⇩از این فکرها نکن⇩

[(-_-)]

      ایـن روزا مـیـگـذره بـا تـمـوم خـوبـی هـا و بـدی هـاش..مـیـگـذره بـا هـمـه قـشـنـگـیـو زشـتـی هـاش...شـبـاشـم مـیـگـذره...بـاهـمـه ی تـنـهـایـیـاش...بـا هـمـه ی دلـتـنـگـیـاش...یـه روزی صـدای قـهـقـه خـنـدمـون تـا اسـمـون مـیـرسـیـد... یـه روزم صـدای گـریـمـونـو بـا ریـتـم دوش اب حـمـوم تـنـظـیم میـکـردیـم تـا کـسـی صـداشـو نـشـنـوه...یـه روز خـوشـحـالـشـون کـردیـم...یـه روز نـاراحـتـمـون کـردن....یـه روز حـسـرت داشـتـیـم یـه روز ارزو بـه دلـمـون گـذاشـتـن...مـیـدونـم مـثـه مـنـم یـه شـبـایـی داشـتـیـد کـه از دسـه خـدا هـم کـاری بـر نـمـیـومـد...   شـبـایـی کـه بـغـضـتـون از اسـمـونـم مـیـزد بـالــا...گـذشـت دیـگـه نـگـذشـت؟؟؟؟گـذشـت امـا چـجـوری...هـعـی...یـه روزی دوسـت داشـتـیـم امـا دوسـمـون نـداشـتـن...یـه روزی دوسـمـون داشـتـن امـا دلـی نبـود کـه دوسـشـون داشـتـه بـاشـیـم...یـه روزایـی جـوون شـدیـم امـا تـا شـبـش پـیـر شـدیـم...از دسـه غـصـه هـامـون...یـه روزایـی یـواشـکـی عـاشـق شـدیـم ...یـواشـکـی دیـدیـمـش...یـواشـکـی دلـمـون بـراش ضـعـف رفـت...امـون از گـریـه هـای یـواشـکـی بـیـادش اونـم از سـر دلتـنـگــی..یـه شـبـایـی پـر حـرف بـودیـم سـکـوت کـردیـم...یـه روزایـی وابـسـتـه شـدیـم بـدون ایـنـکـه بـخـوایـم...یـه روزایـی هـم جـدا شـدیـم بـازم بـدون ایـنـکـه بـخـوایـم...یـه شـبـایـی اصـن نـگـذشـت امـا مـا ازش گـذشـتـیـم..چـجـوریـش مـهـم نـیس..یـه شـبـایـی هـم بـد گـذشـت...سـخـت گـذشـت ...بـا درد گـذشــت...یـه شـبـایـی داد زدیـم امـا جـز دلـمـون هـیـچ کـس صـدامـونـو نـشـنـیـد...یـه شـبـایـی هـمـه چـی بـود الـا اونـی کـه بـایـد مـیـبـود...یـه شـبـایـی هـوا عـجـیـب دونـفـره بـود اما هـمـون شـبـا مـا بـودیـمـو تـنـهـایـیمون..یـه شـبـایـی روی مـاه و سـتـارهـا رو هـم کـم کـردیـم بـا دردامـون...صـبـح شـد مـاه و سـتـاره رفـتـن امـا مـا هـنـوز بـیـدار بـودیـم...یـه روزایـی دلـمـونـو دادیـم یـه شـبـی شـکـسـتـه شـو پـسـمـون دادن ...یـه روزایـی خـاطـره سـاخـتـیـم یـه شـبـایـی رویــا....یـه شـبـایـی بـیـاد خـاطـره هـامـون خـوابـمـون بـرد تـا بـه امـیـد رویـاهـامـون بـیـدار شـیـم...یـه شـبـایـی خـاطـرهـا بـود امـا نـه امـیـدی بـود نـه رویـایــی...یـه شـبـایـی بـه یـادش بـالـشـت مـونـو بـغـل کـردیـم بـاهـاش حـرف زدیـم...بـاهـاش رویـا سـاخـتـیـم..مـثـه دیـوونـه هـا..یـه شـبـایـی هـم هـمـون بـالـشـت بـود کـه اشـکـامـونـو دیـد و پـاک کـرد و دم نـزد...یـه روزایـی خـنـدیـدیـم امـا بـغـضـمـون گـرفـت ...یـه شـبـایـی بـغـض کـردیـم امـا خـنـدیـدیـم...یـه شـبایـی رو بـا یـه اهـنـگـهـای خـاص سـر کـردیـم...هـی گـذاشـتـیـمـشـون رو تــکرار تـا صـبح فـقـط اونـو گـوش مـیـکـردیـم...یـه روزایـی دلـمـونـو خـوش کـردیـم بـه مـعـجـزه...شـایـد کـسـی دوبـاره بـیـادو هـمـه چـی بـشـه مـثـه روز اول امـا نـشـد کـه نـشـد...یـه روزایـی حسـودیـمـون شـد بـه یـه کـسـایـی...بـغـض کـردیـم...یـه شـبـایـی نـداشـتـه هـامـون بـیـشـتـر از داشـتـه هـامـون بــود...یـه روزایـی یـه چـیـزایـی دیـدیـم کـه از توو داغـونـمـون کـرد..یـه شـبـایـی نـفـسـمـون بـرید از ایـن هـمـه بـغـض...یـه شـبـایـی نـفـس کـم اوردیـم...امــا دووم اوردیــم... یـه روزایـی فـقـط زنـده بـودیـم ...زنـدگـی نـکـردیـم...یـه شبـایـی زنـده هـم نـبـودیـم فـقـط بـودیـم...هـمیـن..یـه روزایـی بـا یـه کـسـی کـل دنـیـا رو حـریـف بـودیـم یـه روزایـی هـم بـا کـل دنـیـا یـه نـفـر رو هـم حـریـف نـبـودیـم..خـیـلـی هـا خـواسـتـن مـا رو بـسـازن امـا خـرابـمـون کـردن...خـیـلـی هـا خـواسـتـن هـمـدردی کـنـن امـا شـدن خـوده درد واسـه مـا...یـه روزی ...یـه شـبـی.. دلـمـونـو بـد شـکـسـتن...از هـمـه ی ایـن روزا و شـبـا هـم بـگـذرم امـا..از دلـــــــــــــم نـمـیـگـذرم ...نظرات (غیر فعال)
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
              

