بازی آنلاین
آپلود عکس
23-01-2012، 20:23
سازهای چینی کاو حو، کمانچه دو تار صوت زیر
ساز "کاو حو" براساس اصلاح"ار حو" بوجود آمده است و پیدایش آن با موسیقی کاندون ارتباط نزدیک دارد. "موسیقی کاندون " شیوه نمایش سازهای مردمی رایج نواحی کاندون در جنوب چین است که از اپراهای محلی و موسیقی عامه و مردمی منشاء گرفته است. در پس و پیش سالهای ۲۰ قرن ۲۰ آقای "لیو ون شن " آهنکساز و نوازنده موسیقی کاندون ساز کمانچه دو تار چینی را جسورانه تجدید سازی کرد . وی بجای سیم ابریشمی معمولی سیم فلزی جا زده و صوت چله کمان را بالابرده و با دو ران خود لوله ساز را محکم گرفته و به نوازندگی می پرداخت .و کمانچه دوتار صوت زیر که به چینی "کاو حو " نامیده میشود بسرعت با صوت زیر صاف و روشن چون روح در سازهای موسیقی کاندون شده است. ساختار، طرز تهیه و مواد مورد نیاز اساسا با "ار حو " یکسان است فقط لوله ساز نسبتا باریک است. تا کنون تهیه کنندگان آلات موسیقی دست از اصلاح این ساز بر نداشتهاند. بعضیها بدنه لولهای گرد این ساز را بصورت بیضی شکل درآوردند تا حجم صوت بیشتر باشد. عدهای از آنان بهجای دوتار ،سه تار به "کاو حو" وصل کردند و در نتیجه دامنه صوت آن ۵ درجه توسعه یافته است. "کاو حو" با کیفیت صوت روشن ،پرطنین و ملیح مانند انو مینماید و با ضافه صوت شیرین و گوشنوازش در بخش بم موفق شد در ارکستر جایگاه برجستهای به خود اختصاص دهد. به علاوه در اکستر با قدرت عظیم بیان خود و میلودی ملائم و زنده و مطنطن بطرز پرزوق و برق برای ملودی اصلی آهنگ همراهی میکند و آنرا با آرایش احساساتی زیباتر میسازد.
آهنگ :گل "باجیائو " زیر باران "
"لو" یکی از آلات موسیقی سنتی ضربه ای چین است که شکل یک صفحه قوسی برنجی گرد دارد و در جائی ثابت میشود و یا در درست نوازند قرار می گیرد . نوازنده باچکش چوبی بر "لو" می کوبد و بر اثر آن ارتعاش صدا بلند می شود. "لو" در ارکستر ملی چین جایگاه مهمی در اشغال داشته و بطور گسترده در ارکستر ملی ،گروه نوازی آلات موسیقی مردمی و انواع اپراهاو رقص و آوازها و همچنین دراجتماعات و مسابقات قایقرانی ،سیرک و غیره مورد استفاده قرار می گیرد . اقلیتهای ملی در نواحی جنوب باختری چین قبل از دیگر ملیتها از "لو" استفاه می کردند. حدود قرن دوم قبل از میلاد ،بدنبال تبادلات روزافزون فرهنگی بین ملیتها، "لو"ی برنجی بتدریج در نواحی داخلی چین رواج یافت .درآنزمان این آلت موسیقی بیشتر در جنگ ها و درگیری ها بکار میرفت . فرماندهان با این "لو"ی برنجی به ارتش فرمان می دادند.
یک اصطلاح نظامی در چین باستانی موجود بودمبنی بر اینکه با به صدا در آوردن "طلا" سربازان جمع میشوندمقصود از . "طلا" "لو"ی برنجی بود. درسالیان دراز بعلت تفاوت مکانی و موارد کاربرد این آلت موسیقی بیش از ۳۰ نوع "لو"بوجود آمده است ودرمیان آنها "لو"ی بزرگ و "لو"ی کوچک همواره متداول بوده است. "لو"ی بزرگ ازنظر حجم از دیگر سازهای مشابه بزرگتر است . قطر آن درحدود ۳۰تا ۱۰۰ سانتیمتر است وصدای آن رسا ،بلند ،عمیق و پرطنین و درعین حال کیفیت صوت آن ملایم وطنین دار است. در ارکستر بزرگ "لو"ی بزرگ نقش شادکردن محیط و تشدید ریتم و در اپرا و درام نقش برجسته کردن خصوصیت اخلاق رلها دارد. "لوی کوچک " که قطر آن ۲۱ تا ۵/ ۲۲سانتیمتر است ،به "لوی کوچک "باصدای بلند ،متوسط و بم تقسیم میشود. "لوی کوچک ساز موسیقی است که در اپرای پکن و اپراهای محلی و تاترو درام و رقص مردمی مورد استفاده گسترده می باشد.
ساز کونحو
ساز "کونحو" ساز زهی باستانی است که بانوک انگشت ویا مضراب نواخته میشود. این ساز دو هزار سال قدمت دارد. ساز "کونحو " علاوه بر ارکستر موسیقی دربار در دوران باستانی درمیان مردم نیز مورد علاقه و پسند بوده است. در دوران سلسله امپراتوری "تان " (سالهای ۶۱۸-۹۱۷) بدنبال گسترش سریع اقتصادی و فرهنگی ،هنر نوازندگی "کونحو " به سطح نسبتا بالایی رسید و به کشورهای حاشیه مانند ژاپن و کره منتقل گردید. ولی این ساز قدیمی از قرن ۱۴دیگر رواج نیافته و حتی بتدریج ازیاد مردم رفت. از سالهای ۵۰ قرن ۲۰، موسیقی دانان و تهیه کنندگان در چین برای تجدید حیات این ساز به تحقیقات زیادی دست زدند.
