24-04-2018، 23:27
از بچگی بهم گفتن بزرگ میشی یادت میره
من کوچیک شدم و یادم موند و این یادم داد
که واقعیت همیشه خلاف گفته هاشون خواهد بود ، نقطه
این آهنگ حالت روحیِ الآن منه
نه خوشگله نه زشت ، نه عامه پسند
نه واسه مهمونی خوبه نه توویِ ماشین
وسط یه جاده پر از منظره ی قشنگ
نه خوبه نه بد ، نه درسته نه غلط
نه سیاهه نه سفید ، خاکستریه
این یعنی رنگ واقعیت
واقعیتی که میگه کل زندگی یه بازیِ
رویاهات میکشنت جلو
خاطراتت میکشنت عقب
چی میمونه ازَت
یه چیزی میشی به عمق افکارت و به طول زندگی
ولی این مهمه کی رفتنیه کی موندنی
کی توو حاشیه ـَس کی توو متن
کی یه جرقست واسه تغییر
با چند خط شعر خوندنی
ولی این مهمه کی رفتنیه کی موندنی
کی توو حاشیه ـَس کی توو متن
کی یه جرقست واسه تغییر
با چند خط شعر خوندنی
فقط با چند خط شعرِ خوندنی
زندگی یه مجموعه ی منظم از بی نظمی هاست
یه مجموعه ی معقول از بی عقلی ها
له شده ، زیرِ پایِ عرفِ اجتماع
خوب ولی اشتباه
من ترکش کل جنگ ها توو شونمه
من لای همین آهنگ ها خونمه
من شعر نمیگم من شعر میشم
این موسیقی واسه من عین بودنِ
شما چی؟