متن آهنگ کولی از امیر رقاب

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

[ورس یک]

بعد جنگ اومدی که پر ویرونی بود

زنده موندن دغدغه هر ایرونی بود

نصف عمرت و تو صف نفت و آب و کوپن

رفت و یه چیزی که درونت زندونی بود

بچه ای ولی خب بیل و کلنگ دستته

شب ها هم بعد کار یه نون و چایی سهمته

ولی خب گشنه ها میتونن رژیم و عوض کنن

این دیده تو به جهانه که فرقته

اینجا کسی نیست داد بزن صبح تا شب

فقط کوه ها میدونن دلیل گریه هاتو

رستم درونتو بکش سهرابم

تهمینه میدونه دلیل اشتباتو

دنبال چی میگردی رو درخت زیر خاک توی کوه

سرگذشت ریشه ها دیدن غیر خاکیا

دردای جسمی رو کردی درد روحی

آرمان گرایی واسه خوده ایده آل

هر چی بزرگتر شدی بزرگتر شد غمهات آرزوهات

همه دنیا باهات ساز مخالف بود و

به تو میگفتن همش ساز کوک باش

ولی سختی همیشه باعث رشد نیس

پروانه اینو از پیله وقت مرگ پرسید

من زندانی توام یا تو زندانی من

وقتی حال هر دومون دو طرف خوش نیست

همیشه یه جای کارمون رفیق اشتباه بود

حالم خوبه فقط یه اصطلاح بود

حال بدتو با یه جمله میفهمم

عقابی که دچار ترس از ارتفاع بود

[ورس دو]

به نام خودت که مشتی بودی تو همه ی لحظه هام

تو همه عکسای تک نفرم هستی

اینو میشه فهمید از حس و از نگام

تنها کسی که دوس دارم عکس بندازم باش

هنو به عشقش سرپام

من همه ی زندگیم کولی وار بود

مثل تلاش بی نتیجه ی بولیوار بود

ساقی جام فهم و داد با مزه ی درد

سهم من مست دو لیوان بود

ما از خویش گذشتیم تو تنگنایی که

نمیشد رد شد رفتیم و خودمون جا گذاشتیم

همه ی فکرمون مرد

زمان عمرم و خورد

باد امید و برد

برد طلا و مس و باقی سرب

و باقی سرب

اصن چرا من باید باشم اون چیزی که تو میخوایو

تو نباشی اون چیزی که من میخوام

تعادل بیا یه لحظه ببین گریه های تو شبامو

همینجام و درگیر تناسخ فردامو به گند کشیدی

این برکه ی آروم و کردی درگیر تلاطم

ولی من زنده ام بیا حرفامو طلا کن

هرچی توی سینه بود مرد

ماهی تو هوس رود مرد

همه ایده هات دفن شد تو مغزت

همه آرزوهات زود مرد

خلاصه قصه ی منو تو پره شباهته

گفتنش سخت شنیدنش چرا راحته

توی دنیایی که دروغ حکمرانی میکنه

مرگ تنها ترین صداقته

تنها ترین صداقته