آنان طبق طرح و نقاشیهای دیواری باستانی این ساز را طراحی و تهیه کردند. ولی بهعلت نواقص آن تعمیم آن مشكل مینمود. دهه ۸۰ قرن ۲۰،ساز "کونحو" با طرح جدید بنام " کونحو"و به نام دستهای از مرغان وحشی تهیه گردید. ساخت آن نسبتا درایتمندانه ،علمی و صوت آن با خصوصیت ملی است و در عمل تعمیم یافته است. ساز قدیمی "کونحو"ی عمودی و افقی بود و ساز جدید با تقلید از شکل اساسی "کونحو"ی عمودی بوجود آمده و شکل ظاهری آن با قانون غربی نزدیک است. فرق این است که این ساز دو ردیف سیمی و هر ردیف۳۶تار دارد و هر یکی از این سیمها توسط ستون در جعبه تقویت کننده صدا نصب میشود و شکل این گونه ستون سیم بهظاهر با شکل دسته مرغان در حال پرواز شبیه است و در نتیجه نام فوق را بخود گرفته است . سا ز "کونحو"ی جدید با کیفیت صوت ملایم و صاف و دامنه گسترده صوت و قدرت عظیم خود میتواند آهنگهای قدیمی و معاصر ملی و آهنگهای موسیقی غربی را اجرا کند. این ساز دو ردیف سیمی صوتی یکسان دارد و میتواند بهراحتی ریتمهای سریع و صداهای مختلف را به گوش برساند. نوازندگان همچنین میتوانند با دو دست چپ و راست خود همزمان موسیقی همراه با زیباترین کیفیت صوت بنوازند.
آهنگ: بامبوی سیان فی
ساز بی لی قلمی "بی لی قلمی" یکی از آلات موسیقی عامه و مردمی است که بهطور عمده در بخش خودمختار ملیت کره "یان بی آن " و دیگر نواحی کره ائیان نشین استان "جی لین " چین رایج است. این ساز ندای بسیار بلند و پرقدرت و طنین اندازدر میاورد و دارای خصوصیت غلیظ ملیت کره میباشد. ساز "بی لی قلمی"که تاریخ طویلی دارد ،شامل سوت لولهای و و بدنه آن را میشود. سوت لولهای به طول ۴سانتیمتر بانی خیزران پوست کنده شده درست میشود و بدنه ساز که به درازا ۲۰تا۲۵سانتیمتر و قطر آن حدود یک سانتیمتر است، ازساقه بمبوی نازک ساخته میشود ودر روی جلو آن ۷سوراخ صوتی و پشت آن یک سوراخ صوتی بلند وجود دارد.
طرز نوازندگی "بی لی قلمی " مثل اکثر سازهای بادی میباشد . نوازنده بدنه لوله را راست در دو دست میگیرد و سوت لوله را در دهان نگهدارد، دست چپ روی سوراخ صوت زیر و سه سوراخ فوقانی در روی ساز و دست راست به ۴ سوراخ دیگر تحتانی آن میگذارد . سا ز "بی لی قلمی " به سه نوع صوت زیر و صوت میانه و "بی لی دوتائی "تقسیم میشود . "بی لی قلمی"صوت زیر بر اساس اصلاح روی ساز سنتی ،با اضافه یک سوراخ کوچک دربالای طرف چپ دامنه صوت این ساز را به دو نیم "۸درجه رساند.
"بی لی قلمی "صوت میانه یک ۸ درجه صوت پائینتر از اولی است. "بی لی قلمی "دو تائی دو سازصوت زیر را در یک ردیف متصل میکند. روی هر یکی از آن سوت لولهای گذارده میشود. در هنگام نوازندگی میتوانند دو سوت را علیحده و یا در یکجا بنوازند .حجم صوت آن بیشتر ازتک "بی لی قلمی "و کیفیت صوت آن ممتد و دلنواز است.
آهنگ : تصنیف در صحرا
" چینگ" قدیمی ترین ساز موسیقی چین است که با شکل ساده و بی پیرایه و ظرافت و دقت در تهیه از دیگر سازها متمایزبوده است . "چینگ " تاریخ دیرینه دارد .در عهد قدیم در جامعه مادرسالاری ، این ساز را "شی"و "مین چیو " یعنی "سنگ "و "توپ صدا دار "هم نامیده اند. در آنزمان مردم پس از کار و شکار با تقلید از حرکات جانواران برای تفریح پایکوبی می کردند این برنامه باعث شد تا بتدریج ساز موسیقی "چینگ " شكل گیرد. ساز "چینگ " ابتدا در تفریحات و پایکوبی مردم مورد استفاده بود ،بعدا در گروه موسیقی در فعالیتهات گوناگون حکمرانان عالی قدر مانند لشگرکشی ویا مراسم مذهبی قربانی نیز از آن استفاده شد. از لحاظ محل استعمال و شیوه نواختن "چینگ " به دو نوع تقسیم میشود :"چینگ ویژه "سازی بود که در مراسم قربانی امپراتور در راه خدا و یا نیاکان استفاده می شد . نوع دوم "مجموعه چینکهای منظم "بود که از تعدادی از چینگهای بزرگ و کوچک تشکیل می شد .این مجموعه چینگها درموقع نواختن روی طاقچه فلزی آویزان بود و از سازموسیقی دربار بود.دو هزار سال پیش در دوران کشورهای جنگجو در ناحیه "چو"صنعت تهیه "چینگ" از سطح بالایی برخوردار بود. اوت سال ۱۹۷۸ باستان شناسان چینی درشهرستان "سوی " استان "خوبه " یک قبرستان قدیمی ۲۴۰۰ساله بنام "قبرستان تسن خوی ای " را کشف کردند . از این قبرستان بیش از ۱۲۰ عدد آلات موسیقی باستانی با خاصیت فرهنگ "چو"و گروه عظیم آثار کهن سال از قبیل "مجموعه زنگهای منظم " ،"مجموعه چینگهای منظم سازهای زهی "سه " " سیائو" و طبل از خاک بیرون آورده شد.مجموعه چینگهای منظم کشف شده جمعا ۳۲عدد بود و تماما از آهک ،سنگ سیاه و یشم تهیه شده و در طاقچه برنز بطور منظم در دو طبقه بالا و پائین آویخته است . سال ۱۹۸۰موزه استان "حو به " با همکاری پژوهشگاه فیزیک" او خان "مجموعه تقلیدی چینگ را تهیه کرد که صدای آنها بسیار زیبا و شنیدنی است. سال ۱۹۸۳ گروه رقص و آواز استان "حوبه " یک مجموعه سنگی ۳۲تا ئی چینگ را ساخت و سپتا مبر سال ۱۹۸۴کارخانه سازهای ملی سوجو و کارخانه سنگ تراشی آن شهر با یشم یک مجموعه ۱۸تائی چینگ را هم درست کردند.
