✗نقد نقـاشی مـرگ مـآرا✗

[شـــقآیــق]

مرگ مارا – Death of Marat

نقاش: ژاک لوئی دیوید – Jacques Luis David

سبک: رنگ روغن روی بوم

سال: 1793

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

در طول سه دهه انقلاب فرانسه، ژاک لوئی داوید موثرترین فرد در نقاشی فرانسه بود. آثار او نمونه‌های بارزی هستند از شکل جدید نئوکلاسیسم و همچنین شیوه آموزش هنرهای آکادمیک. در سال ۱۷۷۴ برنده جایزه بزرگ رم شد. سه شاهکار قبلی او سوگند هوراتی‌ها، مرگ سقراط و تبرداران جسد پسرانشان را برای بروتوس می آورند نمونه هایی از اوج نقاشی نئوکلاسیک فرانسه هستند. او بیشتر به خاطر اثر مرگ مارا شناخته می شود که مرگ رهبر انقلابی پر از خشونت و تندخویی را به شهیدی سیاسی تغییر داد. پس از اعدام مدافعش ماکسیمیلیان روبسپیر یکی از رهبران انقلاب فرانسه، لوئی داوید مدت کوتاهی زندانی شد و سپس زیر نظر دیرکتوار فرانسه آزاد شد. البته خیلی زود گرایشش را به سمت ناپلئون بناپارت تغییر داد و نهایتا به نقاش رسمی رژیم جدید تبدیل شد که افتخارات زیادی را برایش به دنبال داشت. ناپلئون در حال عبور از آلپ و مادام رکامیه از بهترین آثار این دوره اش هستند. پس از سقوط ناپلئون در سال ۱۸۱۵، داوید خود را به بروکسل تبعید کرد. او از افرادی همچون یوهان وینکلمان و رافائل منگس تاثیر گرفت و آخرین هنرمند از گروه استادان کهنه کار بود که طرفداران و پیروان زیادی پیدا کرد و گاهی به آنها پیروان مکتب داوید می گفتند که افرادی همچون لویس تریسون، آنتوان ژان گروس، جی. ای. دی اینگرس و ارنست مسونیه را شامل می شد.

مرگ مارا تلاشی بود برای تغییر وجهه شخصی با خشونت و عصبانیتی خونین به قهرمانی تراژیک که در راه انقلاب شهید می شود. در این اثر که روی مسائل و مشکلات سیاسی معاصر آن زمان تمرکز دارد، از سنت های مربوط به دو دهه پیشِ آثار بنیامین وست استفاده شده است که نقاشی مرگ ژنرال وولف را برای بزرگداشت مرگ وولف در جنگ کیبیک کشید. داوید در این زمان شروع به کشیدن نقاشی تاریخ معاصری کرده بود با عنوان سوگند تنیس اما به دلیل تغییرات سلطه و قدرت های سیاسی نتوانست آن را تکمیل کند. در این زمان اتحاد انقلابی که قرار بود نمایان شود دیگر باقی نمانده بود و بسیاری از قهرمانان انقلابی در ۱۷۹۳ همچون خائنان عامل این مصائب دیده می شدند. این اتفاق برای مارا هم رخ داد و اعتبار و نام او پس از مرگ با پیش رفتن انقلاب به شدت نزول کرد. البته استعداد داوید به عنوان یک نقاش سیاسی هم در هنر هلنیستی و هم هنر رنسانس میانه به خوبی جای می گیرد و به اثر مرگ مارا جانی ویژه و مستقل بخشیده است، به شکلی که این اثر کاملا جداست از شهرت مارا در زندگی واقعی اش.