◄ فـــرگشـــت یــآ تکـآمـل ►

[Interstellar]

این تاپیک بخش های مختلفی دارهـ ▼

یکمـ بیشتر میتونیمـ راجب نسل خودمون اطلاعات داشته باشمـ ▲

▬▬

از قدیمی ترین گونه شروع میکنیم :

1- Sahelanthropus tchadensis

**"ساحل آنتروپوس چادنسیس" (Sahelanthropus tchadensis) که پارسی آن هم "ساحل مردم چادی" است; نام علمی یکی از قدیمی ترین گونه ها در "درخت خانوادگی" انسان است.

**جمجمه این جانور در ناحیه مرکز غرب صحرای ساحارا در آفریقا در محلی در کشور "چاد" در سال ۲۰۰۱ پیدا شد (علت نامگذاری چادنسیس). به این جانور نام مستعار "تومای" دادند که در زبان محلی چاد به معنی "امید زندگی" می باشد.
به ادامه مطلب بروید


**زمان زندگی "تومای" چیزی حدود ۶ الی ۷ میلیون سال پیش در عهد میوسن دوره ترشیاری از دوران سنوزوئیک است.

سنگواره (فسیل) بدست آمده شامل قسمت بالایی جمجمه و تعدادی دندان و ۵ قطعه از آرواره می باشد. کاسه سر اندازه کاسه ی سر شامپانزه های امروزی (حتی تا حدی کوچکتر) و حجم مغز بین ۳۲۰ تا ۳۸۰ سی سی بوده است و دندانها و تیغه ابروها با آنچه در گونه هومو ساپینس امروزی دیده می شود، تفاوت کلی دارد.

صورت شیب دار؛ تیغه ابروها بسیار برجسته؛ جمجمه کشیده؛ دندان نیش کوچک (شبیه انسان)؛ ناحیه میانی صورت کوتاه (مثل انسان)؛ همانطور که در شکل میبینیم foramen magnum (حفره جمجمه که نخاع از آن خارج می شود) در "تومای" در ناحیه زیرین جمجمه قرار دارد که باعث می شود جمجمه به سمت جلو تمایل داشته باشد و تعادل لازم برای قرار گرفتن در بالای یک بدن راست قامت را نداشته باشد. ولی احتمالا بیشتر مانند میمونهای امروزی از دستها برای حرکت تاحدی کمک می گرفته.

به علت اینکه استخوانهای بدن "تومای" پیدا نشده نمی توان در این مورد نظر قطعی داد. ولی بعضی از دانشمندان به علت شباهت جمجمه "تومای" با انسانها و میمونهای دو پای امروزی پیشنهاد می دهند که او هم روی دو پا (به جای ۴ پا) راه می رفته است.

به پیشنهاد دانشمندان "تومای" در بین هومینیدها طبقه بندی شده، یعنی در رو راهی مابین میمون و انسان که بیشتر به سمت انسانها تمایل دارد. دیگر دانشمندان بر این عقیده اند که "تومای" پیش از آنکه انسانها از شامپانزه ها مشتق شوند وجود داشته.

رژیم غذایی "تومای" کامل مشخص نیست زیرا بیشتر دندانهای جمجمه او از بین رفته. ولی از روی محیط زیست او شاید بتوان نتیجه گیری کرد که او "احتمالا" بیشتر گیاهخوار بوده . مثل برگ، میوه و ریشه گیاهان و همچنین حشرات کوچک.

[Interstellar]

2-Orrorin tugenensis

اورورین توگننسیس (Orrorin tugenensis) به معنی "سرچشمه انسان" با نام مستعار (Millenium man) یا "مرد هزاره" (به علت اینکه در سال ۲۰۰۰ شناخته و کشف شد)

نخستین نمونه سنگواره (فسیل) از اعماق دره های کاپسومین در بیست مایلی (۳۲ کیلومتری) دریاچه ی "بارینگو" که حدود ۲۶۰ مایلی (۴۱۸ کیلومتری) شمال غرب نایروبی پایتخت کشور کنیا یافت شد.

آخرین نمونه فسیلها در دهکده روندینین در شمال شرق نایروبی پیدا شد.

سن تخمینی:

دیرینه شناسان از روی سن لایه های زمین که این سنگواره ها در آنها پیدا شده تخمین زده اند که "مرد هزاره" حدود ۶ میلیون سال پیش می زیسته، که در محدوده زمانی جدایی میمون و انسان می باشد

مشخصات سنگ واره ها (فسیلها):

۱۳ قطعه سنگواره از ۵ فرد مختلف که بعضی از آنها نر و بعضی ماده بوده اند. استخوانها شامل قسمتی از فک با دندانها, دندانهای جداگانه هم از فک بالا و هم از پایین، استخوان بازو، استخوان پا و استخوان انگشت می باشد.

