بازی آنلاین
آپلود عکس
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
توالت رفتن در فضا شاید دشوارترین بخش زندگی در ایستگاه فضایی باشد. در این خصوص از پگی ویتسون فضانورد ناسا و فرمانده سابق ایستگاه فضایی پرسیده‌ایم. او بیشتر از هر فضانورد آمریکایی دیگری در فضا بوده است.
پگی ویتسون (Peggy Whitson) فضانورد ناسا، اشک از چشمان‌اش جاری میشود وقتی می‌گوید: “دیگر هرگز به فضا نخواهد رفت”. فرمانده سابق ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، بیشتر از هر آمریکایی دیگری در فضا شناور بوده است: ۶۶۵ روز!
از چهره بشاش، لبخند درخشان و خنده‌های مکررش کاملا پیداست که تقریبا همه جنبه‌های زندگی در خارج از اتسمفر این کره خاکی را دوست داشته است. از نصب باتری بر روی پنل‌های خورشیدی ایستگاه تا جمع‌آوری نمونه‌های مرموز میکروبی.
او در مصاحبه با هیلاری بروک از بیزنس اینسایدر گفت:
بسیار رضایت بخش و خشنود کننده است که بدانید در یک مسیر اکتشافی بزرگ قدم برمی‌داشتید.
اما ویتسون می‌گوید هرگز دل‌اش برای یک جنبه از زندگی در فضا تنگ نخواهد شد: توالت رفتن در فضا
ویتسون در حالی که روز سه شنبه هفته گذشته در یک هتل ۵ ستاره در نیویورک، که توالت‌هایش به سیفون مجهز است، قدم می‌گذاشت، گفت:
ایستگاه فضایی هنوز شبیه به یک هتل نیست! از نظر من بیشتر شبیه به پیک نیک رفتن است.
تا پیش از این توالت‌های وکیومی که در ایستگاه فضایی به کار گرفته می‌شد، توالت رفتن را برای فضانوردان به کابوس تبدیل می‌کرد. این دستگاه‌ها ادرار و مدفوع را با نیروی مکش به فضا خارج از ایستگاه هدایت می‌کردند و به هیچ وجه شباهتی به سرویس بهداشتی نداشتند اما اتاقک توالت ۱۹ هزاردلاری روسی که در شکل زیر می‌بینید، هرچند با سرویس بهداشتی یک هتل برابری نمی‌کند، اما به گفته ویتسون “ادرار کردن در آن نسبتا آسان است”.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سیستم توالت ایستگاه فضایی بین‌المللی (اعتبار : ناسا)
روش کار این اتاقک اینگونه است که فضانوردان با استفاده از یک قیف مجهر به فن، ادرار خود را با نیروی مکش جمع‌آوری می‌کنند و از معلق و پخش شدن آن جلوگیری می‌کنند. آن مخروط زرد رنگ در قسمت بالا سمت راست تصویر را می‌بینید؟ ادرار از آنجا جمع میشود. این ادرار طی مدت ۸ روز به آب آشامیدنی تبدیل و مجددا مورد استفاده فضانوردان قرار می‌گیرد.
اما پگی ویتسون می‌گوید، همه چیز به این سادگی‌ها نیست، به ویژه اگر غیر از ادرار کار دیگری هم داشته باشید. این فضانورد ناسا می‌گوید:
شماره دو کار دشوارتری است، به این دلیل که شما در تلاش هستید تا به یک هدف خیلی کوچک‌تر برسید.
پگی ویتسون
تصویری که هیلاری بروک از بیزنس اینسایدر از پگی ویتسون در جریان مصاحبه‌اش ثبت کرد. ویتسون ۵۸ ساله دارای مدرک دکتری بیوشیمی از دانشگاه رایس است. این فضانورد ناسا مجموعا ۶۶۵ روز و ۲۲ ساعت و ۲۲ دقیقه را در فضا سپری کرده است. (اعتبار : Hilary Brueck/Business Insider)
ساکنین ایستگاه فضایی هنگام رفتن به دستشویی به سراغ یک حفره کوچک به اندازه بشقاب در بالای یک محفظه فلزی می‌روند. آنها با استفاده از یک فن و با نیروی مکش، مدفوع خود را دفع می‌کنند. پس از آنکه کارشان تمام شد، ماده دفعی در یک کیسه پلاستیکی مهر و موم میشود. این زباله‌ها به صورت روزانه تخلیه می‌شوند. ویتسون در حالی که چندش بودن آن را با حرکات صورت‌اش نشان می‌داد، گفت:
پس از آنکه محفظه پر شد، شما باید با یک دستکش پلاستیکی آن را بسته‌بندی کنید.
