بازی آنلاین
آپلود عکس
اگر تیزر تبلیغاتی فیلم « پاکسازی / The Purge» را ببینید، می دانید که داستان و فرضیه ی اولیه ی فوق العاده ای دارد. سال ۲۰۲۲ است و آمریکا از فروپاشی اقتصادی سر بلند کرده است. بیکاری در پایین ترین حد خود تا به حال قرار دارد و میتوان گفت واقعاً جرم و جنایتی رخ نمی دهد. چرا؟ زیرا هر سال یک شب، به شهروندان قانون مدار مجوزی برای کشتن داده می شود و هیچ عقوبت و کیفری هم در انتظارشان نیست. اینگونه آنها از انگیزش های خشونت باری که ممکن است در طول ۳۶۴ روز دیگر سال به سراغشان آمده باشد، رهایی پیدا می کنند. پس بفرمایید و ساتورتان را تیز کنید، اسلحه ی مارک اسمیت و وسون تان را از گلوله پر کنید و خشم درونی خود را آزاد سازید، چون شب پاکسازی فرا رسیده است!
به شدت وحشت آور است، درست است؟ خیلی بد شد که نویسنده و کارگردان فیلم جیمز دی موناکو/ James DeMonaco در تولید فیلم به اندازه ی کافی سلیقه و زحمت به خرج نمی دهد. فیلم که آغاز می شود، با جیمز سندین (ایتن هاوک/ Ethan Hawke) روبرو می شویم که فروشنده ی تجهیزات ایمن سازی منازل است و توانسته از وحشت همسایگان خود و تبدیل عمارت های آنها به دژهایی نفوذناپذیر و تک افتاده، ثروت زیادی به جیب بزند. خود این افراد بیش از آن روحیه ی لطیفی دارند که آدم کش باشند، بنا براین وقتی شب پاکسازی از راه می رسد، خانه را چفت و بست می کنند و مانند یک مسابقه ی بولینگ، برای تماشای خشونت ها پای تلویزیون می نشینند.
سندین، همسرش (لنا هیدی/ Lena Headey) و دو فرزندشان (آدلاید کین/ Adelaide Kane و مکس برک هولدر/ Max Burkholder) فکر می کنند از شورش و غوغای بیرون خانه نیز مصون هستند. اما بعد یک مرد سیاهپوست که تحت تعقیب قرار گرفته پیدا می شود و التماس می کند تا به داخل راهش بدهند. آنها باید چه کاری انجام بدهند؟
دی موناکو که یک فیلم دیگر با بازی ایتن هاوک به نام « یورش به حوزه ی شماره ۱۳ / Assault on Precinct 13 » نیز فیلمنامه نوشته بود، ظرف طنز و هجویه های خود را با بار سیاسی بیش از حدی پر کرده است که فیلم گنجایش آن را ندارد. به این ترتیب فیلم به یک فیلم هیجانی معمولی در شاخه ی فیلم های هجوم به خانه تبدیل می شود که ایده های مهم آن درباره ی نژاد، طبقه ی اجتماعی و خشونت به واسطه ی تمایل آن برای انطباق با ویژگی های این ژانر، قربانی می شوند. فیلم «پاکسازی» مشخصاً نکات مهم و زیادی در ذهن داشته، اما هرگز نمی تواند آنها را واقعاً شرح دهد.
پاکسازی از اون دست آثاریه که در گام اول از فیلمهای هم ژانر خودش متمایزه چرا که این روزها، به ندرت فیلمی ترسناک با ایده ای متفاوت و قوی عرضه می شه و همین ایده در کنار پیش نمایشی جذاب و البته بودجه ناچیز 3 میلیون دلاری، باعث شد که پاکسازی حدودا 28 برابر هزینش درآمد داشته باشه تا در کنار آثار مشابهی مثل اره و فعالیتهای ماوراء الطبیعه قرار بگیره و برای افزایش این شباهت، قراره قسمت دومی هم داشته باشه؛ اگر چه به لحاظ کیفی و ماندگاری چندان نسبتی با اونها نخواهد داشت.
با اینکه نوشته های ابتدایی پاکسازی شبیه به جملاتی است که در بعضی آثار اکشن و ترسناک دیده شده اما وضعیت فعلی فیلم معکوسه و ظاهرا هر ساله فقط بجز 12 ساعت ناقابل، همه چی در جامعه خوبه . متاسفانه ضعفی که از همون چند دقیقه ابتدایی جلب توجه می کنه، فیلمبرداری دوربین رو دست زائد و کارگردانی غیرحرفه ای اثره؛ حتی علاوه بر این، معدود پلان های ظاهرا تنش زا و غافلگیرکننده که به سبک و سیاق معمول این گونه آثار وجود داره، به قدری مبتدیانه کار شده که تفاوتی در بودن یا نبودن اونها وجود نداره چراکه هیچ حسی رو ایجاد نمی کنن، جدا از این مشکلات، ایرادات و کمبودهای زیادی هم در فیلمنامه وجود داره.
