لاک ناخن

[_sehun_]

نگاه اجمالی
تهیه لاک ناخن ، مشکلات خاص خودش را دارد. خواص مطلوب برای یک محصول نهایی به ‏شرح زیر است:‏


سهولت استفاده
زمان مناسب خشک شدن
جلوه لایه لاک
پایداری و دوام

سهولت استفاده بسیار مهم است. اگر لاک خیلی رقیق باشد، به هنگام مالیدن روی ‏ناخن پخش خواهد شد و پوشش یکدستی را ایجاد نخواهد کرد و اگر خیلی غلیظ ‏باشد، لایه لخته‌لخته و برجسته ای تشکیل خواهد شد. به عبارت ساده‌تر ، گرانروی لاک ‏باید آن‌چنان باشد که به هنگام مالیدن روی ناخن ، رد و اثر خرچه برجا بماند.‏ زمان خشک شدن لاک باید آنچنان باشد که روی استعمال قبلی بتوان استفاده مجدد ‏انجام داد.

بدیهی است، این در لاک‌هایی مصداق پیدا می‌کند که نیازمند دو بار ‏استعمال متوالی هستند. لایه خشک باید جلوه ای صاف داشته باشد و عاری از هرگونه نقطه ، حباب ، خط ، اثر و ‏ناصافی باشد. نهایتا یک لاک خوب ناخن باید به مدت 5 الی 7 روز روی ناخن بماند، بی‏آنکه شفافیت و جلوه اصلی خود را از دست دهد و آثاری از ترک و پوسته پوسته شدن ‏نشان دهد.‏
ساختار لاک ناخن
لاک ناخن در اصل نوعی لاک یا ورنی است ، لاک ناخن از نیترو سلولز ، یک پلاستی‌سایزر (ماده نرم کننده پلاستیکها) ، یک حلال و احتمالا نوعی رنگینه ساخته می‌شود. ‏به جای نیتروسلولز ، می‌توان مولکول پلیمر دیگری که خواص مشابه با نیتروسلولز ‏داشته باشد، بکار برد. تبخیر حلال ، قشر نازکی از نیترو سلولز ، پلاستی‌سایزر ، رزین و ‏رنگینه بجا می‌گذارد.

نیتروسلولز قشر نازک براقی ایجاد می‌کند و پلاستی‌سایزر از ‏شکنندگی این قشر نازک می‌کاهد و رزین ، سبب بهتر چسبیدن آن به ناخن می‌شود و از ‏پوسته‌پوسته شدن آن جلوگیری می‌کند. افزودن عطر به لاک ناخن ، بوی اجزای آن را ‏می‌پوشاند.‏

مواد سازنده لاک ناخن
فرمول نوعی لاک ناخن معمولی در زیر نشان داده شده است:


نیترو سلولز ‏15%‏
استون (حلال)‏ ‏45%‏
آمیل استات (حلال)‏ ‏30%‏
بوتیل استیارات (پلاستی‌سایزر)‏ ‏5%‏
صمغ استری (زرین) ‏5%‏
عطر و رنگ به مقدار لازم

پاک کننده لاک ناخن
پاک کننده لاک ناخن ، حلالهایی هستند که قشر نازک بجا مانده از لاک ناخن را حل می‌کنند. این حلالها بطور عمده مرکبند. از استون یا اتیل استات یا هردو که به آنها مقادیر ‏اندکی بوتیل استیارت و دی‌اتیلن گلیکول و مونو متیل اتر افزوده شده است تا اثر خشک ‏کنندگی حلال را کاهش دهد. هم لاک ناخن و هم پاک کننده‌های لاک ناخن بسیار آتشگیرند و ‏باید مراقبتهای لازم به عمل آید تا هرگز این مواد در مجاور شعله باز یا سیگار روشن ‏مصرف نشوند.‏
نرم کننده های پوست اطراف ناخنها
نرم کننده بشره یا روپوست ، بطور عمده عاملهای مرطوب کننده و مواد قلیایی هستند که ‏برای نرم کردن پوست اطراف ناخنها بکار می‌روند. بنابراین پوست اطراف ناخنها را می‌‏توان به شکل مطلوب در آورد. استفاده از مواد قلیایی برای نرم کردن و متورم کردن پروتئین ، ‏بخوبی شناخته شده است.‏
ماده نرم کننده روپوست
هیدروکسید پتاسیم %3
گلیسرول %12
آب %85

رنگهای لاک
رنگهای استفاده شده ممکن است در داخل لاک حل شود یا سوسپانسیون باشد. برای ‏حصول جلای شفاف پایدار ، رنگهای محلول در الکل استفاده می‌شود، مانند کارموسین ، ‏نارنجی روغنی و ... . روش خوب برای تهیه محلولهای غلیظ از رنگهای گوناگون این است که در داخل جلاهای ‏مناسب تهیه گردد. چون درجه انحلال پذیری متغیر است، ارزش آن را دارد که بدانیم چه ‏حلالی برای هر رنگ بهترین نوع است.

اگر تهیه محلولهای غلیظ امکان پذیر باشد، ساده ‏ترین راه این است که پایه بی‌رنگی همراه با آن محلول رنگی غلیظ که مقدار اندکی از آن ‏شدت رنگ مناسب ایجاد می‌کند، تهیه شود.‏ رنگهای قرمز بخاطر نامحلول بودنشان می‌توانند مستقیما به پایه بی‌رنگ افزوده شوند. ‏تقریبا 3% رنگ کافی است، ولی باید خرد و الک‌شده باشد و با کمی از پایه بی‌رنگ ‏مخلوط شود و بقیه پایه بی‌رنگ بتدریج اضافه گردد.‏
@ppparhhhammm