مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 3 ]

[מַברִיק]

یــاد ایــام جــوانـی جـگـرم خـون مـیـکـرد
خـوب شـد پـیـر شـدم کـم کم و نسیان آمد

[z_farhad]

دلم جز مهر مه رویان طریقی برنمیگیرد
ز هر در میدهم پندش ولیکن درنمیگیرد

[מַברִיק]

دل بـه هـجـران تـو عمریست شکیباست ولی
بــار پــیــری شــکــنــد پـشـت شـکـیـبـائـی را

[z_farhad]

آری نکند یارا
با خاربن و خارا
پایی که بیابانش
فرسوده به فرسنگ است

[מַברִיק]

توئی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی
بیا که با همه نامهربانیت ای ماه
خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی
بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی
منت به یک نگه آهوانه می بخشم
هر آنچه ای ختنی خط من خطا کردی
اگر چه کار جهان بر مراد ما نشود
بیا که کار جهان بر مراد ما کردی
هزار درد فرستادیم به جان لیکن
چو آمدی همه آن دردها دوا کردی

[z_farhad]

یا رب آن شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

[מַברִיק]

تــنــهــا نــه مـن از شـوق سـر از پـا نـشـنـاسـم
یک دسته چو من عاشق بی پا و سر اینجاست

[z_farhad]

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
آنکه هرگز نتوان یافت همانندش را

[מַברִיק]

ای کاش سحـر نایـد و خورشید نـزایـد
کامـشب قمر این جا قمر این جا قمر اینجاست

[z_farhad]

توانا بود هرکه دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود