متن آهنگ تو راه از امیر تتلو

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

توو راه پُر بود از درد پُره توو زرد و نامرد

پُره از شام آخر پُره فراغ مادر

توو راه پُر بود از فقره باور

پُره ، پُر بود از زهر و کافر

توو راه پُر بود از قهر و داور

توو راه پُر بوده از دم

توو راه پُره هوس بود

من باس میشدم حرس زود

توو راه پُره شیرینی و روشون پُره مگس بود

توو راه پُر از قفس بود

آب خونِ دل و نفس دود

فریاد میزد غم از توو

من پرواز عینه پرستو

یاد گرفتم پا پس نزارم

ته بن بست راه هست برا من

کاری با اون که ناله است ندارم

ببین من از اون لامصبا هم

یاد گرفتم جون بکنم تا راحت نشه از روم بپرن

از رگ و از خون بگذرم تو باور کنی از اون بهترم

یاد گرفتم رو نِرو نرم چون میچرخه و منم رو محورم

مردم با اون که روح بدم پس یاد گرفتم که رو بهت ندم

اینو یاد گرفتم که من مثِ باد یه فتنه ـَم

پس کاری نکن که طوفانی شم

که من خون ببینم خون خوار میشم

اینو یاد گرفتم که دریا با یه جنگجو آرومه

تا ته رفیق فقط پا رو مس ساحل پشت طوفان و بارونه

اینو یاد گرفتم که همه انگشت ها رومه

بزرگ کوچیک داروغه فقط موزیک دارومه

باز من تنها چِت توو اتاقم تنها هدفون توو گوش

توو راه پُره تاریکی بود

دور پُرِ قُمار و ژتون فروش

توو راه پُره هوس بود

من باس میشدم حرس زود

توو راه پُره شیرینی و روشون پُره مگس بود

توو راه پُر از قفس بود

آب خونِ دل و نفس دود

فریاد میزد غم از توو

من پرواز عینه پرستو

توو این دنیا دیوونه ها پُرن هنوزم

اجباراً دیگه خودم نبودم

هنوز واسه هدفم هولم نگو نه

ولی اینو یاد گرفتم که توو قالب خُلم نمونم

خطامو رو افراد دورم نکوبم

شعرمو دیگه جایی بلند نخونم

اینو یاد گرفتم خوبه باج گرفتن

نگیری میگن پاک خرفتن

عشق میخواد از دل خاک نوشتن

هی نوشتم هی نوشتم

آدمای لال فرشته ـَن

اینو یاد گرفتم هیچ وقت دل نشکنم

جوری باشم که بهم لش نگن

جایی نرم تا تشنه ـَم نشه

اینا ول نمیکنه تا با اجرت نرم

اینو یاد گرفتم که دیگه هرجایی نخندم

خشک أ یه حرفایی نرنجم

استوار تنهایی نترسم

رو به روم یه فردایی هر چند پَ

یه خدایی توو عرشم هست

توو راه پُره هوس بود

من باس میشدم حرس زود

توو راه پُره شیرینی و روشون پُره مگس بود

توو راه پُر از قفس بود

آب خونِ دل و نفس دود

فریاد میزد غم از توو

من پرواز عینه پرستو

توو راه پُره هوس بود

من باس میشدم حرس زود

توو راه پُره شیرینی و روشون پُره مگس بود

توو راه پُر از قفس بود

آب خونِ دل و نفس دود

فریاد میزد غم از توو

من پرواز عینه پرستو