از روی اندازه استخوانها تخمین زده می شود که اندازه جثه او نزدیک به شامپانزه های امروزی بوده است. با توجه به استخوان کلفت بازو و استخوانهای انگشت می توان این حدس را زد که او در بالا رفتن از درخت مهارت داشته ولی نه تا آن حد که بتواند مانند میمونهای امروزی از شاخه آویزان بشود یا بازو به بازو تاب بخورد و حرکت کند.

استخوان کلفت ران نشان می دهد که او روی دو پا راه می رفته. سر استخوان فمور او از انسان امروزی کوچکتر است. همچنین کانال استخوان ران که ماهیچه و رباط ها برای راه رفتن به آن متصل می شوند فرضیه روی دو پا راه رفتن این موجود را تقویت می کند.

دندانهای نیش "انسان هزاره" نسبت به دیگر میمون سانان (ایپ ها) کوچکتر ولی از انسان مدرن امروزی بزرگترند. دندانهای پیشین قوی و پهن هستند در حالیکه دندانهای آسیاب کوچک، مربعی شکل و دارای مینا هستند.

رژیم غذایی این پدر ما انسانهای آروزی میوه های دارای پوست سخت، سبزیجات و گوشت بوده است.

[Interstellar]

3 - Paranthropus boisei
-----------
محل زیست این انسان تباران قسمتهای شرقی آفریقا بوده که سنگواره های آنها در کشورهای تانزانیا، اتیوپی و کنیا یافت شده اند. این گونه حدود ۱،۴ تا ۲،۴ میلیون سال پیش می زیسته اند
ویژگی های ظاهری پارانتروپوسها (پرامردم ها) خیلی به دیگر گونه ها شباهت نداشته. از پژوهش های انجام شده اینگونه بر می آید که این گونه بدون اینکه نسلی از خود بر جای بگذارد منقرض شده اند.



از مشخات سنگواره (فسیل) می توان نتیجه گرفت که وی می توانسته هنگام جویدن فشار زیادی را توسط فک خود وارد بیاورد. مخصوصا برای غذاهایی که با دندانهای آسیاب جویده می شده. دندانهای آسیاب بزرگ و کوچک بسیار عریض و پهن با مینای کلفت و دندانهای پیشین کوچک هستند. استخوانهای صورت بزرگ و متمایل به جلو که موجب یک مزیت برای ماهیچه های مخصوص جویدن می شوند. استخوانهای کناری صورت بسیار برجسته که باعث می شود صورت ظاهری مقعر و گود به خود بگیرد. آرواره پایینی و مکانی که ماهیچه های مخصوص جویدن به آن متصل می شوند بسیار بزرگ است. لبه استخوان جمجمه در بالای سر که از عقب به جلو کشیده شده بزرگ و متمایل به جلو است. foramen magnum (سوراخ زیر جمجمه، حفره ی ورود نخاع به مغز) در این جاندار کوتاه و قلبی شکل است.
از روی بقیه سنگواره های (فسیلهای) بدست آمده تقریبا تمام محققین بر این عقیده اند که او روی دو پا راه می رفته است. همچنین از روی آناتومی استخوانهای دست به این نتیجه رسیده اند که او احتمالا توانایی درست کردن اشیاء سنگی را داشته. یعنی خصوصیتی که تنها مخصوص گونه Homo (انسان سانان) است. البته مورد آخر به علت اینکه اسکلت کامل جاندار پیدا نشده، از اعتبار صد در صد برخوردار نیست.
از روی استخوانهای فک و دندانها می توان این نتیجه را گرفت که P.boisei غذاهای گیاهی مثل دانه های با پوست سخت را مصرف می کرده. همچنین رژیم غذایی او توجیه کننده این مطلب است که چطور این جانور توانسته در کنار دیگر گونه های انسانی مثل هومو هابیلیس و هومو ارکتوس زندگی کند و از بین نرود. اما از بین رفتن و کمبود این دانه ها در اثر تغییرات آب و هوا در طول زمان باعث شد که منابع غذایی او از بین برود و نسل این جاندار منقرض شود.
البته بعضی محققین بر این عقیده اند که گوشت هم مورد مصرف این جاندار بوده که البته این ادعا شواهد علمی کافی ندارد.
همچنین بر سر محیط زیست او توافق نظر نیست. بعضی می گویند او بیشتر محیطهای بسته و پر از درخت را ترجیح می داده و برخی دیگر محیطهای باز با درختان کمتر را محل زیست او می دانند.
منبع = نیچر - ویکی پدیا

[an idiot]

کشف نوع تازه ای از انسان های اولیه



محققان بین‌المللی در غاری در آفریقای جنوبی صدها قطعه استخوان ‌انسان‌های اولیه‌ای را کشف کردند که تا کنون ناشناخته ‌بوده است. این موجودات ظریف پرتحرک بوده‌ و احتمالا مانند انسان‌های امروزی مراسمی برای مردگان داشته‌اند.