[(-_-)]

وقتی بمیرم هیچ اتفاقی نخواهد افتادنه جای به خاطرم تعطیل میشودنه در اخبار حرفی زده میشودنه خیابانی بسته میشودنه در تقویم خطی به اسمم نوشته میشودتنها موهای مادرم کمی سپیدتر میشودپدرم کمی شکسته تراقواممان چند روز آسوده از کارخواهرانم پس از چند روز خاطراتم را در ویترین طلافروشی ها فراموش میکنند!دوستانم بعد خاکسپاری موقع خوردن کباب آرام آرام خندهایشان شروع میشودمن فقط تنها گورکنی را خسته کنم...و مداحی که الکی از خوبی هایم میگویید و اشک تمساح میریزد.و در آخر من میمانم و گورستان سرد و تاریک و غم همیشگی ام که همراهم میماند       
  دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

      خوشی های روزگارهمین بس که آدمیزاد به همه چیز عادت می کند..به رفتن..به ماندن...به داشتن ِ کسی و بعد به نداشتنش...به بودن... به نبودن... به عشق، به بی عشقی...به حرف زدن... به سکوت... به دل بستن... به دل کندن...به صندلی خالی... به حضور تازه وارد... به جای خالی اش حتی...به خندیدن... به گریستن... به استرس... به آرامش...به بیکاری... به کار مدام...به دلی که دیگر تنگ نمی شود... به قلبی که دیگر برای کسی نمی تپد...به زندگی ای که میگذرد... خوب یا بد...قبل از اینکه قدم از قدم برداری، یادت باشدکه به همه چیز این زندگی عادت می کنی... باور کن...     