ساز شیائو
"شیائو "نوعی فلوت خیزرانی باستانی چین است و چند هزار سال پیش در میان مردم چین رواج داشته است. میگویند که "شیائو " در اصل "شیائو " درست شده از چند لوله همردای نی بود . مردم در حین نوازندگی با این ساز متوجه شدند که اگر در یک لوله به فواصل مختلف سوراخ ایجاد شود، میتواند صداهای گوناگون بوجود آید ودر نتیجه "شیائو " امروزه که یک لوله با چند سوراخ میباشد، پیدا شده است. "شیائو " در سلسله امپراتوری "خان " دیده بود و در اصل سازموسیقی ملیت "چیان " ساکن استانهای "سی چوان "و "گان سو" یود و یک قرن پیش از میلاد در مسیر رود زرد رواج پیدا کرده و بتدریج به صورت "شیائو " با ۶ سوراخ شبیه به "شیائو " امروزه در آمده است. شکل "شیائو " با نی لبک بسیار شبیه است و معمولا از بمبوی قرمز ،زرد و یا سفید تهیه شده اندازه لوله در مقایسه با نی لبک نسبتا درازتر است و انتهای بالائی آن با بند بمبو بسته است و در لب آن یک سوراخ بادی و روی لوله این ساز ۵ سوراخ و پشت لوله یک سوراخ صوتی موجود است. بهعلاوه در پشت ته بدنه لوله سه و چهار سوراخ صوتی هم دیده میشود که برای تنظیم و تشدید صوت بکار میرود. کیفیت صوت "شیائو" ملائم و آرام و مهذب و شیرین است و فنون نوازندگی اساسا با نی لبک شباهت دارد ولی برای نشان دادن آهنک سریع و پرشدت مناسب نیست بلکه بیشتر با میلودی طنین دار و لظیف و آرام زیبائ طبیعت ولطایف باطنی انسان را بیان میکند. این ساز میتواند در تک نوازی ،موسیقی با دو یا چند نوازنده و گروه نوازی و یا موسیقی فولکلور و محلی جنوب رود یانتسه ،فوجیان و کاندون مورد استفاده قرار گیرد.بعلاوه این ساز هم در همراهی بعضی اپراهای محلی شرکت دارد.انواع "شیائو " هم زیاد است مانند "شائو " بمبوی قرمز ،شیائو یو پین و "شیائو ۹ بندی"و غیره.
آهنگی بنام " مرغای وحشی بر روی زمین شنزار فرو د میاید " که با" شیائو "بمبوی قرمز نواخته میشود، با آهنگ زیر و بم و روان منظره چرخش زدن مرغان وحشی قبل از فرود آمدن را ترسیم میکند.
اینکه آهنگ " مرغای وحشی بر روی زمین شنزار فرو د میاید "
ساز شن
"شن "ساز موسیقی با دی باستانی چین و نیز قدیمی ترین ساز موسیقی در جهان است که با استفاده از وزقه نازک فلزی ساخته میشود. شن برای پیشرفت آلات موسیقی فرنگی نقش مثبت و مساعدی داشته است . سا ل۱۹۷۸در مقبره شاهزاده "زنگ ای هائو" در شهرستان تسو در استان "خوبه "چنذ تاساز "شن "قدیمی مربوط به دو هزار سال پیش از خاک بیرون آورده شد که درتاریخ چین بیسابقه است.
"شن " در بیش از ۳۰۰۰سال قبل شکل گرفت اما ابتدا مردم فقط چند ساقه بمبوئی را كه اصوات گوناگون از آن به گوش میرسید ،با نخ و یا قالب چوبی بهم پیوند دادند بعدها مردم بر آن ورقههای باریک بمبوئی و "شن دو "که از کدوی مخضوصی درست شده بود افزودند. در ابتدا "شن دو " از کدوی غلیانی مخصوص و دهانه بادی از چوپ تهیه میشد یعنی بیش از ده ساقه بمبوئی باندازههای مختلف بشکل سم اسب روی "شن دو" قرار میگرفت. بعد از سلسله امپراتوری "تان " نوازندگان برای تهیه "شن دو " از چوپ و بعد از مس استفاده می کردند و بجای ورقههای نازک بمبوئی ورقه نازک مسی جایگزین شد. بدلیل آنکه "شن " در سالیان زیاد در میان مردم رایج بوده است ،در جاهایمختلف کشور اشکال "شن " نیز فرق داشته است .پس از تاسیس جمهوری خلق چین سازندگان آلات موسیقی و موسیقیدانان "شن " را مورد اصلاح قرار دادند و در نتیجه سازهای جدید "شن " مان ند "شن "باتقویتکننده صدا بوجود آمد که ضمن رفع نواقص "شن " قدیمی نیروی حیاتی جدیدی به این ساز بخشیده است. کیفیت صوت "شن "صاف و روشن و شیرین و پرطنین بوده و حجم صوت آن زیاد است و در ضمن در میان آلات موسیقی سنتی بادی چین تنها "شن "میتواند صوت هماهنگ ایجاد کند و در گروه نوازی با دیگر سازهای موسیقی "شن " میتوا ندکیفیت صوت دسته موسیقی را تنظیم کند و دانگ صوت آنرا افزایش دهد.
آهنگ :"سیمرغ پرو بال خود را باز میکند"
سنتور- یان چین
ستنور یک ساز زهی ضربی متداول در چین بوده و باکیفیت عالی ،روشن و طنیندار صوتی و قدرت مظهر بزرگ خود برای تکنوازی ،گروه نوازی و یا همراهی آوازبسیار مناسب بوده ولذا در ارکستر ملی جایگاه مهمی در اشغال دارد. طبق یادداشتهای قدیمی قبل از قرون وسطی سنتور درفارس و کشورهای عربی باستان در خاور میانه رواج داشت و درسلسله ا مپراتوری مین (سالهای ۱۳۶۸-۱۶۴۴)بدنبال رفت و آمدهای روزافزون دوستانه بین چین و آسیای غربی و شرقی سنتور ا زفارس ا ز راه دریائی به چین منتقل شد و در ابتدا در استان ساحلی کانتون رواج یافت و سپس بتدریج در سراسر کشور تعمیم یافت. در سالهای بعد سنتور درنتیجه تجدیدسازی نوازندگان مردمی تدریجا به "یان چین "-آلت موسیقی ملی چین مبدل گردید. سنتور ساز زهی به شکل جعبه ذوزنقه متساوی الساقین ومعمولا دارای ۷۲سیم که هر چهار تای آن بر خرک بسته شده و آن را به وسیله دو مضراب چوبی باریک می نوازند . در چین "یان چین ""خو دیه چین "یعنی ساز پروانه هم نامیده میشود.