قطعا بی خاصیت ترین کاراکتر فیلم هنریـه (دوست پسر زوئی ) که یه سری سکانس دونفره زائد هم با زوئی دارن اما خوشبختانه با حرکت احمقانه ای که این کاراکتر در یک سوم ابتدایی انجام می ده از فیلم حذف می شه. در عین حال، جدا از اینکه هیچ کدوم از 4 عضو خانواده ساندین نکته ارزشمندی و برجسته ای ندارن، بدمنهای فیلم و اون فرد سیاهپوست هم صرفا کارکرد هیجانی پیدا می کنن و هیچ وجه شخصی و ویژه ای برای اونها هم نوشته نشده تا جایی که یکی از مهم ترین نکاتی که به نظرم جیمز موناکو (نویسنده و کارگردان) قصد ارائش رو داده و در تیتر هم بهش اشاره کردم، به شکلی از آب دراومده که کسی بهش توجه نکرده و پوستر و پیش نمایش پاکسازی، کم وبیش فیلم غریبه ها Strangers رو تداعی می کرد.
سال قبل اِتان هوک ( جمیز ساندرین ) فیلمِ شوم Sinister رو در اکران داشت که انصافا هم اثر ترسناکی بود و تا یک ساعت ابتدایی یه کار متفاوت و جذاب ولی نیم ساعت پایانیش، به قدری داستان تنزل پیدا کرد که کل فیلم رو زیر سوال برد، حالا یه جورایی این قضیه در پاکسازی به شکلی برعکس اتفاق افتاده. یک ساعت ابتدایی پاکسازی با فیلمنامه و کارگردانی ضعیف خودش کمتر مخاطبی رو راضی می کنه و صرفا ایده فیلم و اتفاقاتی که در ادامه انتظارش کشیده می شه، مخاطب رو همراه می کنه اما نیم ساعت پایانی اگر چه همچنان در حد یه اثر دلهره آور درجه یک نیست اما با وارد شدن اکشن های به شدت جذاب ِتن به تن و خونین به همراه تعلیق و غالفلگیری های نصفه و نیمه ای که رخ می ده تا اندازه ای قابل قبول، مخاطب رو راضی می کنه و اگر چه نه جدی اما تلنگر کوچکی همبه وضعیت اجتماعی ترسیم شدش می زنه و دقیقا در پایانی ترین لحظه، شاید بشه گفت حرفه ای ترین پلانِ فیلم دیده می شه.
به شدت وحشت آور است، درست است؟ خیلی بد شد که نویسنده و کارگردان فیلم جیمز دی موناکو/ James DeMonaco در تولید فیلم به اندازه ی کافی سلیقه و زحمت به خرج نمی دهد. فیلم که آغاز می شود، با جیمز سندین (ایتن هاوک/ Ethan Hawke) روبرو می شویم که فروشنده ی تجهیزات ایمن سازی منازل است و توانسته از وحشت همسایگان خود و تبدیل عمارت های آنها به دژهایی نفوذناپذیر و تک افتاده، ثروت زیادی به جیب بزند. خود این افراد بیش از آن روحیه ی لطیفی دارند که آدم کش باشند، بنا براین وقتی شب پاکسازی از راه می رسد، خانه را چفت و بست می کنند و مانند یک مسابقه ی بولینگ، برای تماشای خشونت ها پای تلویزیون می نشینند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سندین، همسرش (لنا هیدی/ Lena Headey) و دو فرزندشان (آدلاید کین/ Adelaide Kane و مکس برک هولدر/ Max Burkholder) فکر می کنند از شورش و غوغای بیرون خانه نیز مصون هستند. اما بعد یک مرد سیاهپوست که تحت تعقیب قرار گرفته پیدا می شود و التماس می کند تا به داخل راهش بدهند. آنها باید چه کاری انجام بدهند؟
دی موناکو که یک فیلم دیگر با بازی ایتن هاوک به نام « یورش به حوزه ی شماره ۱۳ / Assault on Precinct 13 » نیز فیلمنامه نوشته بود، ظرف طنز و هجویه های خود را با بار سیاسی بیش از حدی پر کرده است که فیلم گنجایش آن را ندارد. به این ترتیب فیلم به یک فیلم هیجانی معمولی در شاخه ی فیلم های هجوم به خانه تبدیل می شود که ایده های مهم آن درباره ی نژاد، طبقه ی اجتماعی و خشونت به واسطه ی تمایل آن برای انطباق با ویژگی های این ژانر، قربانی می شوند. فیلم «پاکسازی» مشخصاً نکات مهم و زیادی در ذهن داشته، اما هرگز نمی تواند آنها را واقعاً شرح دهد.
