آیا سگ‌های بزرگ باهوش‌تر از سگ‌های کوچک هستند؟

[ßяɪcε]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

براساس مطالعه‌ای که‌ در مجله‌ی Animal Cognition به چاپ رسید، مشخص شد که سگ‌های بزرگ‌تر حافظه‌ی کوتاه مدت و خودکنترلی بهتری نسبت به سگ‌های کوچک‌تر دارند. نویسنده‌ی ارشد مطالعه، «دنیل هرشلر» دانشجوی دکترا در رشته‌ی انسان‌شناسی و عضو مرکز شناخت سگ‌های آریزونا در دانشگاه آریزونا، گفت: «محققان به دنبال پاسخ به این سوال هستند که اندازه‌ی مغز چه ارتباطی با شناخت دارد.» هرچند، اندازه‌ی مغز سگ‌ها به نظر هیچ ارتباطی با تمام انواع هوش ندارد. هرشلر دریافت که اندازه‌ی مغز، عملکرد سگ در زمینه‌ی آزمایشات هوش اجتماعی را پیش‌بینی نکرده است. دانشمندان آن‌را با آزمایش توانایی هر سگ برای دنبال کردن حالات بدن انسان اندازه‌گیری کردند. این قضیه به توانایی استدلال فیزیکی و استنباط سگ مربوط نمی‌شود.

یافته‌های مطالعه چیزی را نشان می‌دهد که دانشمندان قبلاً درباره‌ی پستانداران نخستین کشف کرده بودند؛ یعنی اندازه‌ی مغز به عملکرد اجرایی مربوط می‌شود، نه انواع دیگر هوش. هرشلر گفت: «مطالعات قبلی غالباً در مورد پستانداران نخستین بودند، بنابراین مطمئن نبودیم که آیا این نتیجه محصول جنبه‌های منحصربه‌فردی از تکامل مغز پستانداران نخستین است. تصور می‌کنیم که سگ‌ها واقعاً نمونه‌های فوق‌العاده‌ی این آزمایش هستند، زیرا تغییرپذیری زیادی در اندازه‌ی مغز وجود دارد، تا حدی که آن‌را در هیچ پستاندار زمینی دیگری مشاهده نمی‌کنید. شما گونه‌ی سگ چی‌واوا و سگ دانمارکی بزرگ را دارید و بقیه‌ی گونه‌ها بین این دو قرار دارند.»

مطالعه‌ی هرشلر از داده‌های بیش از ۷۰۰۰ سگ خانگی اصیل از ۷۴ نژاد مختلف استفاده می‌کند. استانداردهای نژاد، برآوردهایی از اندازه‌ی مغز ارائه دادند. داده‌ها از وب سایت Dognition.com به‌دست آمده‌اند که دستورالعمل‌هایی را برای صاحبان سگ ارائه می‌دهد تا توانایی‌های شناختی سگ‌های‌شان را از طریق بازی آزمایش کنند.

سپس، کاربران داده‌های خود را به سایت منتقل کردند، جایی‌که محققان می‌توانند به آن‌ها دسترسی پیدا کنند. برای آزمایش حافظه‌ی کوتاه‌مدت، صاحبان سگ یک مهره را در زیر یکی از دو فنجان پلاستیکی پنهان کردند. سپس ۶۰، ۹۰، ۱۲۰ یا ۱۵۰ ثانیه صبر کردند و سپس سگ را آزاد کردند تا مهره را پیدا کند. سگ‌های کوچک‌تر برای یادآوری مهره‌ی پنهان با مشکل بیشتری مواجه شدند. صاحبان سگ‌ها برای آزمایش خودکنترلی، یک مهره را در جلوی سگ‌شان پنهان کردند و سپس مانع از این شدند که سگ آن‌را بردارد. سپس صاحبان یا مراقب سگ بودند، یا چشمان‌شان را بستند یا پشت به سگ نشستند. سگ‌های بزرگ‌تر معمولاً برای مدت طولانی‌تری صبر کردند تا مهره‌ی پنهان را پیدا کنند.

هرشلر و همکارانش این مساله را کنترل کردند که آیا سگ‌ها تعلیم دیده‌اند یا خیر؟ آن‌ها دریافتند که نژادهای سگ با مغزهای بزرگ‌تر صرف نظر از میزان تعلیمِ دریافتی، حافظه‌ی کوتاه‌مدت و خودکنترلی بهتری نسبت به سگ‌های کوچک‌تر دارند. هرشلر گفت که در آینده تمایل دارد مطالعات مقایسه‌ای بر روی توانایی شناخت در نژادهای مختلف سگ انجام دهد، مثل سگ‌های پشمالوی کوچک و سگ‌های پشمالوی خیلی بزرگ‌تر که به غیر از اندازه‌شان در بقیه‌ی چیزها یکسان هستند. هرشلر گفت: «من واقعاً به نحوه‌ی تکامل شناخت و منشاً بیولوژیکی آن علاقمندم. ما قصد داریم بفهمیم که آیا اندازه‌ی مغز به شناخت مربوط می‌شود؟ آیا شناخت ناشی از اندازه‌ی مغز است یا آیا نماینده‌ای برای چیز دیگری است؟»