رنجبر: کمانم را فروختم که دیگر به تیروکمان برنگردم

[ρσєѕɪ]

دارنده مدال نقره میکس بازی‌های پارالمپیک ریو گفت: بعد از بازی‌های پارالمپیک ریو تمام تجهیزات و کمانم را فروختم و سعی کردم ذهنم را از تیروکمان باز کنم.

ابراهیم رنجبر در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد:‌ از سال ۷۸ فعالیتم را در رشته ریکرو معلولان آغاز کردم و تا سال ۸۱ این فعالیت ادامه داشت که به دلیل مشکلات جسمی تا مدتی کمان را کنار گذاشتم اما از سال ۸۵ مجددا در رشته ریکرو معلولان به صورت جدی فعالیتم را آغاز کردم و تا پارالمپیک ریو توانستم در بخش انفرادی و تیمی در مسابقات آسیایی و جهانی پارالمپیک به مدال‌های قابل توجهی دست پیدا کنم. در پارالمپیک ریو نیز در بخش انفرادی به مدال برنز و در میکس به مدال نقره این بازی‌ها دست یافتم.

او گفت: از سال ۲۰۱۷ دیگر انگیزه‌ای برای فعالیت در رشته تیروکمان نداشتم. با وجود این که از سال ۲۰۱۷ تغییر رشته دادم و فعالیتم را در کامپوند آغاز کردم اما بعد از مدتی دیگر انگیزه‌ای برای فعالیت در تیروکمان نداشتم و سعی کردم با فروش تجهیزات و کمانم ذهنم را از رشته تیروکمان باز کنم. در آن زمان فضا به شکلی نبود که بخواهم دوباره این رشته را ادامه دهم و سعی کردم جای خود را به جوان‌ها بدهم.

رنجبر در پاسخ به این پرسش که چرا در کار مربی‌گری فعالیت خود را ادامه ندادید، افزود: دیگر دوست نداشتم زندگی خود را وقف رشته تیروکمان کنم. من شب و روز خود را برای تیروکمان گذاشته بودم و واقعا فرصتی برای رسیدگی به امور شخصی خود نداشتم. سعی کردم از سال ۲۰۱۷ به طور کلی ورزش را کنار بگذارم تا بتوانم به فعالیت‌های شخصی خود بپردازم. الان نیز هیچ کار ورزشی انجام نمی‌دهم و دوست ندارم دیگر به تیروکمان فکر کنم.

این عضو پیشین تیم ملی ریکرو معلولان اضافه کرد: چندین سال است که تیروکمان را کنار گذاشتم و در جریان اخبار مسابقات در بخش افراد سالم و معلولان قرار ندارم و دوست ندارم که اخبار تیروکمان را دنبال کنم.

وی: آن‌قدر برای تیروکمان در گذشته وقت گذاشتم که نظم زندگی‌ام به هم خورده بود و واقعا از آن شرایط خسته شده بودم. همه چیز من تحت شعاع تیروکمان قرار گرفته بود. حتی تغییر رشته از ریکرو به کامپوند نیز من را مجاب به ماندن در رشته تیروکمان نکرد. از همان زمان سعی کردم کم کم از تیروکمان خارج شوم تا بتوانم به زندگی شخصی خود بپردازم. الان نیز پشیمان نیستم.

رنجبر در پایان گفت:‌ با وجود این که عملکرد موفقی در تیروکمان معلولان داشتم و در بازی‌های پارآسیایی گوآنجو و اینچون به مدال انفرادی و تیمی دست پیدا کردم اما دیگر انگیزه‌ای برای ماندن در این رشته نداشتم. از تیروکمان خارج شدم تا افق دیگری را در زندگی تجربه کنم. الان نیز پشیمان نیستم و خوشحالم که فرصتی پیش آمد تا بتوانم به زندگی شخصی خود بیش‌تر رسیدگی کنم.