متن آهنگ مغز از پویار

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

[ورس یک]

یه دفعه توو مغازه ی کنج پاساژ

مردی که پشتشو ماساژ میدادن

نگاه به ماشینای خفته توو گاراژ میکرد

اون طرف خیابون اسباب به تاراج گذاشته شده ی خانم صدر

بچه ها سه تاشون پسر ، خبری از دختر خوشبختانه نیست

گفتن کاملیم ، ناقصیم ولی خب حرفا رو واقع بینانه تر ببین

درد اون سرمایه دار ، یه پسر فلج توو خونه رو تخت

دوگوله یا مغز نداره ، بهتره باز کنم همایش برگزار نکنم

ناخواسته بودیم ، ناخواسته موندیم ، ناخواسته میریم

هر چی که نیست تا الان اینیم

چند شبه داری صبح میخوابی ، میدونم حرص میخوری

میدونم صورت تو با سیلی سرخ میکنی

خیلیا داد میزنن میگن اون دیگه دیوونه ـَس

توئم دیگه جمجمه ـَت حس نداره میدونم

منم الان بیست و هفت سالمه و سیزده ساله کارم اینه

غایت بیست ساله بار میده بالاخره خب دیگه

یه قدمم محکم رو به جلو بردار ، یه نفره پاشو

[ورس دو]

حواسمو جمع کردم از یه جایی به بعد

مغزم از دستم رفت هر طرف که در رفتم

باز با خودم تنها شدم ، من دچار تلاطمم

من به فراخوره وضعیت وخیمی که گرفتارشم

یه نگاه سرد ، یه صدای بم ، توو بطن لحظه ها یه طرح دارم

پرتگاهه حرفام ، زندگی یه دریای ترسناک مواج

سر صدای غواص چی میشه

پیر مزرعه توو برج های دوقلوش

یه نفر توو حلقوم دوقلوش سوپ ریخت چی میشه

سوپریز کی میشه ، دوربین چی میگه

اینجا ما شدیم یه کاسه ای که داغ تر از آشه

مظلومیت چی میشه ، محرومی از بلیط نیمکت تیمیت

گیریم که تعلیق شه تیمیت ، مسئول این طرز فکر کیه

مسئول این طرز فکر کیه

[ورس سه]

درد ما آدما قضاوت همرو رویِ ظاهرمونه

ما فقط گناهامون با هم فرق داره

یه مدل ناب نمونه که فقط دورش پُره صداهای باطله بوده

روزا سر کاره ، شب میکنه تا بره خونه

هنوز واسه پول معامله زوده

اَمونمونو بریده روزگار میدونم

فکر میکنی ظهور یه نابغه بر اساس یه اتفاقه فوق العاده بوده

خیلی کارا بلدی ولی نرفتی سمتشون

بچه جون واسه خوابیدن رو پر قو باید به ریاضت تنمون و سرمون عادت کنی

باور کنین میرسیم به چیزی که میخوایم

حتی کلی با اون ایده آل توو سرمون فاصله داریم ، اگه نابغه باشیم

أ این دو حالت که خارج نیست ، یا خوبیه خوب ، با بدیه مطلق

حرفای مثبت دفنه رو تاقچه یا بقیه گفتن

گفتن که دنیا رو کنترل میکنن با نکیر و منکر

ساعتی بجنبن ، عقبم باز

بغلم باش به سه دقیقه أ حرفام بده گوش

راه های صاف پُر دست انداز میشه

منتهی به شکست آره میدونم

نِسبیه همه چی میدونم

نرو توو بحرِ زشتیه همه چی

چشمی که تَره بی دلیل

بغض یه گلو که احوال درونو آشکار میکنه

اون مغز دیگه ، تمومه