نواختن ستنور فنون و شیوه های زیادی دارد و کیفیت صوت آن نیز متنوع است : صوت دربخش بم کلفت و سنگین بوده و دربخش صوت میانه صاف و شفاف بوده و دربخش صوت بلند روشن وپر طنین می باشد . "یان چین " برای آهنگ سریع و بیان احساسات زنده و نشاط انگیز وشادمان مناسب است . در بیش از ۴۰۰سال که ستنور در چین رواج داشت تهیه کنند گان ستنور چین تنوع جدید این ساز را خلق کرده اند از قبیل :"یان چین "با تغیر صدا ،"یان چین "باتغیر پرده و مقام ،"یان چین چنگ " و "یان چین الکترونیک".
در اینجا " یان چین الکترونیک قابل توجه است . این ساز ،بدنه ،پیکاپ،بلند گو و جعبه صدارا شامل می شود .درهنگام ارتعاش سیمها ی ساز ، امواج صوت از راه پیکاپ به علایم الکترونی بدل می شود و پس از زیبا سازی در دستگاه بلندگو از آن پخش می شود. ستنور الکترونی در گروه نوازی و تک نوازی مورد استفاده است . خلاصه کلام "یان چین " که سالیان دراز در چین رایج بوده و پیشرفت کرده ،چه در زمینه تهیه و یا در هنر نوازندگی و افرینش اهنگ صاحب خصوصیات سنتی و سبک ملی شده و مورد علاقه مردم است.
آهنگ :"بهار در رود چینگ جیان "
ساز ژوان
ساز "ژوان" ساز زهی در چین استکه با نوک انگشت و یا مضراب نواخته میشود. ساز "ژوان" در قدیم "چین پی با" نامیده میشد. حدود قرنهای دوم و سوم پیش از میلاد در دوران کشور "چین " مردم بر نوعی طبل کوچک دستهدار سیم اضافه کردند و یک ساز زهی بنام "سژوان تائو " ایجاد کردند و کمی بعد براساس سازهای دیگر مانند "شن "و "جو" سازی جدیدی که از "سژوان تائو " بهتر بود، بوجود آوردند و آنرا "چین پی با" نامیدند. حدود قرن سه میلادی نوازندهای بنام "ژوان جن " مهارت فوقالعادهای در نواختن این ساز از خود نشان داده و مورد علاقه زیاد مردم واقع گردید و سپس مردم اسم او را "ژوان جن " گذاشتند. یک هزار سال پیش در دوران سلسله امپراتور "سون م" این ساز رسما "ژوان " نامیده شد. ساز "ژوان " از سر ساز، تیر و بدنه تشکیل شده است . سر ساز معمولا با اشیای هنری سنتی مثلا حکاکی بر روی استخوان اژدها تزئین میشود و در دو پهلوی آن چهار محور سیمی نصب میشود و بدنه ساز یک جعبه تقویت کننده صدای بیضی شکل ازتختههای متصل به آن است. اصول ساخت ،مواد تهیه و فنون نوارنده با ساز "پی با" شبات زیادی دارد . درسالهای اخیر بر اثر توجهات چین به سازهای ملی "ژوان " نیز مورد اصلاحات قرار گرفته و انواع مختلف "ژوان " ایجاد گردیده است. "ژوان "با صدای زیر با صوت صاف و روشن و پرطنین اغلب در ارکستر نقش ریتم اصلی را ایفا میکند. "ژوان " صدای میانه با صوت آرام و ملایم و شاعرانه در گروه نوازی اثر تکان دهنده و هیجان انگیز دارد و در همراهی آهنگ با تغیرات فراوان ریتمها ویژگی آهنگ را بخوبی نمایان میسازد. در ارکستر هم اهنگی این دو ساز بخش صوت میانه را مکمل میسازد. "ژوان " بزرگ ۵ درجه پائینتر از صوت "ژوان میانه " بوده و با ویولن سل غربی شبیه است و برای ملودی پر احساس مناسب است. و هنگام نواختن ضمن توازن آهنگها میتوان ریتمها را شدت داد و آهنگی گرم و پرشور نواخت. ساز "ژوان " بم، میتواند باصوت بم و حزن انگیزنقش ویولن بم از سازهای غربی را ایفا کند.
ساز گوچین
"گوچین " ساز سیمی باستانی چین است و تاریخ آن بسیار دیرینه میباشد .دربیش از سه هزار سال قبل درسلسله امپراتوری "جو" نیاکان ملت چین "گو چین "را آفریدند. شکل "گوچین" بسیار ظریف ودقیق با کیفیت صوت شیرین و روشن و گوشنواز و درعین حال صوت متغیر و لطیف و نفیس است .پیشینیان در نوازندگی "گوچین "با ید تشریفات مخصوصی انجام دهند. قبل از نوازندگی باید حمام بگیرند و لباس نو بپوشاند و عود بر آتش بنهند ،سپس چهار زانو نشسته و ساز را روی پا و یا میز میگذارند. به هنگام نوازندگی با دست چپ چله کمان را میزنند و با دست راست روی چله کمان گذارده صوتها را انتخاب نموده و به درستی صوتها خیلی دقت میکنند. ادبای دوران باستانی چین با موسیقی "گو چین " ارتباط نزدیک و فشرده داشتند یادداشتهای تاریخی زیادی ثابت میکند که ادبای باستانی چینی همواره مشارک عمده موسیقی "گوچین " بودند و در زمینه نوازندگی ،تجزیه و تحلیل و پخش و اشاعه ساز سهم بسزائی ادا نمودند. تهیه "گو چین " یک هنر خاص بوده ودر تهیه آن باید معیارهای مقرر را رعایت کرد. دوران دودمان "تان " و "سون " عصر طلائی ساخت "گو چین " بود و در آن دوران برترینهای"گوچین" با صنعت دقیق و ظریف و کیفیت صوت زیبا پدیدآمد . معهذا بعلت از بین رفتن فنون تهیه "گوچین " طی سالهای متمادی ،تعدادی از این سازها که از سلسلههای گذشته به دست رسیده، قطعات و اندازههای مختلف داشته است. در چند دهه اخیر در چین تولید "گوچین " همراه با اصلاح احیا شده و در نتیجه این ساز باستانی درخشندگی مجذوب خود را مجددا بدست یافته است. ساز "گو چین " که صاحب قدرت عظیم بیان و تظاهر است، میتواند عواطف گوناگون انسان و مناظر طبیعی را بطور زنده ترسیم نماید. "گوچین " میتواند درتکنوازی ،هماهنگی با ساز "سیائو و همراهی با ترانهها بکار رود. نیمی از نتهای موجود مخصوصا در همراهی ترانههای قدیمی مورد استفاده قرار داشته است.