[(-_-)]

      بعضی ها را بدرقه کنید حتی اگر لایق بدرقه نباشند..بدون کنار زدن پنجره..بدون سربرگرداندن به عقب..بعضی ها رابدرقه کنید و بگذارید به قلب هایی بروند در اندازه ی خودشان...حتی اگر مطمئن باشید روزی با چشمانی وحشت زده و بی پناه بر خواهند گشت...زخم های خاطراتشان را ببندید...بودن های ناروایشان را بشویید..غرور و دروغ و قضاوتشان را در چمدانشان بگذارید و بگذارید به هر کجا که باید بروند،بروند...بگذارید در گذشته به جایی که به آن تعلق دارند آرام بگیرند...برایشان گریه کنید...سوگواری کنید..وبدانیداین از دست دادنی ضروری ست برای به دست آوردنی گران بها..
    دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

  بعضی ها راتمام کنید ودر گوشه ی بونشان روبان بچسبانید...بعضی چیزها...بت ها....باورها...عادت ها...آدم ها رابرای همیشه بدرقه کنید...دست تکان بدهید ...لبخند بزنید...قلبتان را به بوسه های باد بسپارید..وبه زمان اجازه گذشتنی سلانه تر را بدهید...حالا بلند شوید...شهامتتان را تحسین کنید..وخودتان را در آغوش بگیرید....!!!           

[(-_-)]

         یک روزی که خوشحال تر بودم

بیایم و بنویسم که زندگی را باید با لذت خورد

که ضربه های روی سر را باید آرام بوسید

و بعد لبخند زد و دوباره با شوق راه افتاد .

یک روزی که خوشحال تر بودم

می آیم و می نویسم که "این نیز بگذرد "

مثل همیشه که همه چیز گذشته است

 وآب از آسیاب و طبل طوفان از نوا افتاده است.

یک روزی که خوشحال تر بودمیک نقاشی از پاییز میگذارم ،

که یادم بیاید زمستان تنها فصل زندگی نیست

زندگی پاییز هم می شود ،رنگارنگ ، از همه رنگ ، بخر و ببر!

یک روزی که خوشحال تر بودم

نذرم را ادا می کنمتا روزهایی مثل حالا که خستگی و ناتوانی لای دست و پایم پیچیده استبخوانمشان و یادم بیاید که هیچ بهار و پاییزی بی زمستان مزه نمی دهدو هیچ آسیاب آرامی بی طوفان...

[(-_-)]

برای خودت دعا کن که آرام باشی.وقتی توفان می آید، تو همچنان آرام باشی، تا توفان از آرامش تو آرام بگیرد.برای خودت دعا کن تا صبور باشی؛آنقدر صبور باشی تا بالاخره ابرهای سیاه آسمون کنار بروند و خورشید دوباره بتابد.برای خودت دعا کن تا خورشید را بهتر بشناسی.برای خودت دعا کن تا همه ی شب هایت ماه داشته باشد؛چون در تاریکی محض راه رفتن خیلی خطرناک است، ماه چراغ کوچکی است که روشن شده تا جلوی پایت را ببینی.برای خودت دعا کن تا همیشه جلوی پایت را ببینی؛ آخه راهی را که باید بروی خیلی طولانی است، خیلی چاله چوله دارد؛ دام های زیادی در آن پهن شده است و باریکه های خطرناکی دارد؛ پر از گردنه ها و سنگلاخ های برف گیر است.برای خودت دعا کن تا پاهایت خسته نشوند و بتوانی راه بیایی. چون هر جای راه بایستی مرده ای و مرگی که شکل نفس نکشیدن به سراغ آدم بیاید، خیلی دردناک است.هیچ وقت خودت را به مردن نزن! برای خودت دعا کن که زنده بمانی. زنده ماندن چند راه حل ساده دارد!برای اینکه زنده بمانی نباید بگذاری که هیچ وقت بیشتر از اندازه ای که نیاز داری بخوابی.باید همیشه با خدا در تماس باشی تا به تو بیداری بدهد.بیداری هایی آمیخته با روشنایی، صدا، نور، حرکت.تو باید از خداوند شادمانی طلب کنی. همیشه سهمت را بخواه و بیشتر از آن چه که به تو شادمانی ارزانی می شود در دنیا شادمانی بیافرین تا دیگران هم سهمشان را بگیرند.برای اینکه زنده بمانی باید درست نفس بکشی و نگذاری هیچ چیزی سینه ات را آلوده کند.برای اینکه زنده بمانی باید حواست به قلبت باشد،هرچند وقت یکبار قلبت را به فرشته ها نشان بده و از آنها بخواه قلبت را معاینه کنند.دریچه هایش را، ورودی ها و خروجی هایش را و ببینند به اندازه ی کافی ذخیره شادمانی در قلبت داری یا نه!!اگر ذخیره ی شادمانی هایت دارد تمام می شود باید بروی پشت پنجره و به آسمان نگاه کنی. آنقدر منتظر بمان و به آسمان نگاه کن تا بالاخره خداوند از آنجا رد بشود؛آن وقت صدایش کن؛به نام صدایش کن ...او حتماً برمی گردد و به تو نگاه می کند و از تو میپرسد که چه می خواهی ..تو صریح و ساده و رک بگو.هر چیزی که می خواهی از خدا بخواه. خدا هیچ چیز خوبی را از تو دریغ نمی کند.شادمان باش. او به تو زندگی بخشیده است و کمکت می کند که زنده بمانی. از "او" کمک بگیر....      
  دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
       

[(-_-)]

       ساده که باشی ؛ زود به همه چیز و همه کس دل می بندی …ساده که باشی ؛ زود باور می کنی…ساده که باشی ؛ همان کسانی که زود بهشان دل بسته بودی ، ترکت می کنند و گاهی طرد…ساده که باشی ؛ دوست نداری کسی را رنجیده کنی ؛ به همین خاطر به جای انسان ها ، این بار به اشیاء دل میبندی!!! آری ، اشیاء!!  ساده که باشی پشت حرف‌های آدم‌ها دنبال منظور نمی‌گردی، برای جواب دادن به آدم‌ها دنبال هدف نمی‌گردی.ساده که باشی دنبال سود خودت نیستی، دنبال ضرر زدن به کسی که ازش بدت بیاید نیستی.ساده که باشی برای سلام دادن به آدم‌ها مشتاقانه چشمت دنبالشان می‌دود.  ساده که باشی همیشه به دیگری حق می‌دهی. خودت خودت را توجیه می‌کنی… شاید ناراحت بوده، شاید مشکلی داشته. اصلا شاید حق با او باشد. حالا چه اهمیتی دارد؟ این‌ها حرف‌هایی است که به خودت می‌گویی تا زودتر ناراحتی‌ات را فراموش کنی،تا نخواهی کسی را از دست بدهی…ساده که باشی زود به زود دلت برای آدم‌ها تنگ می‌شود. برای آن‌هایی که راحت با تو سرد می‌شوند. برای آن‌ها که بارها بخشیده‌ای و به روی خودت نیاورده‌ای، برای آن‌ها که عوض کارهاشان گله کنی بدهکار می‌شوی… در جواب اس ام اس هایت پاسخ شما؟! دریافت می‌کنی، اما هنوز دلت نمی‌آید اسم دوست‌های پنج سال پیش دانشگاهت را از لیست تماس‌های گوشی پاک کنی.  ساده که باشی بچه بازی‌ها را یادت می‌رود، اما خوبی‌ها را فراموش نمی‌کنی. دوست داری خاطره‌های خوب را، عزیز نگه داری. ساده که باشی از یک سوراخ بارها گزیده می‌شوی …چون ساده بودن توی خون آدم‌هاست. ساده که باشی از اولش ساده‌ای، تا آخرش ساده‌ای… 
    دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
      

[(-_-)]

    دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

اینجا عاریه ای ست، اینجا مجازی ست (میدانم میدانی)امااینجانه من تو را میشناسم نه تو مرا...نه تو آن اندازه زیبایی که به نظر می رسدو نه من آنقدر زشتم که تو تصور میکنینه تو آنقدر خوبی که من دوست دارمو نه من آنقدر بدم که تو میگریزی...اینجا فقط اینجاستتنها جایی که پول اهرم هیچ چیز نیستتنها جایی که قدرت در دست یک نفر نیستاینجا زندگی جریان دارد، شاید مجازی اما تعلق پذیر است...پس نیازی به این همه نقش آفرینی نیستخودت باشهمان که هستی اما دنیای واقعی به تو مجال بودنش را نمیدهدهمان که دوست داشتنی ستهمان که مجازی نیست...اینجا دنیای مجازی است         

