نشانه‌هایی از ادغام سیاهچاله‌های دوتایی

[ßяɪcε]

پژوهش جدید محققان “انجمن سلطنتی اخترشناسان بریتانیا”، شواهدی مبنی بر ادغام سیاهچاله‌های دوتایی پرجرم، را نشان می دهد.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، این خبر موضوع تکامل کیهان شناختی را که می‌گوید کهکشان‌ها و سیاهچاله‌های با گذشت زمان ادغام می شوند و سبب تشکیل کهکشان و سیاهچاله های بزرگ و بزرگتر می‌شوند، تایید می‌کند. سیاه‌چاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که آثار گرانشی آن، چنان قدرتمند است که هیچ چیز حتی ذرات و تابش‌های الکترومغناطیسی مثل نور نمی توانند از میدان گرانش آن بگریزد. نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین پیش‌بینی می‌کند که یک جرم به اندازۀ کافی فشرده شده، می‌تواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاهچاله شود.

اخترشناسان “دانشگاه هرتفوردشر” انگلستان، همراه با یک تیم بین‌المللی از دانشمندان، نقشه‌های رادیویی را مورد بررسی قرار دادند و نشانه‌هایی را دریافتند که معمولا در هنگام بررسی و نگاه کردن به سیاهچاله‌هایی که در اطراف یکدیگر قرار دارند، می‌توان مشاهده نمود. قبل از اینکه سیاهچاله‌ها ادغام شوند، ابتدا یک “سیاهچاله دوتایی”(binary black hole) را تشکیل می‌دهند.

سیاهچاله دوتایی به دو سیاهچاله که در مدارهای نزدیک به دور یکدیگر می چرخند، گفته می شود. در صورت وجود دو سیاهچاله در اطراف هم، آنها می توانند قوی‌ترین منبع امواج گرانشی در جهان را ایجاد کنند، به همین دلیل از لحاظ اخترفیزیکی اهمیت دارند. همینطور که این سیاهچاله‌های در گردش امواج گرنشی تولید می کنند، مدار آنها به هم نزدیک شده، دورۀ تناوب مداری‌شان کاهش یافته و در نهایت با هم ادغام می شوند.

“تلسکوپ‌های امواج گرانشی” می‌توانستند ادغام سیاهچاله‌های کوچکتر را از سال ۲۰۱۵ با اندازه‌گیری انفجارهای شدید امواج گرانشی، نشان دهند، اما از فناوری فعلی نمیتوان برای نشان دادن حضور سیاهچاله‌های دوتایی استفاده نمود. دکتر “مارتین کراس” نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما مدتها با شبیه‌سازی‌های کامپیوتری، جت‌های به وجود آمده توسط این سیاهچاله‌ها را مورد بررسی قرار دادیم و در نهایت دریافتیم که این سیاهچاله‌ها با یکدیگر ادغام شده‌اند. این واقعیت که جت‌های قدرتمند با سیاهچاله‌های دوتایی مرتبط هستند می‌تواند پیامدهای مهمی برای شکل‌گیری ستارگان در کهکشان‌ها داشته باشند. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.