استخوان‌هایی که توسط گروهی از محققان بین‌المللی در غاری در آفریقای جنوبی کشف شد، به دست‌کم ۱۵ انسان اولیه ‌تعلق دارد که تا کنون ناشناخته بوده است. هنوز قدمت این نوع انسان‌ها روشن نیست. دو گروه محقق بین‌المللی نتیجه تحقیقات خود را در مجله‌ای علمی به نام "eLife" منتشر کرده‌اند. آنان این تبار زوال یافته انسان مدرن را "هومو نالدی" می‌نامند.
گفتنی است که این نام برگرفته از محل کشف یعنی غاری به نام "ستاره در حال طلوع" در آفریقای جنوبی است و "نالدی" در زبان‌های محلی این منطقه به معنی "ستاره" است.
استخراج بیش از ۱۵۰۰ قطعه استخوان
محققان دانشگاه "ویت‌واتراستراند" آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۳ به کشف گسترده‌ای از فسیل‌ها نائل شده بودند که بقایای یافت شده جزو آنهاست. سخنگوی انستیتوی ماکس پلانک برای "انسان‌شناسی فرگشتی" در لایپزیگ آلمان گفت که تا کنون بیش از ۱۵۵۰ قطعه استخوان از این مجموعه استخراج شده و هنوز معلوم نیست چه تعدادی در غار موجود است. گفتنی است که انستیتوی ماکس پلانک آلمان خود در این تحقیقات شرکت دارد.
محققان همچنین گفته‌اند که این تا کنون بزرگ‌ترین یافته فسیلی به هم پیوسته از بقایای انسانی است که در قاره آفریقا کشف شده است. برای استخراج این بقایا بویژه به افرادی نیاز بوده است که اندامی باریک و ظریف دارند. چرا که فسیل‌ها در حفره‌های دور از دسترسی در غار قرار داشته‌اند که فقط از طریق آبراهه‌هایی باریک می‌توان به آنها دست یافت.
لی برگر، رئیس تیم تحقیقاتی دانشگاه آفریقای جنوبی گفته است که در این حفره‌ها تقریبا همه انواع استخوان‌های "هومو نالدی" پیدا شده است. به همین دلیل "هومو نالدی" از هم اکنون برای دانشمندان شناخته شده‌تر از همه دیگر نمایندگان فسیلی شجره‌نامه انسانی است.
اندامی ظریف و مغزی به اندازه پرتقال
به گفته محققان، قد "هومونالدی" یک و نیم متر بوده و وزن‌اش به حدود ۴۵ کیلوگرم می‌رسیده است. این موجود اندامی "بسیار ظریف" داشته و بزرگی مغز آن به اندازه یک پرتقال بوده است. جمجمه، دندان‌ها و لگن خاصره "هومونالدی" شبیه کهن‌ترین نمایندگان نوع انسان یعنی "هومو هابیلیس" است، ولی شانه‌هایش بیشتر به میمون‌های انسان‌نما شبیه است.
اما به گفته فسیل‌شناسان انستیتوی ماکس پلانک، "هومو نالدی" ویژگی‌های امروزی زیادی نیز دارد. برای نمونه پاهای آن کاملا به انسان‌های امروزی شبیه است. دست‌های آن نیز از کارایی برخوردار بوده و می‌توانسته از ابزار استفاده کند. از سوی دیگر کجی انگشتان آن نشان می‌دهد که این موجود می‌توانسته از درختان بالا برود.
محققان با توجه به محل یافت حدس می‌زنند که مردگان تعمدا در آن محل قرار داده شده‌اند. معنای آن این است که این انسان‌ها مراسمی خاص برای مردگان خود داشته‌اند. مراسم خاکسپاری مردگان مراسمی است که فقط انسان مدرن "هومو ساپینس" آن را به جا می‌آورده است.
در استخوان‌های یافت شده هیچ اثری از لاشخوران و درندگان دیده نمی‌شود و به گفته دانشمندان عوامل طبیعی مانند جانوران یا جریان آب نمی‌توانسته مردگان را به درون حفره‌های غار منتقل کرده باشد. همه چیز حاکی از آن است که مردگان را طی مراسمی در آن حفره‌ها قرار داده‌اند. بقایای اندک فسیل‌های دیگری که در این حفره‌ها پیدا شده به موش‌ها یا پرندگان تعلق دارد که تصادفا وارد این حفره‌ها شده‌اند. جان هاوکز محقق دانشگاه ویسکانسین آمریکا که در این تحقیقات شرکت داشته می‌گوید: «یک چنین وضعیتی در گزارش‌های فسیل‌شناختی‌انسان یگانه است».
لی برگر نیز می‌گوید که محققان سناریوهای مختلفی را در نظر گرفته‌اند، برای نمونه مرگ جمعی، یا جانور درنده‌ای ناشناخته، یا مرگ تصادفی در یک تله مرگبار. ولی همه این امکانات سپس منتفی اعلام شده و دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که مردگان را تعمدا در آنجا قرار داده‌اند.
البته تردیدهایی نیز در زمینه چنین تفسیری وجود دارد. جفری شوارتس زیست‌شناس فرگشتی دانشگاه پنسیلوانیا در مجله "نیچر" نوشته است که این استخوان‌ها می‌توانند از انواع دیگر باشند. ولی اگر این نظر را بپذیریم باز هم این پرسش مطرح است که استخوان‌های دو نوع متفاوت انسان چگونه در غاری در کنار هم قرار گرفته‌اند؟
لی برگر می‌گوید که ترکیب ویژگی‌های کالبدشناختی "هومو نالدی" آن را از همه انواع انسان‌هایی که تا کنون شناخته شده بود متمایز می‌کند و در غارهای آفریقای جنوبی هنوز صدها و شاید هزاران قطعه استخوان‌های "هومو نالدی" وجود دارد.