پاکسازی از اون دست آثاریه که در گام اول از فیلمهای هم ژانر خودش متمایزه چرا که این روزها، به ندرت فیلمی ترسناک با ایده ای متفاوت و قوی عرضه می شه و همین ایده در کنار پیش نمایشی جذاب و البته بودجه ناچیز 3 میلیون دلاری، باعث شد که پاکسازی حدودا 28 برابر هزینش درآمد داشته باشه تا در کنار آثار مشابهی مثل اره و فعالیتهای ماوراء الطبیعه قرار بگیره و برای افزایش این شباهت، قراره قسمت دومی هم داشته باشه؛ اگر چه به لحاظ کیفی و ماندگاری چندان نسبتی با اونها نخواهد داشت.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
با اینکه نوشته های ابتدایی پاکسازی شبیه به جملاتی است که در بعضی آثار اکشن و ترسناک دیده شده اما وضعیت فعلی فیلم معکوسه و ظاهرا هر ساله فقط بجز 12 ساعت ناقابل، همه چی در جامعه خوبه . متاسفانه ضعفی که از همون چند دقیقه ابتدایی جلب توجه می کنه، فیلمبرداری دوربین رو دست زائد و کارگردانی غیرحرفه ای اثره؛ حتی علاوه بر این، معدود پلان های ظاهرا تنش زا و غافلگیرکننده که به سبک و سیاق معمول این گونه آثار وجود داره، به قدری مبتدیانه کار شده که تفاوتی در بودن یا نبودن اونها وجود نداره چراکه هیچ حسی رو ایجاد نمی کنن، جدا از این مشکلات، ایرادات و کمبودهای زیادی هم در فیلمنامه وجود داره.
قطعا بی خاصیت ترین کاراکتر فیلم هنریـه (دوست پسر زوئی ) که یه سری سکانس دونفره زائد هم با زوئی دارن اما خوشبختانه با حرکت احمقانه ای که این کاراکتر در یک سوم ابتدایی انجام می ده از فیلم حذف می شه. در عین حال، جدا از اینکه هیچ کدوم از 4 عضو خانواده ساندین نکته ارزشمندی و برجسته ای ندارن، بدمنهای فیلم و اون فرد سیاهپوست هم صرفا کارکرد هیجانی پیدا می کنن و هیچ وجه شخصی و ویژه ای برای اونها هم نوشته نشده تا جایی که یکی از مهم ترین نکاتی که به نظرم جیمز موناکو (نویسنده و کارگردان) قصد ارائش رو داده و در تیتر هم بهش اشاره کردم، به شکلی از آب دراومده که کسی بهش توجه نکرده و پوستر و پیش نمایش پاکسازی، کم وبیش فیلم غریبه ها Strangers رو تداعی می کرد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سال قبل اِتان هوک ( جمیز ساندرین ) فیلمِ شوم Sinister رو در اکران داشت که انصافا هم اثر ترسناکی بود و تا یک ساعت ابتدایی یه کار متفاوت و جذاب ولی نیم ساعت پایانیش، به قدری داستان تنزل پیدا کرد که کل فیلم رو زیر سوال برد، حالا یه جورایی این قضیه در پاکسازی به شکلی برعکس اتفاق افتاده. یک ساعت ابتدایی پاکسازی با فیلمنامه و کارگردانی ضعیف خودش کمتر مخاطبی رو راضی می کنه و صرفا ایده فیلم و اتفاقاتی که در ادامه انتظارش کشیده می شه، مخاطب رو همراه می کنه اما نیم ساعت پایانی اگر چه همچنان در حد یه اثر دلهره آور درجه یک نیست اما با وارد شدن اکشن های به شدت جذاب ِتن به تن و خونین به همراه تعلیق و غالفلگیری های نصفه و نیمه ای که رخ می ده تا اندازه ای قابل قبول، مخاطب رو راضی می کنه و اگر چه نه جدی اما تلنگر کوچکی همبه وضعیت اجتماعی ترسیم شدش می زنه و دقیقا در پایانی ترین لحظه، شاید بشه گفت حرفه ای ترین پلانِ فیلم دیده می شه.
منبع: سایت نقد فارسی و Myturn.blogsky.com
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