ساز "کاو حو" براساس اصلاح"ار حو" بوجود آمده است و پیدایش آن با موسیقی کاندون ارتباط نزدیک دارد. "موسیقی کاندون " شیوه نمایش سازهای مردمی رایج نواحی کاندون در جنوب چین است که از اپراهای محلی و موسیقی عامه و مردمی منشاء گرفته است. در پس و پیش سالهای ۲۰ قرن ۲۰ آقای "لیو ون شن " آهنکساز و نوازنده موسیقی کاندون ساز کمانچه دو تار چینی را جسورانه تجدید سازی کرد . وی بجای سیم ابریشمی معمولی سیم فلزی جا زده و صوت چله کمان را بالابرده و با دو ران خود لوله ساز را محکم گرفته و به نوازندگی می پرداخت .و کمانچه دوتار صوت زیر که به چینی "کاو حو " نامیده میشود بسرعت با صوت زیر صاف و روشن چون روح در سازهای موسیقی کاندون شده است. ساختار، طرز تهیه و مواد مورد نیاز اساسا با "ار حو " یکسان است فقط لوله ساز نسبتا باریک است. تا کنون تهیه کنندگان آلات موسیقی دست از اصلاح این ساز بر نداشتهاند. بعضیها بدنه لولهای گرد این ساز را بصورت بیضی شکل درآوردند تا حجم صوت بیشتر باشد. عدهای از آنان بهجای دوتار ،سه تار به "کاو حو" وصل کردند و در نتیجه دامنه صوت آن ۵ درجه توسعه یافته است. "کاو حو" با کیفیت صوت روشن ،پرطنین و ملیح مانند انو مینماید و با ضافه صوت شیرین و گوشنوازش در بخش بم موفق شد در ارکستر جایگاه برجستهای به خود اختصاص دهد. به علاوه در اکستر با قدرت عظیم بیان خود و میلودی ملائم و زنده و مطنطن بطرز پرزوق و برق برای ملودی اصلی آهنگ همراهی میکند و آنرا با آرایش احساساتی زیباتر میسازد.
آهنگ :گل "باجیائو " زیر باران "
"لو" یکی از آلات موسیقی سنتی ضربه ای چین است که شکل یک صفحه قوسی برنجی گرد دارد و در جائی ثابت میشود و یا در درست نوازند قرار می گیرد . نوازنده باچکش چوبی بر "لو" می کوبد و بر اثر آن ارتعاش صدا بلند می شود. "لو" در ارکستر ملی چین جایگاه مهمی در اشغال داشته و بطور گسترده در ارکستر ملی ،گروه نوازی آلات موسیقی مردمی و انواع اپراهاو رقص و آوازها و همچنین دراجتماعات و مسابقات قایقرانی ،سیرک و غیره مورد استفاده قرار می گیرد . اقلیتهای ملی در نواحی جنوب باختری چین قبل از دیگر ملیتها از "لو" استفاه می کردند. حدود قرن دوم قبل از میلاد ،بدنبال تبادلات روزافزون فرهنگی بین ملیتها، "لو"ی برنجی بتدریج در نواحی داخلی چین رواج یافت .درآنزمان این آلت موسیقی بیشتر در جنگ ها و درگیری ها بکار میرفت . فرماندهان با این "لو"ی برنجی به ارتش فرمان می دادند.
یک اصطلاح نظامی در چین باستانی موجود بودمبنی بر اینکه با به صدا در آوردن "طلا" سربازان جمع میشوندمقصود از . "طلا" "لو"ی برنجی بود. درسالیان دراز بعلت تفاوت مکانی و موارد کاربرد این آلت موسیقی بیش از ۳۰ نوع "لو"بوجود آمده است ودرمیان آنها "لو"ی بزرگ و "لو"ی کوچک همواره متداول بوده است. "لو"ی بزرگ ازنظر حجم از دیگر سازهای مشابه بزرگتر است . قطر آن درحدود ۳۰تا ۱۰۰ سانتیمتر است وصدای آن رسا ،بلند ،عمیق و پرطنین و درعین حال کیفیت صوت آن ملایم وطنین دار است. در ارکستر بزرگ "لو"ی بزرگ نقش شادکردن محیط و تشدید ریتم و در اپرا و درام نقش برجسته کردن خصوصیت اخلاق رلها دارد. "لوی کوچک " که قطر آن ۲۱ تا ۵/ ۲۲سانتیمتر است ،به "لوی کوچک "باصدای بلند ،متوسط و بم تقسیم میشود. "لوی کوچک ساز موسیقی است که در اپرای پکن و اپراهای محلی و تاترو درام و رقص مردمی مورد استفاده گسترده می باشد.
ساز کونحو
ساز "کونحو" ساز زهی باستانی است که بانوک انگشت ویا مضراب نواخته میشود. این ساز دو هزار سال قدمت دارد. ساز "کونحو " علاوه بر ارکستر موسیقی دربار در دوران باستانی درمیان مردم نیز مورد علاقه و پسند بوده است. در دوران سلسله امپراتوری "تان " (سالهای ۶۱۸-۹۱۷) بدنبال گسترش سریع اقتصادی و فرهنگی ،هنر نوازندگی "کونحو " به سطح نسبتا بالایی رسید و به کشورهای حاشیه مانند ژاپن و کره منتقل گردید. ولی این ساز قدیمی از قرن ۱۴دیگر رواج نیافته و حتی بتدریج ازیاد مردم رفت. از سالهای ۵۰ قرن ۲۰، موسیقی دانان و تهیه کنندگان در چین برای تجدید حیات این ساز به تحقیقات زیادی دست زدند.
آنان طبق طرح و نقاشیهای دیواری باستانی این ساز را طراحی و تهیه کردند. ولی بهعلت نواقص آن تعمیم آن مشكل مینمود. دهه ۸۰ قرن ۲۰،ساز "کونحو" با طرح جدید بنام " کونحو"و به نام دستهای از مرغان وحشی تهیه گردید. ساخت آن نسبتا درایتمندانه ،علمی و صوت آن با خصوصیت ملی است و در عمل تعمیم یافته است. ساز قدیمی "کونحو"ی عمودی و افقی بود و ساز جدید با تقلید از شکل اساسی "کونحو"ی عمودی بوجود آمده و شکل ظاهری آن با قانون غربی نزدیک است. فرق این است که این ساز دو ردیف سیمی و هر ردیف۳۶تار دارد و هر یکی از این سیمها توسط ستون در جعبه تقویت کننده صدا نصب میشود و شکل این گونه ستون سیم بهظاهر با شکل دسته مرغان در حال پرواز شبیه است و در نتیجه نام فوق را بخود گرفته است . سا ز "کونحو"ی جدید با کیفیت صوت ملایم و صاف و دامنه گسترده صوت و قدرت عظیم خود میتواند آهنگهای قدیمی و معاصر ملی و آهنگهای موسیقی غربی را اجرا کند. این ساز دو ردیف سیمی صوتی یکسان دارد و میتواند بهراحتی ریتمهای سریع و صداهای مختلف را به گوش برساند. نوازندگان همچنین میتوانند با دو دست چپ و راست خود همزمان موسیقی همراه با زیباترین کیفیت صوت بنوازند.