[shaayan_m]

محل زیست این انسان تباران قسمتهای شرقی آفریقا بوده که سنگواره های آنها در کشورهای تانزانیا، اتیوپی و کنیا یافت شده اند. این گونه حدود ۱،۴ تا ۲،۴ میلیون سال پیش می زیسته اند
ویژگی های ظاهری پارانتروپوسها (پرامردم ها) خیلی به دیگر گونه ها شباهت نداشته. از پژوهش های انجام شده اینگونه بر می آید که این گونه بدون اینکه نسلی از خود بر جای بگذارد منقرض شده اند.
       

[an idiot]

حیات روی زمین چگونه آغاز شد ؟

بیش از 3.6 میلیارد سال پیش اتفاق بزرگی روی زمین رخ داد که منجر به شکل گیری حیات شیمیایی ساده ای شد که همان باعث ایجاد اولین قدم مهم به سمت ایجاد بلوکهای حیات و پیچیده تر اغاز گردد .

مواد شیمیایی ساده ای از جمله امینو اسید ها که از مولکولهای سازنده پروتوئین که شکل  پیچیده تری دارند میباشند . این پروتوئین ها گرد هم امده و نهایتا سلولها را تشکیل دادند  (سلولهای تکی و منفرد )




 

همچنین بیشتر دانشمندان بر این توافق دارند که همان سلولهای منفرد نهایتا به شکل گیری گیهان و حیات اورگانیسمهای زنده دیگری شد و حتی ریشه حیات هوشمند امروزی  .

تحقیقات اهیر فاش میسازد که چگئنه مواد شیمیایی ساده تبدیل به امینو اسیدها شد و چگونه شکل گیری حیات پیچیده تر در ان دوران از زمین که جهنمی بوده ممکن شد .   و پروتوئین ها شکل گرفت .

دانشمندان یک گام موثر در یافتن پاسخ این مهم جدیدا برداشتند و پاسخ را میدانند . در تحقیقات دنیای امروز {RNA} ها و  {DNA} پسرعموهای همدیگر هستند که سلولهای حیاتی را تشکیل میدهند . بنا به پایه {RNA} دانشمندان ادعا دارند که  امینو اسید ها باعث ایجاد سوپ شیمیایی در زمین اولیه شدند و {RNA} را تولید کردند . (قبل از انکه سلولهای منفرد تشکیل شود )

این {RNA} ها نهایتا توانستند سلولهای پروتوئینی کوتاه را تولید کنند و باعث اشکار سازی سلولهای تکی و منفرد گردند .

همواره سیر و تکامل ابتدایی زندگی تا تشکیل اورگانیسمهای پیچیده تر و حتی انسان هیجان انگیز و گیج گننده نیز بوده است .

برای تحقیق جدیدی که صورت گرفته دانشمندان 20 عدد امینو اسید مختلف را گرد هم اورند تا ببینند چه تعداد از انها کرد هم امده و با هم مچ میشوند . و از این رو مشخص کنند چه تعداد از ا ها برای تشکیل پروتوئین ها لازم بوده است .

قبل از این تصویر علمی بر این بود که زمین بسیار گرد در ان دوران حرارتی بیش از حدی داشته که این بلوکهای پروتوئینی فرصت شکل گیری پیدا کنند .
اما دانشمندان متوجه شدند با این وجود پروتوئین ها توانستند گرد هم ایند و با هم لینک شوند و  بلوکهای ضروری زندگی را بوجود اورند .