گرسنگی و تشنگي (روزه داری)

[•ДmịrHoSsiŋ•]

در زمان روزه داری بدن همواره ناچار است برای دریافت انرژی از منابع کربوهیدرات و چربی و در آخر از بافت های عضلانی استفاده نماید. گلوکز در خون به سرعت مصرف می شود و سپس به سراغ گلیکوژن عضله می رود. بعد از مصرف گلیکوژن بدن از  اسیدهای چرب به عنوان یک منبع انرژی استفاده می کند. مسئله ای که وجود دارد این است که سلول های مغزی نمی توانند از اسیدهای چرب به عنوان منبع انرژی استفاده کنند و فقط از گلوکز به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند. هنگامی که گلوکز در دسترس نباشد سلول های مغزی از آمینواسیدها استفاده می کنند و البته اسیدها فقط در ترکیبات پروتئینی که در بافت عضلات وجود دارد به دست می آید از این رو با مصرف ترکیبات بافت عضلات، انرژی بدن با ادامه گرسنگی به سرعت کاهش می یابد و عضلات کوچک می شوند.
نخوردن غذا همچنین باعث تولید کتون ها می شود و مقدار آن در ادرار زیاد شده و باعث ایجاد کیتوسیس می شود.

آب نخوردن در این فصل می تواند بسیار طاقت فرسا باشد افراد روزه دار با چه راه حل هایی قادر خواهند بود از بی آب شدن بدنشان پیشگیری کنند تحمل 17 ساعت تشنگی چگونه میسر خواهد بود

با نوشیدن هشت لیوان آب و مصرف یا عدم مصرف برخی مواد غذایی، می‌توانید تا حد زیادی از احساس تشنگی در طول مدت روزه‌داری کم کنید.
در وعده سحر از غذاهای پرچرب و مواد غذایی که قند ساده دارند مانند قند، شکر، نوشابه، شیرینی، زولبیا، بامیه و شله زرد خودداری کنید.
مصرف مواد غذایی مانند تخم مرغ پخته، تن ماهی، غذاهای کنسروی، قهوه، کاکائو، چای پررنگ، آب یخ و گوشت زیاد در وعده سحر می‌تواند موجب افزایش احساس تشنگی در طول مدت روزه داری شود.
خوردن میوه‌های فصل مانند هندوانه، گیلاس و زردآلو در مدت افطار تا سحر می‌تواند تا حد زیادی از احساس تشنگی در طول مدت روزه‌داری جلوگیری کند.
مصرف انواع خورش و بویژه خورش سبزیجات مانند خورش کرفس و کدو در وعده سحر عامل موثری برای کاهش احساس تشنگی در طول مدت روزه‌داری است.