آهنگ: بامبوی سیان فی
ساز بی لی قلمی "بی لی قلمی" یکی از آلات موسیقی عامه و مردمی است که بهطور عمده در بخش خودمختار ملیت کره "یان بی آن " و دیگر نواحی کره ائیان نشین استان "جی لین " چین رایج است. این ساز ندای بسیار بلند و پرقدرت و طنین اندازدر میاورد و دارای خصوصیت غلیظ ملیت کره میباشد. ساز "بی لی قلمی"که تاریخ طویلی دارد ،شامل سوت لولهای و و بدنه آن را میشود. سوت لولهای به طول ۴سانتیمتر بانی خیزران پوست کنده شده درست میشود و بدنه ساز که به درازا ۲۰تا۲۵سانتیمتر و قطر آن حدود یک سانتیمتر است، ازساقه بمبوی نازک ساخته میشود ودر روی جلو آن ۷سوراخ صوتی و پشت آن یک سوراخ صوتی بلند وجود دارد.
طرز نوازندگی "بی لی قلمی " مثل اکثر سازهای بادی میباشد . نوازنده بدنه لوله را راست در دو دست میگیرد و سوت لوله را در دهان نگهدارد، دست چپ روی سوراخ صوت زیر و سه سوراخ فوقانی در روی ساز و دست راست به ۴ سوراخ دیگر تحتانی آن میگذارد . سا ز "بی لی قلمی " به سه نوع صوت زیر و صوت میانه و "بی لی دوتائی "تقسیم میشود . "بی لی قلمی"صوت زیر بر اساس اصلاح روی ساز سنتی ،با اضافه یک سوراخ کوچک دربالای طرف چپ دامنه صوت این ساز را به دو نیم "۸درجه رساند.
"بی لی قلمی "صوت میانه یک ۸ درجه صوت پائینتر از اولی است. "بی لی قلمی "دو تائی دو سازصوت زیر را در یک ردیف متصل میکند. روی هر یکی از آن سوت لولهای گذارده میشود. در هنگام نوازندگی میتوانند دو سوت را علیحده و یا در یکجا بنوازند .حجم صوت آن بیشتر ازتک "بی لی قلمی "و کیفیت صوت آن ممتد و دلنواز است.
آهنگ : تصنیف در صحرا
" چینگ" قدیمی ترین ساز موسیقی چین است که با شکل ساده و بی پیرایه و ظرافت و دقت در تهیه از دیگر سازها متمایزبوده است . "چینگ " تاریخ دیرینه دارد .در عهد قدیم در جامعه مادرسالاری ، این ساز را "شی"و "مین چیو " یعنی "سنگ "و "توپ صدا دار "هم نامیده اند. در آنزمان مردم پس از کار و شکار با تقلید از حرکات جانواران برای تفریح پایکوبی می کردند این برنامه باعث شد تا بتدریج ساز موسیقی "چینگ " شكل گیرد. ساز "چینگ " ابتدا در تفریحات و پایکوبی مردم مورد استفاده بود ،بعدا در گروه موسیقی در فعالیتهات گوناگون حکمرانان عالی قدر مانند لشگرکشی ویا مراسم مذهبی قربانی نیز از آن استفاده شد. از لحاظ محل استعمال و شیوه نواختن "چینگ " به دو نوع تقسیم میشود :"چینگ ویژه "سازی بود که در مراسم قربانی امپراتور در راه خدا و یا نیاکان استفاده می شد . نوع دوم "مجموعه چینکهای منظم "بود که از تعدادی از چینگهای بزرگ و کوچک تشکیل می شد .این مجموعه چینگها درموقع نواختن روی طاقچه فلزی آویزان بود و از سازموسیقی دربار بود.دو هزار سال پیش در دوران کشورهای جنگجو در ناحیه "چو"صنعت تهیه "چینگ" از سطح بالایی برخوردار بود. اوت سال ۱۹۷۸ باستان شناسان چینی درشهرستان "سوی " استان "خوبه " یک قبرستان قدیمی ۲۴۰۰ساله بنام "قبرستان تسن خوی ای " را کشف کردند . از این قبرستان بیش از ۱۲۰ عدد آلات موسیقی باستانی با خاصیت فرهنگ "چو"و گروه عظیم آثار کهن سال از قبیل "مجموعه زنگهای منظم " ،"مجموعه چینگهای منظم سازهای زهی "سه " " سیائو" و طبل از خاک بیرون آورده شد.مجموعه چینگهای منظم کشف شده جمعا ۳۲عدد بود و تماما از آهک ،سنگ سیاه و یشم تهیه شده و در طاقچه برنز بطور منظم در دو طبقه بالا و پائین آویخته است . سال ۱۹۸۰موزه استان "حو به " با همکاری پژوهشگاه فیزیک" او خان "مجموعه تقلیدی چینگ را تهیه کرد که صدای آنها بسیار زیبا و شنیدنی است. سال ۱۹۸۳ گروه رقص و آواز استان "حوبه " یک مجموعه سنگی ۳۲تا ئی چینگ را ساخت و سپتا مبر سال ۱۹۸۴کارخانه سازهای ملی سوجو و کارخانه سنگ تراشی آن شهر با یشم یک مجموعه ۱۸تائی چینگ را هم درست کردند.
