صُحبت های گروگان آزاد شده افغانستانی از دست داعش

[Mαяѕє]

عزیز از شکنجه‌هایی که در این مدت دیده، سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که در این مدت آن ها را چوب می‌زدند و وقتی بدنشان زیر چوب زخم و خونین می‌شد بر آن نمک می پاشیدند. وی می‌گوید بعضی از افراد مسلح حتی اقدام به تعرض به برخی گروگان ها می کردند. به گفته او، بی‌احترامی که در این مدت به آنان شده غیر قابل باور و سختی‌های آن نیز غیر قابل تصور است.

 سایت شبکه خبری «بی بی سی» با فردی مصاحبه کرده که اسفند ماه سال گذشته در افغانستان توسط افرادی مسلح ربوده شده بود. این فرد به نام «عزیز»، اهل ولایت بامیان که در تاریخ مذکور در ولایت زابل توسط افراد مذکور گروگان گرفته شده بود، در این مصاحبه از شرایط بسیار دشواری گفته که در هنگام اسارت تحمل کرده است.

وی که در روز واقعه با اتوبوسی مشغول سفر بوده، می گوید نمی داند اتوبوس در کجا متوقف شد و فقط متوجه شده که افراد مسلح، او و گروهی دیگر از سرنشینان را به ولسوالی خاک افغان ولایت زابل منتقل کردند. این گروگان که ۹ ماه در اسارت بوده، می‌گوید بعد از اینکه به اسارت افراد مسلح افتاد، آنان تمام گروگان ها را که عزیز نیز هنوز خود هم نمی‌داند که چند نفر بوده‌اند، به یک مینی‌بوس و دو خودرو تویوتا منتقل کرده و حدود ۱۰ الی ۱۵ موتور سوار مسلح نیز این خودروها را اسکورت می‌کردند.

عزیز که بعد از ۹ ماه شکنجه طاقت فرسا اکنون جان سالم بدر برده، می‌گوید بعد از ربوده شدن، از جاده کابل- قندهار ۵ الی ۶ ساعت سفر کردند تا به محل استقرار افراد مسلح رسیدند. افرادی که آن ها را گروگان گرفته بودند، به زبان ازبکی صحبت می‌کردند، ولی او و سایر همقطارانش فقط همان ساعتی را که در مسیر راه بوده‌اند توانستند چهره این افراد را ببیند. به گفته او، همه ربایندگان ازبک بودند.

بعد از اینکه گروگان ها به محل استقرار این نیروها رسیدند، افراد مسلح دیگری چشم، دست و پای آنها را بستند و دستور داد تا صورتشان را به سمت دیوار محل نگهداری آنان بچرخانند و عزیز دیگر نتوانست صورت این افراد را ببیند. به گفته این گروگان سابق، در طول اسارت، آن ها در مکانهای مختلف نگهداری می شدند که بیشتر طویله‌ها بوده است.

عزیز می‌گوید در مدت ۹ ماه، همه گروگان‌ها شکنجه شدند. آنان حق نداشتند با گروگانهای هم بند خود حرف بزنند. چشمانشان بسته و دست و پایشان نیز در زنجیر بوده‌است. او می‌گوید که فقط در زمان غذا خوردن قادر به صحبت با همدیگر می‌شدند که آن نیز بسیار محدود بود. در تمام مدت اسارت، ربایندگان بر تمام حرکات آنان نظارت می‌کرده و جزئی ترین حرکات آنان را تحت نظر داشته‌اند.

عزیز از شکنجه‌هایی که در این مدت دیده، سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که در این مدت آن ها را چوب می‌زدند و وقتی بدنشان زیر چوب زخم و خونین می‌شد بر آن نمک می پاشیدند. وی می‌گوید بعضی از افراد مسلح حتی اقدام به تعرض به برخی گروگان ها می کردند. به گفته او، بی‌احترامی که در این مدت به آنان شده غیر قابل باور و سختی‌های آن نیز غیر قابل تصور است.

عزیز می‌گوید که خودش خبرندارد که شمار گروگان‌ها چند نفر بوده‌است. وی اظهار می دارد که به گفته مردم، شمار گروگان ها ۳۱ نفر بوده‌ که در چنین صورتی، ۵ نفر از گروگان ها به گفته او کشته شده‌اند و از سرنوشت یک نفر نیز اطلاعی در دست نیست.

جانعلی که حدود ۵ ماه قبل توسط افراد گروه طالبان اسیر شده بود، روز سه شنبه ۱۹ آبان درجمع هشت نفری بود که آزاد شدند. او می‌گوید که این افراد در دست یک فرمانده ازبک به نام فرمانده اسد اسیر بودند. به گفته وی، در درگیری میان نیروهای گروه طالبان و داعش که چند روز قبل در این منطقه رخ داد، فرمانده اسد کشته شد و اسیران به دست گروه طالبان افتادند و طالبان نیز این افراد را به بزرگان محلی ولایت زابل تحویل دادند و آنان بعداً به ولسوالی جاغوری ولایت غزنی در جنوب افغانستان منتقل شدند.

این بزرگ قومی که دیروز در مراسم آزادی این گروگان ها حضور داشت، به نقل از گروگان ها می‌گوید که تمام این افراد شب و روز چشمانشان بسته و دست و پایشان را نیز با زنجیر بسته بود. به گفته او، افراد مسلحی که این افراد را گروگان گرفته بودند به آنان فقط به اندازه‌ای غذا می‌دادند که زنده بمانند. وی می‎گوید که با این افراد، بد رفتاری می‌شده ‌است و به خصوص پیرمردان را که قدرت تحرک کمتری داشتند، به شدت کتک می‌زدند. به گفته وی، گروگان‌گیرهای مسلح به این دلیل با پیرمردان بدرفتاری می‌کردند که به خاطر قدرت تحرک کمتر در زمان انتقال از یک محل به محلی دیگر، سرعت لازم را نداشتند.

به گفته این بزرگ محل، گروگان‌گیران افراد ربوده شده را در منطقه آب قل ولایت زابل نگهداری می‌کردند. افرادی که تحت نام شبکه‌ انار فعالیت دارند، افراد غیر نظامی را گروگان گرفته و تحویل افراد وابسته به داعش که جنگجویان ازبکستانی هستند، می‌داده‌اند. 31 نفر از مسافرین غیر نظامی مربوطه به قوم هزاره افغانستان در تاریخ چهارم اسفند سال ۱۳۹۳ در ولسوالی شاه جوی در ولایت زابل گروگان گرفته شدند. ۱۹ نفر از این گروگانها اردیبهشت امسال رها شدند.

پنج نفر از این افراد نیز دیروز رها شدند و به گفته گروگان‌ها، پنج نفر آنان در مدت اسارت کشته شده و از سرنوشت یک نفر آنان نیز اطلاعی در دست نیست. علاوه بر آن ها، افراد مسلح هفت غیر نظامی از جمله دو زن و یک دختر ۹ ساله را همراه با چهار مرد نیز گروگان گرفته بودند که آنان را سربریده‌اند. دو زن و یک کودک دیگر نیز در گروگان این افراد مسلح بودند که دیروز همراه با پنج گروگان دیگر رها شدند.