هر كجا بوى خدا می آید

[M.A.A.7.7]

هر كجا بوى خـــــــــــــــــــــدا مى آید خلق بین بى سر و پا مى آید


زانك جان ها همه تشنه ست به وى تشنه را بانگ ســــقا مى آید


شـــــــیرخوار كرمـــــــند و نگـــــــران تا كه مــــــــادر ز كجا مى آید


در فراقــــــــند و هـــــمه منـــــتظرند كز كجا وصــــــل و لقا مى آید


از مســـــــلمان و جــــــهود و ترســا هر سحر بانــــگ دعــا مى آید


خــــنك آن هوش كه در گوش دلــش ز آســـمان بانگ صــلا مى آید


گـــــــوش خـــــود را ز جفا پاك كنـید زانك بانـــگى ز سمــــا مى آید


گـــــوش آلوده ننوشــــد آن بانــــــگ هر سزایى به ســـــزا مى آید


چشـــــم آلوده مكـــن از خد و خــال كـــان شهنشـــــاه بقا مى آید


ور شد آلوده به اشكش مى شــوى زانـك از آن اشـــك دوا مــى آید


كاروان شكر از مصـــــر رســـــــــــید شـــــرفه گــــــام و درا مـى آید


هین خمــــــــــش كز پى باقى غزل شــــــــاه گوینــــده مـا مى آید