ساز شیائو
"شیائو "نوعی فلوت خیزرانی باستانی چین است و چند هزار سال پیش در میان مردم چین رواج داشته است. میگویند که "شیائو " در اصل "شیائو " درست شده از چند لوله همردای نی بود . مردم در حین نوازندگی با این ساز متوجه شدند که اگر در یک لوله به فواصل مختلف سوراخ ایجاد شود، میتواند صداهای گوناگون بوجود آید ودر نتیجه "شیائو " امروزه که یک لوله با چند سوراخ میباشد، پیدا شده است. "شیائو " در سلسله امپراتوری "خان " دیده بود و در اصل سازموسیقی ملیت "چیان " ساکن استانهای "سی چوان "و "گان سو" یود و یک قرن پیش از میلاد در مسیر رود زرد رواج پیدا کرده و بتدریج به صورت "شیائو " با ۶ سوراخ شبیه به "شیائو " امروزه در آمده است. شکل "شیائو " با نی لبک بسیار شبیه است و معمولا از بمبوی قرمز ،زرد و یا سفید تهیه شده اندازه لوله در مقایسه با نی لبک نسبتا درازتر است و انتهای بالائی آن با بند بمبو بسته است و در لب آن یک سوراخ بادی و روی لوله این ساز ۵ سوراخ و پشت لوله یک سوراخ صوتی موجود است. بهعلاوه در پشت ته بدنه لوله سه و چهار سوراخ صوتی هم دیده میشود که برای تنظیم و تشدید صوت بکار میرود. کیفیت صوت "شیائو" ملائم و آرام و مهذب و شیرین است و فنون نوازندگی اساسا با نی لبک شباهت دارد ولی برای نشان دادن آهنک سریع و پرشدت مناسب نیست بلکه بیشتر با میلودی طنین دار و لظیف و آرام زیبائ طبیعت ولطایف باطنی انسان را بیان میکند. این ساز میتواند در تک نوازی ،موسیقی با دو یا چند نوازنده و گروه نوازی و یا موسیقی فولکلور و محلی جنوب رود یانتسه ،فوجیان و کاندون مورد استفاده قرار گیرد.بعلاوه این ساز هم در همراهی بعضی اپراهای محلی شرکت دارد.انواع "شیائو " هم زیاد است مانند "شائو " بمبوی قرمز ،شیائو یو پین و "شیائو ۹ بندی"و غیره.
آهنگی بنام " مرغای وحشی بر روی زمین شنزار فرو د میاید " که با" شیائو "بمبوی قرمز نواخته میشود، با آهنگ زیر و بم و روان منظره چرخش زدن مرغان وحشی قبل از فرود آمدن را ترسیم میکند.
اینکه آهنگ " مرغای وحشی بر روی زمین شنزار فرو د میاید "
ساز شن
"شن "ساز موسیقی با دی باستانی چین و نیز قدیمی ترین ساز موسیقی در جهان است که با استفاده از وزقه نازک فلزی ساخته میشود. شن برای پیشرفت آلات موسیقی فرنگی نقش مثبت و مساعدی داشته است . سا ل۱۹۷۸در مقبره شاهزاده "زنگ ای هائو" در شهرستان تسو در استان "خوبه "چنذ تاساز "شن "قدیمی مربوط به دو هزار سال پیش از خاک بیرون آورده شد که درتاریخ چین بیسابقه است.
"شن " در بیش از ۳۰۰۰سال قبل شکل گرفت اما ابتدا مردم فقط چند ساقه بمبوئی را كه اصوات گوناگون از آن به گوش میرسید ،با نخ و یا قالب چوبی بهم پیوند دادند بعدها مردم بر آن ورقههای باریک بمبوئی و "شن دو "که از کدوی مخضوصی درست شده بود افزودند. در ابتدا "شن دو " از کدوی غلیانی مخصوص و دهانه بادی از چوپ تهیه میشد یعنی بیش از ده ساقه بمبوئی باندازههای مختلف بشکل سم اسب روی "شن دو" قرار میگرفت. بعد از سلسله امپراتوری "تان " نوازندگان برای تهیه "شن دو " از چوپ و بعد از مس استفاده می کردند و بجای ورقههای نازک بمبوئی ورقه نازک مسی جایگزین شد. بدلیل آنکه "شن " در سالیان زیاد در میان مردم رایج بوده است ،در جاهایمختلف کشور اشکال "شن " نیز فرق داشته است .پس از تاسیس جمهوری خلق چین سازندگان آلات موسیقی و موسیقیدانان "شن " را مورد اصلاح قرار دادند و در نتیجه سازهای جدید "شن " مان ند "شن "باتقویتکننده صدا بوجود آمد که ضمن رفع نواقص "شن " قدیمی نیروی حیاتی جدیدی به این ساز بخشیده است. کیفیت صوت "شن "صاف و روشن و شیرین و پرطنین بوده و حجم صوت آن زیاد است و در ضمن در میان آلات موسیقی سنتی بادی چین تنها "شن "میتواند صوت هماهنگ ایجاد کند و در گروه نوازی با دیگر سازهای موسیقی "شن " میتوا ندکیفیت صوت دسته موسیقی را تنظیم کند و دانگ صوت آنرا افزایش دهد.
آهنگ :"سیمرغ پرو بال خود را باز میکند"
سنتور- یان چین
ستنور یک ساز زهی ضربی متداول در چین بوده و باکیفیت عالی ،روشن و طنیندار صوتی و قدرت مظهر بزرگ خود برای تکنوازی ،گروه نوازی و یا همراهی آوازبسیار مناسب بوده ولذا در ارکستر ملی جایگاه مهمی در اشغال دارد. طبق یادداشتهای قدیمی قبل از قرون وسطی سنتور درفارس و کشورهای عربی باستان در خاور میانه رواج داشت و درسلسله ا مپراتوری مین (سالهای ۱۳۶۸-۱۶۴۴)بدنبال رفت و آمدهای روزافزون دوستانه بین چین و آسیای غربی و شرقی سنتور ا زفارس ا ز راه دریائی به چین منتقل شد و در ابتدا در استان ساحلی کانتون رواج یافت و سپس بتدریج در سراسر کشور تعمیم یافت. در سالهای بعد سنتور درنتیجه تجدیدسازی نوازندگان مردمی تدریجا به "یان چین "-آلت موسیقی ملی چین مبدل گردید. سنتور ساز زهی به شکل جعبه ذوزنقه متساوی الساقین ومعمولا دارای ۷۲سیم که هر چهار تای آن بر خرک بسته شده و آن را به وسیله دو مضراب چوبی باریک می نوازند . در چین "یان چین ""خو دیه چین "یعنی ساز پروانه هم نامیده میشود.
