متن اهنگ انفرادی ازمهراب

[zmina]

بعد رفتنت هیشکی جرئت نداره حتی پاهاشو تویه سلولم بذاره
همه میدونن اینجا یکی زندگی میکنه که هیچوقت اعصاب نداره
اصلا تو نیستی یه لحظه نکشی دوریشو که منه بدبخت تیغو نکشم رو رگا
تو لب تر کن هنوز اینقد میخوامت که بی ناموسه عالمم مادرشو .
ام از نوک پاها تا زیر چشمهاش کبوده چرا اینو زدی بیشرف مادر من بوده
تو خیانت کردی مچتو گرفت تویه خونه تو نامردی کردی دله مادرمم خونه
تیغ خون سلوله انفرادی همه ی اینارو تو هدیه بهم دادی
یه روز از سر درد تو زندان فریاد میکشم داغون تر نبود مهراب آزادی
داغون تر نبود از این دستهای خونی و از این رگه کبود داغون تر نبود
رفتی آهای هستو نیستو نبود داغون تر نبود
یکی بود ولی یکیه من نبود داغون تر نبود
آهای جای چاقوت رو من جا موند
بزن بزن بزن ضربش به من خورد ما که دنیامونو باختیم اینم میگیم سگ خورد
تمام عکسامون رو زدم رو دیوارهای بند هست امشب عروسیته حیف که دستو بالم بستست
من به خاطر تویه دیوث اون یارو رو کشتم یکی نبود بهم بگه به هیچی گرمه پشتم
تو نگاهت به حلقته من خیره به میله ها یه سندی چیزی جور کن عشقت میره ها
میگن اعدامی نزدیکه صبح که میرسه مادرشو میبینه خون به مغزش نمیرسه
مامان نیا نمیخوام چشمام به چشمات بیفته مامان خسته شدم بذار این چهار پایه بیفته
نه میخوام که عفو کنن نه میخوام که برگردم به عروس خانم بگو بگو خداحافظی کردم
بگو حرف همیشگی اگه یادش بیاد تو وصیت نامه نوشتم دوست دارم زیاد
قسمت نشد یه بار ببینمت بگو آخه با من چرا بهم بگو تو رو با کی دیدنت
قرار نبود که بشکنی دلی رو که پای تو سوخت قرارمون نبود بری من بمونم بی آبرو
داغون میشم وقتی تو رو از پشته میله میبینم جوری شکستی از غمت گوشه ی سلول میشینم
یه دختری بود که میگفت دنیاتو میبازی نمیدونم چی شد داستانمون کشید به خون بازیحلالم کن میترسم نمبینمت دیگه طاقتم تویه این سلول بریده
خودم خاطره میساختم خاطره هام گم شد گریه هام سوژه ی حرفه مردم شد
یادگاریه شلاقهام خونش رو دیواره محکم بزن سرکار مغزم میخاره
من به دنیا اومدم تا دردارو بکشم محکم بزن پسر اونم به رو چشمم
حسرت یه بار دیدن عشقت بیرون از این شیشه میخوای بری بیرون میبینی بازم نمیشه
یه تک نور خطی یه اتاق اعتراف همه مشتیامون جمعن از ساده تا اون خلاف
هر کی بالاخره یه خطو خوط رو تنش داره فقط منتظره یکی سر به سرش بذاره
اینقدر زخم خورده اینجاست که باور نمیکنی جوری گریه میکنه انگار مادر نداره
کلاغ پر مامان بابا که پر رو بلندی وایستادم یه حسی بهم میگه بپر
گل شقایقو گلایلو نیلوفر آبی واست هیچ بویی نداره وقتی تو سلول افتادی
تو هرزیتو بکن خدا میذاره تو کاست میرسه روزی که دکتر بهت بگه متاسفم واست
درد ضربه های رفیق درد خونابه ها و تیغ همون دردایی که منو تا خودکشی کشوند دقیق
این شبا هر دردی به گریه م حریفه منو میشناختی اعصاب معصاب ضعیفه
خیلی چیزا تو سلول از جلو چشمام رد شد فقط یه چیزو فهمیدم دنیامون خیلی کثیفه
شبا رو تک تک دیواراش من خاطره میسازم خط خط عه ملاقاتی بازم
اینجا دیگه ندارمت فقط خودممو سازم کل زندانو من تکی به گریه میندازم
قرار نبود که بشکنی دلی رو که پای تو سوخت قرارمون نبود بری من بمونم بی آبرو
داغون میشم وقتی تو رو از پشته میله میبینم جوری شکستی از غمت گوشه ی سلول میشینم