متن آهنگ شرایط از دانیال

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

[ورس یک]

مشکلات همیشه دونه به دونه بودن

نخ کردم اونایی که روی موده ک*نه سوزنن

منم طالبم که توویِ خونه روی تخت

بخوابم مجال نمیده زوره پول توو زرد

از آرزوهام ترسیدم بد

غمگینم هر فصلی زد زخم

نمیدونن چرا کم میخندم

آخه خیابونا روحیمو تربیت کرد

تا گرم شدم یهو برگا رقصیدن

چیزی بهم نداد رقیب که ده سال بهش چسبیدم

وحشی از داخل یاغی

یه شیر بازیگر میونه انظار اهلی تر

توو عمق خواسته هام یه ناتوانی بود

ته چاه میرفتم با طنابی پوسیده

دنیا اسبشو با سواری خوب

زین میکرد تا روانم با زمانه روسبی شه

دلم تنگه برا بازخواست خونه

صدای بازی های کودکیم توو کوچه

شکست خوردن رویاهام چند سال بعد

مرور کتاب های راز های مونده

[کروس]

جنگ تحمیلی هر روز با خودت

حتی موقعی که صلح و میخوای

شدی عاشق یه هنر بی مایه

توو کتت نمیره اصلاً برج و میلاد

تکرار جنگ تحمیلی هر روز با خودت

حتی موقعی که صلح و میخوای

شدی عاشق یه هنر بی مایه

توو کتت نمیره اصلاً برج و میلاد

[ورس دو]

استخونو استخونو استخونو میشکنه زندگی تاگ لایف

گله * به بالاییِ هرچی بگه میدویم

معمولاً رو فاز نوستالژی نیستم

ولی دلم تنگه برا سرگیجه ی نیکوتین و

تیک عصبی ، یه خشم دائمی

یه دِین به خودکارمو یه هفته پایِ میز

مردم هم به رپ دارن یه فهم کاه گلی

پس حق بده یه وقتا بشیم خسته وا بدیم

نه عمراً درک بکنید لمس کردنیه

التماس برا هروئین لمس کردنیه

از دست دادن مادرت لمس کردنیه

کمبوده محبت هم لمس کردنیه

آره لمس کردنیه

تو راه درست رو برو ما بد فهمیدیمش

مرد شدم ولی اشکم میریزه

یه چیزایی میبینه آدم بعد عصبی میشه

حالا مونده به این قافله برسید

یه عمر طول درمانِ حاصل دل شیر

باید دورشو دایره بکشی

وقتی شهروند ایرانی عابر فلسطین

[کروس]

جنگ تحمیلی هر روز با خودت

حتی موقعی که صلح و میخوای

شدی عاشق یه هنر بی مایه

توو کتت نمیره اصلاً برج و میلاد

تکرار جنگ تحمیلی هر روز با خودت

حتی موقعی که صلح و میخوای

شدی عاشق یه هنر بی مایه

توو کتت نمیره اصلاً برج و میلاد