البته تکنولوژی است و خطاهایش! گاهی اوقات ممکن است تمام این فرآیند به مشکل بخورد و یا شاهد عملکرد نادرست توالت باشیم. در این صورت فضانوردان چاره‌ای ندارند که قطعات “شماره دو” شناور در فضا را جمع آوری کنند. با این تفاسیر، آیا هنوز هم مثل دوران کودکی‌تان رویا فضانورد شدن دارید؟
در نهایت تمام این مواد زائد به همراه سایر زباله‌های ایستگاه فضایی بسته بندی شده و توسط یک “کارگوشیپ” برای سوزانده شدن به سوی اتمسفر زمین روانه می‌شوند. ویتسون می‌گوید: “ما آنها را نهایتا به مسیری می‌فرستیم که به سوزانده شدن ختم میشود.”
در مورد ادرار نیز باید گفت که حدود ۸۰ تا ۸۵ درصد از آن به آب آشامیدنی بازیافت میشود و مابقی به صورت ماده زائد نمکی، سرنوشتی مشابه آنچه بالا ذکر شد را خواهند داشت. ویتسون می‌گوید:
ما یک سیستم چرخش بسته می‌خواهیم، به این معنی که در تلاشیم همه آب خروجی از بدن را بازیافت کنیم.
شاید آنچه این فضانورد بازنشسته گفت، پروژه بعدی بهبود زیستی در ایستگاه فضایی باشد.
اگر هنوز هم در خصوص چگونگی توالت رفتن در فضا ابهاماتی دارید. ویدیوی زیر از سامانتا کریستوفورتی (Samantha Cristoforetti)، فضانورد ایتالیایی را ببینید. این ویدیو که “Toilet Tour” نام دارد توسط وب‌سایت سازمان فضایی اروپا منتشر شده است. در این ویدیو کریستوفورتی می‌گوید چه برای “شماره یک” و چه برای “شماره دو” مکانیزم کار یکسان است و از نیروی مکش یا ساکشن استفاده میشود.
در این ویدیو توضیح داده میشود که محفظه حدودا هر ۱۰ روز یکبار و پس از ۴۰ مرتبه استفاده باید تخلیه شود. در پشت اتاقک توالت یک ابزار هیدرولیکی نسبتا پیچیده وجود دارد که توالت رفتن در فضا را ممکن می‌کند. به علاوه ادرار به درون دستگاه دیگری به نام UPA (Urine Processing Assembly) فرستاده میشود و آن را به آب آشامیدنی تبدیل می‌کند.
توالت رفتن در فضا شاید دشوارترین بخش زندگی در ایستگاه فضایی باشد. در این خصوص از پگی ویتسون فضانورد ناسا و فرمانده سابق ایستگاه فضایی پرسیده‌ایم. او بیشتر از هر فضانورد آمریکایی دیگری در فضا بوده است.
پگی ویتسون (Peggy Whitson) فضانورد ناسا، اشک از چشمان‌اش جاری میشود وقتی می‌گوید: “دیگر هرگز به فضا نخواهد رفت”. فرمانده سابق ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، بیشتر از هر آمریکایی دیگری در فضا شناور بوده است: ۶۶۵ روز!
از چهره بشاش، لبخند درخشان و خنده‌های مکررش کاملا پیداست که تقریبا همه جنبه‌های زندگی در خارج از اتسمفر این کره خاکی را دوست داشته است. از نصب باتری بر روی پنل‌های خورشیدی ایستگاه تا جمع‌آوری نمونه‌های مرموز میکروبی.
او در مصاحبه با هیلاری بروک از بیزنس اینسایدر گفت:
بسیار رضایت بخش و خشنود کننده است که بدانید در یک مسیر اکتشافی بزرگ قدم برمی‌داشتید.
اما ویتسون می‌گوید هرگز دل‌اش برای یک جنبه از زندگی در فضا تنگ نخواهد شد: توالت رفتن در فضا
ویتسون در حالی که روز سه شنبه هفته گذشته در یک هتل ۵ ستاره در نیویورک، که توالت‌هایش به سیفون مجهز است، قدم می‌گذاشت، گفت:
ایستگاه فضایی هنوز شبیه به یک هتل نیست! از نظر من بیشتر شبیه به پیک نیک رفتن است.
