متن آهنگ موندم از شایع

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

[اینترو]

همینجام همین نزدیک

اینجا حاضر توو صحنه

توو اتفاق توو دره آماده تره قبل

هه ، شایع ، معطل چی ؟

[ورس یک]

کف همین تهران ترکیده پِیِ طلام

شرایط ساخت أ من یه خولو چله تمام

همه خط میگیرن أ هرکی خوش خط تره

من یه لَنِ جدا دارمو یه سِروِر سوا

مردم همونن که میگن نیستن

خدا میدونه این شهرو چی مریض کرد

آدم هرچی‌ کثیف تر ، عزیز تر و خوبه

اینجا هرکی یه رنگ غلیظ زد به خودش

برو حاجی مارو بیخیال

میکاپ (Makeup) فیلم سینمایی به ما نمیاد

نظرمو جلب نمیکنه صدای زیاد

من از هیچ آدمی نگاه نمیخوام

برام مهم نی نظرت

وقتی بودنت از دو متری ضرره

ببینن پات شله هلت میدن همه

همسایه شد اون که بیشتر اجاره میداد

هه

همه جا اینه یا اینجا اینه !؟

جلو چشم رییس لک هارو می سابیمش

میگن حلال واری وزنه جیب پایینه

هرکی جایی رسیده کیف قاپیده

کشور بده ، دولت بده

دوست داره بگه و به کسی مهلت نده

بهش میگی صبح پاشو میگه خُب سختمه

بعد میخواد کُلاشو دید ببینه تووش کفتر هه

[کروس]

همه زندگیم همین شهره

با این حال أ این شهر میرم

اینجا فقط وعده وعید میدن

همه حریفه تمرین هم دیگن

(مگه راهی هست !؟!؟)

با اینکه توو قلبم جنگه میذارم میرم هرچی هست

سخت شد برام أ وقتی که فهمیدم

هرجا برم راضی تر از اینم

[ورس ذو]

شاید هم صدا دو هول أ دور خوشه

اونجام مثِ اینجا اوضاع مطلوب نی

پ چرا هرکی رفت موند!؟

ما که توو مملکته خودمون رو دست موندیم

در میاریم از زیر سنگ

چقدر دیگه باید چرخ بخوره این سیب سبز

به تِرتِر میوفتیم توو شیب کم

نمیدونم شاید باید یه فکر دیگه کرد

برا مثال زد أ خِرِ ملت

جز پاچه خودت پاچه همه بره مِن بعد

طرف فتوا داد أ بالای منبر

بعد تا ما سوال داشتیم مِنو مِن کرد

میدون میخوان جوونای کشور

شناگرو میفرستن حموم جای استخر

یارو با تحصیلات سرشو با صفر زد

چون فقط میخوان سرباز بهتر

خیلی خُب حرفی نی

چون أ بچگی از حرف زدن ترسیدیم

چی بهتر شده چرا جَو میدین

هنو توو گونی میبرنت اگه نظر بدی

رپ زیره ذره بین ، کجاش این منطقیه

که جای ما توو خاک خودمون رو صحنه نی

جناب رئیس بیا و طرف حق بگیر

بیا جای دست شکستن به هم دست بدیم

[کروس]

همه زندگیم همین شهره

با این حال أ این شهر میرم

اینجا فقط وعده وعید میدن

همه حریفه تمرین هم دیگن

(مگه راهی هست !؟!؟)

با اینکه توو قلبم جنگه میذارم میرم هرچی هست

سخت شد برام أ وقتی که فهمیدم

هرجا برم راضی تر از اینم

[ورس سه]

من بچه ی همین کوچه هام

نه شمال شهر اون گوشه موشه ها

عصای دست یه مرد که مونده روی پاش

قهرمان بی مدال یه زن خونه دار

اگه برم شرمندشونم

نرم باید خونمو رو جدول بشورن

مثِ همه اونا که کَت بسته بودن

شاید دو رو دیگه منم هم بندشونم

با این همه موندن

اشتباس اما به همه بگو موندم

توو خاکه ایران امیدوارم

هنوز یه دهاتشو نمیدم به اونور

شاید یه روز فهمیدن منم

زیر دستو پاشون دیدن منم

شاید به آرزو هام رسیدم منم

شاید اونارو بخشیدم منم