از توجه دیگران می ترسم

[Emmɑ]

گاهی نوجوانان در جمع ، دچار یکسری از حالات اضطرابی می شوند. از جمله این حالات اضطرابی ، اضطراب اجتماعی است، فرد از اینکه مورد توجه قرار گیرد و ضعف او بر دیگران مشخص شود، دچار ترس و نگرانی می شود. با استفاده از راهکارهای مناسب، این مشکل قابل حل است.



نوجوان



گاهی در جمع، دچار ترس و نگرانی می شوم. وقتی معلم از من درس می پرسد، اضطراب سراسر وجودم را می گیرد. وقتی با افراد غریبه صحبت می کنم، دچار لکنت زبان می شوم و یا خوب نمی توانم صحبت کنم.... از این مسئله بسیار نگران بودم که به سراغ مشاوره مدرسه ام رفتم، بعد از صحبت با او متوجه شدم من دچار اضطراب اجتماعی هستم. او گفت این مشکل، قابل حلی است. بعضی نوجوانان دچار این مشکل می شوند و با تلاش و تمرین می توانند براین مشکل غلبه پیدا کنند.



مشاورم گفت : اضطراب اجتماعی یعنی مضطرب شدن در موقعیتهای اجتماعی و ترس از، طرد شدن از طرف دیگران. یعنی اجتناب از بسیاری فعالیتها و موقعیتهای که باید ابراز وجود کنم.



بعد از کمی صحبت و گفتگو با مشاورم به این نتیجه رسیدم، علاوه بر این گاهی از موقعیتهای که کمی واهمه دارم، اجتناب و دوری می کنم و از بعضی فعالیتها، بعنوان مثال شرکت در فعالیت های گروهی در مدرسه یا صحبت کردن و بازی کردن در جمع دوستان و اقوام خودداری می کنم و دیگران اکثر اوقات من را بعنوان یک نوجوان گوشه گیری و ساکت می شناسند.



اضطرابم گاهی به شکل های ترس از عمل کردن در جمع، ترس از تعارض و برخورد، ترس از عدم تایید، ترس از صمیمت، یا اضطراب برای جرات ورزی ظاهر می شود.



وقتی اینگونه موقعیتها را حدس می زنم، بیشتر و بیشتر خودم را کنترل می کنم تا در این موقعیتها قرار نگیرم و فکر می کنم، در این شرایط حتما دیگران به من می گویند چقدر تو بی کفایتی. البته بعد از گفتگو با مشاورم متوجه شدم، بسیاری از این افکار افراطی و مبالغه آمیز است. اصل ترس من به این دلیل است، وقتی مورد توجه قرار بگیرم و نتوانم به خوبی از عهده مسئولیتم برآیم و ضعف من، برای همه مشخص شود، و دیگران درمورد من، بد قضاوت کنند، دچار اضطراب و نگرانی می شوم.



همچنین مشاورم به من آموزش داد، هر نگرانی و اضطرابی سه ویژگی دارد:



**افکار منفی به سراغم می آید و از اینکه دیگران در مورد عملکرد من قضاوت کنند و من نتوانم کفایت و شایستگی نشان دهم. دچار استرس و ناراحتی می شوم. البته گاهی از وجود این افکار اطلاع ندارم.



**بدنبال افکار منفی حالت های فیزیکی و جسمی مانند عرق کردن یا احساس خستگی کردن، تهوع و معده درد در من ایجاد می شود. و حالت روحی مرا تشدید می کند.

** وقتی افکار منفی در من شدید شد و حالتهای جسمی بوجود می آید، دچار بازداری های مختلف و متنوعی مانند عدم یادآوری، دستپاچه شدن می شوم و سعی می کنم تا جای که ممکن است از انجام کاری طفره بروم.



بعد از فهمیدن این سه ویژگی، با کمک مشاورم سعی کردم راهکارهای مناسب، برای از بین بردن مشکلم استفاده کنم. بعنوان مثال : مهارتهای اجتماعی خودم را تقویت کنم، افکار مناسب مانند " اینکه ارزش من فقط به واکنشهایی که از دیگران دریافت کنم، نیست. " را جایگزین این افکار منفی کنم.



پیشرفتها و موفقیتهایم را، برای خودم لیست می کنم و به آنها هر روز نمره می دهم تا عملکرد خودم را ارزیابی کنم و از پیشرفتهایم احساس لیاقت و شایستگی در من ایجاد شود



از تنفس عمیق، یا ریلکسیشن استفاده کنم تا در هر شرایطی بدن و ذهنم را آرام کنم. آرامش درونی از شدت یافتن مشکلم جلوگیری می کند. همچنین هر زمان، افکار منفی به سراغم آمدند، حواسم را به چیز دیگری جلب کنم، یا فعالیتی دیگری انجام دهم تا بتوانم فعالیت مورد نظر را به خوبی انجام دهم




پیشرفتها و موفقیتهایم را، برای خودم لیست می کنم و به آنها هر روز نمره می دهم تا عملکرد خودم را ارزیابی کنم و از پیشرفتهایم احساس لیاقت و شایستگی در من ایجاد شود. در نهایت خودم را در معرض ارتباط با دیگران، صحبت کردن در جمع، دوستان و اقوام و آشنایان قرار دهم.



با انجام دادن راهکارهای مشاورم و تلاش خودم، بعد از مدتی از دیدن این همه پیشرفت، خوشحالم، و از زندگی بیشتر راضی هستم. انگیزه و انژری پیدا کردم و برای آینده ام نقش های خوبی، برنامه ریزی کرده ام. دوست دارم همه کسانی که مانند من هستند این متن را ببینند و از آن استفاده کنند.