شتر سواری ^&*

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

شخصى از قاهره شترى را اجاره كرد تا به منطقه عبّاسیه برود. او بر شتر سوار شد و صاحب شتر افسار شتر را گرفته و مسافر را می‏برد. در مسیر راه، شتربان زیر لب و گاهى هم بلند مسافر را مسخره می‏كرد و چون او را مردى غریب و تنها و محتاج یافته بود، همگام با حركت شتر به جسارت‏هاى خود ادامه می‏داد. در مسیر راه شخصى این صحنه را دید و به مسافر گفت: آیا می‏دانى و می‏شنوى كه شتربان چه میگوید؟ گفت: بلى! پرسید: پس چرا از خود عكس العملى نشان نمی‏دهى؟ گفت: اگر او مرا به عباسیه میرساند و مسیر راه درست است، این حرف‏ها مهم نیست، هرچه میخواهد بگوید.