏̏م̏̏ا̏̏ه̏̏ ̏̏م̏̏ح̏̏ر̏م

[ηἔ∂Δ]

ازبیابان حجاز،کعبه جان آمده،بهرقربانى حسین،باجوانان آمده؛

همره یک آفتاب، هجده ماه آمده،خیمه برپاکن عراق،زینب ازراه آمده؛

ای بیابان بلا،پای اکبرراببوس، ای زمین کربلا،حلق اصغرراببوس؛

ای جوانان عراق،اشجع الناس آمده،گل به همراه آورید،بوی عباس آمده؛

بوی یاس وسنبل وعودوعنبر میرسد،قاسم وعبدالله وعون وجعفرمیرسد؛

کربلاآماده باش،وقت مهمانداری است،از چه بادیدارتو، اشک زینب جارى است؟

 

تا محرم نگرانم…نگرانم…نکنـد خواب بمانـم؟نکنـد بغضِ من از شدت غم..نه ببارد،نه بکاهد،
ابد الدهر بماند…؟نکند اشک نریزم؟نکند کرب و بلا و نجفم ندهی ارباب؟..!!!
نکنـد باز نخوانم که حرم…اهل حرم میر و علمــدار نیامد؟نکنـد خواب بمانـم؟؟
تا محرم نگرانـم…نگـرانم…

 

مـــثل عــبــاس کـسی هـست دلاور بــاشـد/بــا هــمـه تــشنـگـی اش یــاد بــرادر بـاشد/

مـثـل عـبـاس کـسی هـست که سقا بــاشــد/جـگـر سـوخـتـه اش حـسرت دریــا بـاشد/

مـثــل عــبــاس کــسی هــست ابــابــیل شود /بــال و پــر ســوخـتـه هــمـسایه جــبـریـل شود /

هــیــچ کـــس مــثــل ابـــاالـفـضل وفــادار نـبـود/لایـــق سـقـایـی و اســم عـلـمــدار نـبـود/

هر کـسی خواست که فردا به شفاعت برسد/یـا ابـاالـفـضل بــگویــیــد بــه سلامـت بـرسد
.
یـا ابـوفـاضـل دخـیـلـک..

 

چه کوتاه است فاصله غدیر تا عاشورا بالا رفتن دست پدر تا پایین آمدن سر پسر…
.
.
حسین علی شش ماهه را تا بر دست بلند کرد کوفیان گفتند
.
“بازهم غدیری دیگر…؟!
.
نکند باز، من کنتم مولا…!؟
.
همین شد که علی را نشانه گرفتند به انتقام غدیر
.
.
عاشورا، عزای نادیده گرفتن غدیر است!

 

شب اول:
.
شب تنهایی
شب غربت
شب کوچه های خلوت کوفه
شب شناختن یاران واقعی امام
شب شناختن رفیق از نارفیق
شب غیرت یک زن در میان جماعتی نامرد
شب شهید تشنه لب کوفه
.
.
.
و به اذن مادر سادات….
.
“شب مسلم ابن عقیل”
.
التماس دعا

 

گُفْتً: اًول خُودِتو دُرسْت کُن بِعدٌ بُروُ هِیئت!!!!
خَندیدَم وُ گُفْتَم: چِ بامزه، پَس بایدْ بِه مَریضْ بِگیمْ اول سالِمْ شوً بَعد برو پیشِ دُکتُر…!
امام حسیــــنمـــ…
واس خوب شدنم پیشـــ تو میامـ…
بَــــــــدَم…
خــــــوب ڪــــن …
دِلـــــِـــــ خرابمو…

 

بوی محرم می آید… کاش سهراب اینگونه میگفت: آب را گل نکنید . . .

شاید از دور علمدار حسین (ع) مشک طفلان بر دوش، زخم و خون بر اندام، می رسد تا که از این آب روان، پر کند مشک تهی،

ببرد جرعه آبی برساند به حرم، تا علی اصغر (ع) بی شیر رباب (س) نفسش تازه شود و بخوابد آرام . . .

 

سلام میدهم از بام خانه سمت حرم…
.
ببخش نوکرتان را بضاعتش این است….
.
السلام علیک یااباعبداله الحسین علیه السلام

 

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین
مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین
هر جا کنار آب نشستم ز داغ تو
از بس که سوختم جگرم آب شد حسین

 

کـمتر از چـند روز دیــگر
پـیـراهـن سـیاهـم را تـرجـیـح مـیـدهـم بـه
تـمام مـارکـهای دنـیا…!!!
چـه بـرنـدی مـعـتـبـرتـر از پـیـراهـن
مـشـکی اربـابم حـسیـن…
*
ای کـه مـیبخـشی تـو بـا انـگشتـری انـگشت خویـش
دست خـالی رد مـکن مـا را ز کـویـت یـا حـسیـن(ع)

 

 

خون هفتادودوعاشق می دمد ازدشت وصحرا،
می شودیک روزه پرپرلاله های باغ زهرا(س)؛
ازدم تیر…زیر شمشیر
واحسینا واحسینا
ماه قتل سیدالناس،ماه اکبر،ماه عباس(ع)،
دست سقاافتدازتن،برزمینچون شاخه یاس؛
چهره گلگون…دیده پرخون
واحسینا واحسینا
ماه سربازی اصغر،ماه لبخند شهادت؛
برفرازدست بابامی کند اصغرعبادت؛
میخوردشیر…ازدم تیغ
واحسینا واحسینا
ماه قتل ماه لیلا،ماه جانبازی اکبر،
باتن پاشیده ازهم میشود درخون شناور
اربآاربا…مثل بابا
واحسینا واحسینا