[(-_-)]

    دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

          بخون...شاید تو مخاطبم باشی... وقتی گناهی نداری...وقتی هیچ تقصیری نداری... وقتی فقط تهمت می شنوی...وقتی ناعادلانه قضاوت می کنند...  وقتی ندانسته قاضی می شوند...وقتی تو از قبل محکومی...  وقتی هرچه دلشان می خواهد می گویند...وقتی احترامت را نگه نمی دارند...  وقتی از چیزی خبر ندارند...وقتی فقط ظاهر قضیه را می بینند...  وقتی پیش خودشان هرچه می خواهند فکر می کنند...وقتی از تو متنفر می شوند...  وقتی به تو فحش می دهند...وقتی تمام خیانت ها و دروغ ها را به تو نسبت می دهند...  وقتی دگر جوابت را نمی دهند...وقتی پشت سرت حرف می زنند...  وقتی تو را تحقیر می کنند...وقتی دروغ گو صدایت می کنند...     وقتی...  فقط می نشینم و گریه می کنم..  سکوت می کنم...و  وا می گذارمشان به خدایی که ... کسی چه می داند چه می کشم...کسی چه می داند چه حالی دارم... وقتی سکوت می کنم...نه اینکه لالم...نه اینکه دلیلی ندارم...نه اینکه گناهان نسیت داده شده را قبول دارم...نه...فقط دلم می شکند از برداشت ها...از تهمت ها...و دگر برایم فرقی نمی کند...چه بگویم...چه نگویم...بی رحمانه ان پرده ی حرمتی که نباید می افتاد را انداختند                            شاید هرکسی مخاطب من باشد... وقتی همه چیز را درون خودم می ریزم...وقتی خودم را خوب نشان می دهم... وقتی می گذرم از نابخشودنی ها...وقتی می بخشم هر ان چه که گذشته را.. وقتی بغض می کنم و شبانه میان تاریکی اشک می ریزم... وقتی می گویم خدایا هر ان کس را که به من بدی کرد ببخش... وقتی در بیست سالگی سالخورده می شوم...وقتی انتخاب می کنم تنها باشم برای همیشه... وقتی تصمیم می گیرم لال شوم...کر شوم...کور شوم...خر شوم... وقتی ناگزیر می شوم فقط یک جسد شوم... می روم روی نیمکت همیشگی پارک... یک جمله را با خسته ترین صدای عمرم زیر لب می گویم"  نمی دونم چرا تو زندگیم هی نمیشه...هی نمیشه...هی نمیشه... "  و سردو سنگ و بی احساس زندگی ام را ادامه می دهم          شاید تو مخاطب من باشی... همین.

[(-_-)]

      دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

    ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖﺟﺎﻥ ﻣﻦ !ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺎﺑﻮﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪ ...ﻣﺜﻞ : ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺴﯽ, ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺎﺻﯽ ,ﺻﺪﺍﯾﯽ ...ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﯽ, ﺗﮑﻪ ﮐﻼﻣﻬﺎﯾﯽ ....ﺍﺻﻼ ﺍﺩﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺩﻭﻧﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ... ﺗﺎﻋﺼﺮ ﺑﻪ ﻋﺼﺮﺑﻪ ﺍﻥ ﺳﺮﺑﺰﻧﺪ .... ﺷﺐ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ … ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﻭﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻭﻫﺎﯼ ﮐﻪ ...ﺍﺯ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ..... ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻓﺎﻟﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﺪ ....ﻣﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺩﻡ   ﺑﺎﺷﺪ ...ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺭﯾﺘﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ  ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﺖ ﮐﻨﻨﺪ ...ﺣﺘﯽ ﺑﻮﯼ ﻋﻄﺮﯼ ﺧﺎﺹ ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺣﺲ ﺷﻮﺩ ...ﺩﺳﺖ ﺧﻄﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﻠﺮﺯﺍﻧﺪ .... ﻋﮑﺲ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩ ...... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ___________________________ ﯾﻪ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ،ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﯾﮑﯽ ﺗﮑﻮﻧﺖ ﺑﺪﻩ ...ﺗﮑﻮﻧﺖ ﺑﺪﻩ ﺑﮕﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﯽ، ﺑﺴﻪ ﺩﯾﮕﻪ !!ﺗﻮ ﻫﻢ ﮐﻮﺭﻣﺎﻝ ﮐﻮﺭﻣﺎﻝ ﺑﺮﯼ ﮔﻮﺷﯿﺘﻮ ﭼﮏ ﮐﻨﯽ!ﺑﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺍﺱ ﺍﻡ ﺍﺱ ﺑﺮﺍﺕ ﺍﻭﻣﺪﻩ !!..هنوزﺧﻮﺍﺑﯽ ﺗﻨﺒﻞ"؟ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﯾﮑﯽ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﺷﻮﻧﺖ ﻣﯿﮕﻪ.ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺎﯼ ...ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩﺍﺕ، ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺎﺕ، ﺑﻐﻀﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯿﺸﻪ !...ﭘﯿﺸﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﮕﯽ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺷﺪ، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ! ؟ﺍﻭﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺘﻪ ﻣُﺮﺩﯼ،ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ، ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻔﺲ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﻫﺎ...ﻫﻨﻮﺯ ﺟﺴﻤﺖ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﯿﺨﻮﺭه...!___________________________دلم کمی خدا می خواهد...دلم!!!تمام شدن میخواهد،از آن تمام شدن هایی   که بشودنقطه سر خط.آنگاه،دیکته تمام شود،ومن دیگر آغاز نشوم،دلم کمی خدا میخواهد،کمی سکوت،دلم بریدن میخواهد،کمی اشک،کمی بــُهت،کمی آغوش آسمانی،کمی دورشدن از این جنس آدم...راستی خدا ! اگر من نبودم ...این همه غمهایت را چه میکردی؟؟؟

[(-_-)]

          دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

       باید کور باشی و کر ...برای بودن , برای ماندن , برای آسیب ندیدن , برای تحمل کردن ...من دختر قوی ای هستم .ولی دیگه شونه هام خسته شدن .کاش می فهمیدی ... کاش می فهمیدین ...دلم می خواد تو قطره هایِ بارونِ پاییزِ امسال غرق بشم و برم ...برم ...برم  ...برم ... به یک جای دور ... خیلی دور ...جایی پر از ناشناسی ... آسودگی ... رهایی ...بی فکر ... بی هیاهو ...شاید ... روزی ...با بهاری  ...  باریده بشم ...خوشحال ... بی دغدغه ... در آغوشِ گرمش ... _______________________دوســتت دارم های من به مشابه دوستت دارم های کودکیستکه وقتی از او سوال می کنی، چقدر دوستم داری؟او در پاسخ می گوید: دو تا و یا ده تا و یا نهایتش به بزرگی محدوده دو دستانش...دوست داشتنی در حــــد توان، به دور از دروغ و به وسعت آسمـــان._______________________عجب زمانه بدی شده! دلم خیلی گرفته...طعم زندگی زیبا را هم دیگر نمی توان به آسانی چشید!دیگر نمی شود میان آدم ها باشی و دستانت را برای دعا کردن رو به آسمان بلند کنی!دیگر نمی شود میان نگاه ها باشی و وقتی که بغضت گرفت اشک بریزی!دیگر نمی شود محبت را به هر کس که خواستی ارزانی دهی!دیگر نمی شود خوب بود و دیگران با تو بد تا نکنند!دیگر نمی شود صبر پیشه کنی وقتی که زخم های دلت را تازه تر می کنند!دیگر نمی شود که نمی شود آنطور که میخواهی زندگی کنی وقتی که هیچکس تو را برای خودت نمی خواهد و تنها برای نفع خودش می خواهد!خدایــا می بینی؟! جور خوب ماندن را؟ جور زندگی کردن را؟آخر! چگونه در آغوش بگیرم این همه دلتنگی را؟_______________________