سلنوگرام

[Actinium]

دیگه باید شمارش معکوس رو شروع کنیم؛ اختلاف رونالدو و سلنا شد 500 هزارتا

تعدادی از نقل قول های سلنا درباره اینستا:

سال 2018:

«من در اینترنت نیستم. الان ماه‌ها است که در اینترنت حضور نداشته‌ام. پسورد اینستاگرامم را ندارم. هیچ اپلیکیشنی را روی گوشیم ندارم؛ هیچ اپی برای ویرایش عکس ندارم. فقط برنامه Peak که یک نوع بازی مغزی است روی گوشیم هست.» (سلنا اینستایش را هنوز هم از طریق گوشی دوستش که به حساب او دسترسی دارد به‌روز می‌کند).

او ادامه می‌دهد که: «دلیلش این است که این فضا برای من واقعی نیست. متوجهم که صدایم برجسته و تاثیرگذار است، اما از طرفی نسبت به آن بی‌تفاوت نیستم. نحوه فعالیتم گزیده است. ... اما خب این یک حرکت آگاهانه است – اگر موقعیت پیش بیاید که [در اینستا] با دوستان باشم ازش نمی‌گذرم. در غیر این صورت بی‌خیال می‌شوم. باید این تصمیم را می‌گرفتم.» 

سلنا در پاسخ به کسی که از او سوال کرده بود چطور این همه دنبال کننده به دست آورده است گفت: «هیچ تاکتیک خاصی وجود نداشته. من حتی اَپ لعنتیش رو هم روی گوشیم ندارم.»

سلنا ادامه داد که: «این فقط یک عدد است، و واقعا دیوانگی است که مردم تا این حد درگیر یک عدد هستند. مثل یک دلخوشی می ماند. کی اهمیت می دهد؟» 

«چرا مردم آنقدر به چیزی که مایه رنجش آدم می شود اهمیت می دهند.»

سال 2017:

در ساده‌ترین حالت می‌توانم بگویم که رابطه من با اینستاگرام پیچیده است. این رسانه در میان جنجالِ تمامِ مردمی که در تلاشند زندگی‌ام را بر من دیکته کنند به من صدایی را بخشیده، که به من اجازه می‌دهد بگویم: «آی...من قراره این رو ارسال کنم، و این قراره مسؤول تموم اون 1200 استوری‌ای که مردم فکر میکنن جالبه اما نیست و حتی واقعی هم نیست باشه».  این‌گونه است که این ابزار به من قدرت می‌بخشد، چون این‌ها صدای من و کلمات من و حقیقت من هستند. تنها چیزی که باعث نگرامی من می‌شود این است که افراد هم سن و سال ما تا چه حد برای رسانه‌های اجتماعی ارزش قائل می‌شوند. درست است که این ابزار یک رسانه فوق‌العاده است، اما از بسیاری جهات این وسیله به افراد جوان از جمله خودم، یک بازنمود و تلقی غلط از آنچه می‌تواند واقعا مهم باشد ارایه می‌دهد. علی ای حال، بله، این یک رابطه پیچیده است؛ و احتمالاً یکی از مشکل‌ترین روابط من.