سوخو24فنسر

[卐WaffenSS卐]

با پایان جنگ تحمیلی بار تمام عملیات های هوایی در عمق زیاد در خاک دشمن، بر دوش جنگنده بمب افکن بسیار مشهور اف-4 فانتوم بود. این هواپیما با دو مدل دی و ئی به ایفای این مأموریت های خطیر می پرداخت و نتایج بسیار خوبی نیز گرفت. اما نبود سلاح های هدایت دقیق به تعداد انبوه و عدم وجود سلاح های دورایستا در آن برهه زمانی، تلفاتی بر ناوگان این پرنده کارکشته وارد کرد. پس از پایان جنگ، با درایت شهید منصور ستاری و سایر کارشناسان نهاجا، هواپیمای بمب افکن تاکتیکی سوخو-24 (ملقب به فنسر یا شمشیرباز) به عنوان یک هواپیمای جنگی با مأموریت تخصصی ضربتی و بمباران خریداری شد.
این هواپیما اما به صورت استاندارد به تسلیحات دورایستا مجهز بود. هر چند که با کارشکنی روسها، از ابتدا با توانمندی کامل عمل نمی کرد ولی چند سال گذشته را باید سالهای تجدید حیات این پرنده برای نهاجا دانست؛ زیرا قابلیت های متنوعی از این پرنده ارزشمند احیا شد. از آن جمله قابلیت سوختگیری این بمب افکنها از یکدیگر بود.
با این امکان، برد پروازی این هواپیما بدون اتکا به سوخت رسان های غول پیکر، افزایش چشمگیری می یابد؛ قابلیتی که جای آن برای فانتوم های نهاجا خالی بود و شاید تعداد عملیاتهایی که اف-4های ایران در خاک عراق مبادرت به سوختگیری هوایی کردند به کمتر از انگشتان دست برسد.
البته عمده این نقص، به روش سوختگیری هوایی فانتوم که از نوع ماده است، برمی گردد. در حالی که در همان سالها، میراژهای اف-1 عراقی، با بهره گیری از قابلیت سوختگیری جنگنده از جنگنده، تا عمق قابل توجهی از خاک ایران و حتی تا مازندران نفوذ می کردند. البته اف-14های نهاجا نیز که سامانه سوختگیری آنها از نوع لوله ای می باشد، تجربه سوختگیری از فانتوم ها را داشتند، اما اف-14ها اساساً‌ مأموریت دیگری غیر از نفوذ به عمق خاک دشمن دارند.
با این روش سوختگیری، جنگنده ای که نقش سوخترسان را ایفا می کند نیز تا میزان زیادی از بیشینه برد خود به همراه گروه بمباران کننده وارد فضای دشمن می شود و در منطقه ای امن، با سوخت دهی به گروه حمله، راه برگشت را در پیش می گیرد و هواپیماهای حمله کننده می توانند به برد بیشتری دست یابند. حال با احیای این قابلیت در سوخو-24های نهاجا این بمب افکن تاکتیکی 22ونیم متری، قابلیت رسیدن به مسافت بیش از 1800 کیلومتری را با حمل محموله جنگی یافته است؛ مسافتی که برای ضربه زدن به هر هدفی تا شرق دریای مدیترانه کاملاً کافی است.


هواپیمای فوق العاده دارای راداری به شكل چوب گلف می باشد كه و در زیر هواپیما نصب می شود . كارایی این رادار بدین صورت است كه هنگامی كه این هواپیما وارد میدان نبرد می شود هر رادار زمینی كه روشن باشد شناسایی و در عرض كمتر از یك دقیقه منهدم می كند . در جنگ 8 ساله عراق علیه ایران ، كشور عراق دارای تعدادی از این هواپیما بوده كه با ورود این هواپیما به خاك كشورمان رادارهای زمینی ما سریعا خاموش می گردید تا مورد گزند این هواپیما واقع نشود . 12 فروند از سوخو 24 های عراق درسال 1990و زمان جنگ خلیج فارس به ایران پناهنده شدند و در سال 1991 ایران 24 قروند از این هواپیما را مستقیما از روسیه خریداری کرده است . و هدف اصلی خرید آن تهدیدهای اسرائیل می باشد . ابتدائا غربیها نام محصول جدید سوخو را اشتباها سوخو -19 می پنداشتند ، و ناتو آنرا به رویه استاندارد نامگذاری جنگنده ها ، فنسر ، نامید؛ البته پس از فاش شدن اطلاعات دقیق تری درباره سوخو -24 ، این نام همچنان حفظ شد. كمبود اطلاعات دقیق درباره سوخو-24 ، آن را به شبه ترسناكی برای هواپیماهای غربی تبدیل كرده بود؛ ولی پس از مدتی ، بویژه پس از آگاهی از نوع موتور در دهه 1980 ،‌تا حدی نگرانی های قبلی درباره آن رفع شد. ویژگی های آئرودینامیكی سوخو-24 بسیار شبیه میگ -23 است. شاید دلیل اصلی این شباهت ، بهره گیری هردو دفتر طراحی میگ و سوخو از پژوهش های ” انستیتومركزی آئرو هیدرو دینامیك “ ( ساگی ) در مسكو برای تقویت طرح هایشان بوده است. بال سوخو 24 شهپر ندارد !! ، و حركت غلت هواپیما با تحریك دم تماما متحرك (شهپردم) انجام می شود. صندلیهای دوسرنشین فنسر به صورت پهلو به پهلو قرار دارد(مانند جنگنده اف-111 ) كه آرایشی غیر عادی است. اتخاذ چنین آرایشی احتمالا برای افزایش كارایی چشمی خلبان در پرواز سریع كم ارتفاع و همچنین ، تامین فضای مورد نیاز سیستمهای راداری بوده است. با استفاده از یك رادار ویژه برای تعقیب ناهمواری های زمین ، فنسر می تواند در ارتفاع بسیار پایین پرواز خودكار انجام دهد. از عیوب سوخو24 سروصدای زیاد موتور آن است.

بدین ترتیب می توان سوخو-24 فنسر را که قابلیت حمل حداکثر 8000 کیلوگرم محموله جنگی را دارد، یکی از دستان بلند نهاجا برای مأموریت های آینده دانست. احیای قابلیت های الکترونیکی،‌ از جمله سامانه های جنگ الکترونیک و ضد جنگ الکترونیک به اجرای امن تر و افزایش بقاپذیری در مأموریت های نفوذی در خاک دشمن کمک شایانی می کند و شاید به جرأت بتوان گفت در عصر حاضر بدون پشتیبانی الکترونیکی نمی توان در صحنه نبرد کاری از پیش برد.

[laife]

su-24 هر چقدرم هواپيمايه خوبي باشه باز به پايه اف4 نميرسه.توجنگه ايرانو عراق اف4 قدرته خودشو ثابت كرده اف4 از نظره سيستم هم از نظره حمله صلاح خيلي برتري بهsu-24 داره به نظره من نبايد اين دو هواپيمارو با هم مقايسه كرد