اعتقادنامه نیقیه

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

اعتقادنامه نیقیه (به لاتین: Symbolum Nicaenum)(به انگلیسی: Nicene Creed) | واژه انگلیسی Creed برگرفته از واژه لاتینی Credo به معنای «من اعتقاد دارم» است.[۱] این واژه برای اشاره به بیانیه‌ای اعتقادی است که نکات اصلی اعتقادات مسیحیت به اجمال در آن بیان شده و برای همه مسیحیان آشنا است. به همین دلیل، واژه اعتقادنامه هرگز در مورد بیانیه‌های اعتقادی متعلق به فرقه‌های خاص به کار نمی‌رود. در مورد اخیر، معمولاً از اصطلاح «اعتراف نامه» استفاده می‌شود.

در دوره آبا، دو اعتقادنامه در سراسر کلیسا معتبر و محترم شمرده می‌شد. به نظر می‌رسد که علت پیدایش این اعتقادنامه‌ها، نیاز شدید به ارائه خلاصه‌ای سهل الوصول از آیین مسیحیت بوده که در مناسبت‌های عمومی قابل استفاده باشد.

اعتقادنامه نیقیه نسخه طولانی‌تر اعتقادنامه رسولان است و در بر گیرنده مطالبی اضافی در باب شخص مسیح و عمل روح القدس است. در واکنش به مناقشه در باب‌الوهیت مسیح، این اعتقادنامه متضمن تاییداتی قوی از یگانگی خدا، از جمله این اصطلاحات است «خدا از خدا» و «با پدر از یک جوهر بودن». شورای نیقیه (ژوئن ۳۲۵) به مثابه بخشی از جدالش با آریوس بیان کوتاهی را در باب ایمان تنسیق کرد که اساس آن، اعتقادنامه‌ای تعمیدی بود که در اورشلیم از آن استفاده می‌شد.[۴]

در این اعتقادنامه الوهیت کامل مسیح در برابر برداشت آریوس از جایگاه مخلوق بودن او در آن مورد تأیید قرار گرفت. این اعتقادنامه شامل چهار بند است که با عبارت «ما ایمان داریم» آغاز می‌شود. با توجه به اینکه جزئیات کامل روند نیقیه هم‌اکنون در دست نیست، ناگزیریم به منابع ثانویه (مانند مورخان کلیسایی و نویسندگانی مانند آتاناسیوس و باسیل اهل قیصریه) برای دست یافتن به متن این اعتقادنامه تکیه کنیم.