نواختن ستنور فنون و شیوه های زیادی دارد و کیفیت صوت آن نیز متنوع است : صوت دربخش بم کلفت و سنگین بوده و دربخش صوت میانه صاف و شفاف بوده و دربخش صوت بلند روشن وپر طنین می باشد . "یان چین " برای آهنگ سریع و بیان احساسات زنده و نشاط انگیز وشادمان مناسب است . در بیش از ۴۰۰سال که ستنور در چین رواج داشت تهیه کنند گان ستنور چین تنوع جدید این ساز را خلق کرده اند از قبیل :"یان چین "با تغیر صدا ،"یان چین "باتغیر پرده و مقام ،"یان چین چنگ " و "یان چین الکترونیک".
در اینجا " یان چین الکترونیک قابل توجه است . این ساز ،بدنه ،پیکاپ،بلند گو و جعبه صدارا شامل می شود .درهنگام ارتعاش سیمها ی ساز ، امواج صوت از راه پیکاپ به علایم الکترونی بدل می شود و پس از زیبا سازی در دستگاه بلندگو از آن پخش می شود. ستنور الکترونی در گروه نوازی و تک نوازی مورد استفاده است . خلاصه کلام "یان چین " که سالیان دراز در چین رایج بوده و پیشرفت کرده ،چه در زمینه تهیه و یا در هنر نوازندگی و افرینش اهنگ صاحب خصوصیات سنتی و سبک ملی شده و مورد علاقه مردم است.
آهنگ :"بهار در رود چینگ جیان "
ساز ژوان
ساز "ژوان" ساز زهی در چین استکه با نوک انگشت و یا مضراب نواخته میشود. ساز "ژوان" در قدیم "چین پی با" نامیده میشد. حدود قرنهای دوم و سوم پیش از میلاد در دوران کشور "چین " مردم بر نوعی طبل کوچک دستهدار سیم اضافه کردند و یک ساز زهی بنام "سژوان تائو " ایجاد کردند و کمی بعد براساس سازهای دیگر مانند "شن "و "جو" سازی جدیدی که از "سژوان تائو " بهتر بود، بوجود آوردند و آنرا "چین پی با" نامیدند. حدود قرن سه میلادی نوازندهای بنام "ژوان جن " مهارت فوقالعادهای در نواختن این ساز از خود نشان داده و مورد علاقه زیاد مردم واقع گردید و سپس مردم اسم او را "ژوان جن " گذاشتند. یک هزار سال پیش در دوران سلسله امپراتور "سون م" این ساز رسما "ژوان " نامیده شد. ساز "ژوان " از سر ساز، تیر و بدنه تشکیل شده است . سر ساز معمولا با اشیای هنری سنتی مثلا حکاکی بر روی استخوان اژدها تزئین میشود و در دو پهلوی آن چهار محور سیمی نصب میشود و بدنه ساز یک جعبه تقویت کننده صدای بیضی شکل ازتختههای متصل به آن است. اصول ساخت ،مواد تهیه و فنون نوارنده با ساز "پی با" شبات زیادی دارد . درسالهای اخیر بر اثر توجهات چین به سازهای ملی "ژوان " نیز مورد اصلاحات قرار گرفته و انواع مختلف "ژوان " ایجاد گردیده است. "ژوان "با صدای زیر با صوت صاف و روشن و پرطنین اغلب در ارکستر نقش ریتم اصلی را ایفا میکند. "ژوان " صدای میانه با صوت آرام و ملایم و شاعرانه در گروه نوازی اثر تکان دهنده و هیجان انگیز دارد و در همراهی آهنگ با تغیرات فراوان ریتمها ویژگی آهنگ را بخوبی نمایان میسازد. در ارکستر هم اهنگی این دو ساز بخش صوت میانه را مکمل میسازد. "ژوان " بزرگ ۵ درجه پائینتر از صوت "ژوان میانه " بوده و با ویولن سل غربی شبیه است و برای ملودی پر احساس مناسب است. و هنگام نواختن ضمن توازن آهنگها میتوان ریتمها را شدت داد و آهنگی گرم و پرشور نواخت. ساز "ژوان " بم، میتواند باصوت بم و حزن انگیزنقش ویولن بم از سازهای غربی را ایفا کند.
ساز گوچین
"گوچین " ساز سیمی باستانی چین است و تاریخ آن بسیار دیرینه میباشد .دربیش از سه هزار سال قبل درسلسله امپراتوری "جو" نیاکان ملت چین "گو چین "را آفریدند. شکل "گوچین" بسیار ظریف ودقیق با کیفیت صوت شیرین و روشن و گوشنواز و درعین حال صوت متغیر و لطیف و نفیس است .پیشینیان در نوازندگی "گوچین "با ید تشریفات مخصوصی انجام دهند. قبل از نوازندگی باید حمام بگیرند و لباس نو بپوشاند و عود بر آتش بنهند ،سپس چهار زانو نشسته و ساز را روی پا و یا میز میگذارند. به هنگام نوازندگی با دست چپ چله کمان را میزنند و با دست راست روی چله کمان گذارده صوتها را انتخاب نموده و به درستی صوتها خیلی دقت میکنند. ادبای دوران باستانی چین با موسیقی "گو چین " ارتباط نزدیک و فشرده داشتند یادداشتهای تاریخی زیادی ثابت میکند که ادبای باستانی چینی همواره مشارک عمده موسیقی "گوچین " بودند و در زمینه نوازندگی ،تجزیه و تحلیل و پخش و اشاعه ساز سهم بسزائی ادا نمودند. تهیه "گو چین " یک هنر خاص بوده ودر تهیه آن باید معیارهای مقرر را رعایت کرد. دوران دودمان "تان " و "سون " عصر طلائی ساخت "گو چین " بود و در آن دوران برترینهای"گوچین" با صنعت دقیق و ظریف و کیفیت صوت زیبا پدیدآمد . معهذا بعلت از بین رفتن فنون تهیه "گوچین " طی سالهای متمادی ،تعدادی از این سازها که از سلسلههای گذشته به دست رسیده، قطعات و اندازههای مختلف داشته است. در چند دهه اخیر در چین تولید "گوچین " همراه با اصلاح احیا شده و در نتیجه این ساز باستانی درخشندگی مجذوب خود را مجددا بدست یافته است. ساز "گو چین " که صاحب قدرت عظیم بیان و تظاهر است، میتواند عواطف گوناگون انسان و مناظر طبیعی را بطور زنده ترسیم نماید. "گوچین " میتواند درتکنوازی ،هماهنگی با ساز "سیائو و همراهی با ترانهها بکار رود. نیمی از نتهای موجود مخصوصا در همراهی ترانههای قدیمی مورد استفاده قرار داشته است.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