تا پیش از این توالت‌های وکیومی که در ایستگاه فضایی به کار گرفته می‌شد، توالت رفتن را برای فضانوردان به کابوس تبدیل می‌کرد. این دستگاه‌ها ادرار و مدفوع را با نیروی مکش به فضا خارج از ایستگاه هدایت می‌کردند و به هیچ وجه شباهتی به سرویس بهداشتی نداشتند اما اتاقک توالت ۱۹ هزاردلاری روسی که در شکل زیر می‌بینید، هرچند با سرویس بهداشتی یک هتل برابری نمی‌کند، اما به گفته ویتسون “ادرار کردن در آن نسبتا آسان است”.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سیستم توالت ایستگاه فضایی بین‌المللی (اعتبار : ناسا)
روش کار این اتاقک اینگونه است که فضانوردان با استفاده از یک قیف مجهر به فن، ادرار خود را با نیروی مکش جمع‌آوری می‌کنند و از معلق و پخش شدن آن جلوگیری می‌کنند. آن مخروط زرد رنگ در قسمت بالا سمت راست تصویر را می‌بینید؟ ادرار از آنجا جمع میشود. این ادرار طی مدت ۸ روز به آب آشامیدنی تبدیل و مجددا مورد استفاده فضانوردان قرار می‌گیرد.
اما پگی ویتسون می‌گوید، همه چیز به این سادگی‌ها نیست، به ویژه اگر غیر از ادرار کار دیگری هم داشته باشید. این فضانورد ناسا می‌گوید:
شماره دو کار دشوارتری است، به این دلیل که شما در تلاش هستید تا به یک هدف خیلی کوچک‌تر برسید.
پگی ویتسون
تصویری که هیلاری بروک از بیزنس اینسایدر از پگی ویتسون در جریان مصاحبه‌اش ثبت کرد. ویتسون ۵۸ ساله دارای مدرک دکتری بیوشیمی از دانشگاه رایس است. این فضانورد ناسا مجموعا ۶۶۵ روز و ۲۲ ساعت و ۲۲ دقیقه را در فضا سپری کرده است. (اعتبار : Hilary Brueck/Business Insider)
ساکنین ایستگاه فضایی هنگام رفتن به دستشویی به سراغ یک حفره کوچک به اندازه بشقاب در بالای یک محفظه فلزی می‌روند. آنها با استفاده از یک فن و با نیروی مکش، مدفوع خود را دفع می‌کنند. پس از آنکه کارشان تمام شد، ماده دفعی در یک کیسه پلاستیکی مهر و موم میشود. این زباله‌ها به صورت روزانه تخلیه می‌شوند. ویتسون در حالی که چندش بودن آن را با حرکات صورت‌اش نشان می‌داد، گفت:
پس از آنکه محفظه پر شد، شما باید با یک دستکش پلاستیکی آن را بسته‌بندی کنید.
البته تکنولوژی است و خطاهایش! گاهی اوقات ممکن است تمام این فرآیند به مشکل بخورد و یا شاهد عملکرد نادرست توالت باشیم. در این صورت فضانوردان چاره‌ای ندارند که قطعات “شماره دو” شناور در فضا را جمع آوری کنند. با این تفاسیر، آیا هنوز هم مثل دوران کودکی‌تان رویا فضانورد شدن دارید؟
در نهایت تمام این مواد زائد به همراه سایر زباله‌های ایستگاه فضایی بسته بندی شده و توسط یک “کارگوشیپ” برای سوزانده شدن به سوی اتمسفر زمین روانه می‌شوند. ویتسون می‌گوید: “ما آنها را نهایتا به مسیری می‌فرستیم که به سوزانده شدن ختم میشود.”
در مورد ادرار نیز باید گفت که حدود ۸۰ تا ۸۵ درصد از آن به آب آشامیدنی بازیافت میشود و مابقی به صورت ماده زائد نمکی، سرنوشتی مشابه آنچه بالا ذکر شد را خواهند داشت. ویتسون می‌گوید:
ما یک سیستم چرخش بسته می‌خواهیم، به این معنی که در تلاشیم همه آب خروجی از بدن را بازیافت کنیم.
شاید آنچه این فضانورد بازنشسته گفت، پروژه بعدی بهبود زیستی در ایستگاه فضایی باشد.
اگر هنوز هم در خصوص چگونگی توالت رفتن در فضا ابهاماتی دارید. ویدیوی زیر از سامانتا کریستوفورتی (Samantha Cristoforetti)، فضانورد ایتالیایی را ببینید. این ویدیو که “Toilet Tour” نام دارد توسط وب‌سایت سازمان فضایی اروپا منتشر شده است. در این ویدیو کریستوفورتی می‌گوید چه برای “شماره یک” و چه برای “شماره دو” مکانیزم کار یکسان است و از نیروی مکش یا ساکشن استفاده میشود.
در این ویدیو توضیح داده میشود که محفظه حدودا هر ۱۰ روز یکبار و پس از ۴۰ مرتبه استفاده باید تخلیه شود. در پشت اتاقک توالت یک ابزار هیدرولیکی نسبتا پیچیده وجود دارد که توالت رفتن در فضا را ممکن می‌کند. به علاوه ادرار به درون دستگاه دیگری به نام UPA (Urine Processing Assembly) فرستاده میشود و آن را به آب آشامیدنی تبدیل می‌کند.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
