『خ』『ط』 『خ』『ط』『ی』 (بروز رسانی)

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

تو که باشی بس است
مگر من جز “نفس” چه میخواهم !؟

 

مثل قالی نیمه تمام … به دارم کشیده‌ای
یا ببافم … یا بشکافم …
اول و آخر که به پای تو می افتم . . .

 

بالاترین آرزویم برایت این است :
حاجت دلت با حکمت خدایت یکی باشد . . .

 

بی تو اما عشق بی معناست ، می دانی ؟
دستهایم تا ابد تنهاست ، می‌دانی؟
آسمانت را مگیر از من ، که بعد از تو
زیستن یک لحظه هم بی‌جاست ، می‌دانی ؟



تقدیر من فقط با تک تک بوسه های تو
بر روی پیشانی ام نوشته شده
تو باید باشی تا با لبهایت
آن را برای من رقم بزنی . . .



تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را
قلب من موقع اهدا به تو ایراد نداشت
مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را !



دلتنگ روزهایی هستم
که معنای خداحافظ ، تا فردا بود . . .

 

یک دم رخ زیبای تو از دیده گذر کرد
آنی آتش عشق تو در دل فوران کرد
دل گفت غنیمت شمرید این دم و لحظه
چشم ، چشمک زد و عکست قاب دل کرد . . .

 



هوا هر چقدر هم زمستان باشد
مهم نیست آغوش تو تابستانِ من است . . .



خوش خط و خال من
ببخش که هنوز
پونه مانده ام . . .