ارباب منشی

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

ارباب‌مَنِشی (انگلیسی: Manorialism‎) یا مَنِشِ اربابی یک عنصر حیاتی و ضروری از جامعهٔ فئودالی بود، اصل این عنوان نشات گرفته از عنوان سازماندهی اقتصاد روستایی است که سرچشمه در بخش ویلای رومی ‏(en)‏ از اواخر امپراتوری روم ‏(en)‏ دارد و به‌طور گسترده‌ای در قرون وسطی و بخش‌هایی از اروپای مرکزی رواج داشت و اجرا می‌گردید، بحث ارباب‌منشی به آرامی جایگزین شد با ظهور اقتصاد بازار که مبتنی بر پول و اشکال جدیدی از قراردادهای کشاورزی بود.

ارباب‌منشی توسط واگذاری قدرت حقوقی و اقتصادی به یک ارباب ملک تیولی ‏(en)‏ اعطا می‌گردید، از دیدگاه اقتصادی شامل زمینداری مستقیم و حمایت‌های لازم یک ارباب در ملک اربابی ‏(en)‏ بود، این حمایت‌ها و تعهدات، شامل کمک‌های اجباری مربوط به بخش یا قسمت‌هایی از جمعیت دهقانی می‌گردید که تحت صلاحیت و رسیدگی دادگاه خودشان یا همان دادگاه تیول‌داری ‏(en)‏ قرار داشت، این تعهدات از راه‌های مختلفی قابل پرداخت بود از جمله کار برای ارباب یا در مواردی به وسیلهٔ پرداخت نقدی.

در بررسی ریشه‌های صومعه رهبانی ‏(en)‏، والتر هورن ‏(en)‏ کشف کرد که به عنوان یک نهاد تیول‌داری صومعهٔ کارولنژی، در این میان اختلاف کمی از بافت املاک فئودالی وجود دارد، از جمله صرفه‌جویی گروه‌های بسیاری از مردان که برای رزق و روزی میراث این سازمان حفظ شد، مردانی در قامت راهبان دیرها که به واسطهٔ شعار خدمت در راه خدا، بسیاری از اوقات خود را صرف خواندن و نوشتن کردند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.