هواپیمای توربوپراپ ایلیوشین ایل-۱۸

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

ایلیوشین ایل-۱۸ (روسی: Илью́шин Ил-۱۸‎؛ نام ناتو: کوت) یک هواپیمای توربوپراپ مسافربری بزرگ است که اولین بار در سال ۱۹۵۷پرواز کرد و یکی از بهترین و با دوام‌ترین هواپیماهای در دوران شوروی شناخته می‌شد. هواپیمای ایل ۱۸ برای چندین دهه یکی از هواپیماهای اصلی جهان بود و به‌صورت گسترده صادر می‌شد. با توجه به دوام فریم هواپیما، نمونه‌های زیادی با بیش از ۴۵۰۰۰ ساعت پرواز از این هواپیما وجود دارد که هنوز در دو نوع نظامی و غیرنظامی (به صورت محدود) عملیاتی است. جانشین ایل -۱۸ هواپیمای جت دوربرد Il-62 بود.اولین ایل-۱۸ که در ابتدا مجهز به موتورهای کوزنتسوف ان‌کی-۴ بود، در ۴ ژوئیه ۱۹۵۷پرواز کرد. در ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۸هواپیما برای اولین بار با موتورهای جدید Ivchenko AI-20 پرواز کرد. ولادیمیر کوکی ناکی خلبان آزمایش‌گر این پرواز بود. بین سالهای ۱۹۵۸و ۱۹۶۰بیست و پنج رکورد جهانی توسط این هواپیما کسب شد که در میان آنها برد پرواز و رکوردهای ارتفاع با بارهای مختلف بدست آمد. در سال ۱۹۵۸این هواپیما موفق به کسب جایزه نمایشگاه جهانی بروکسل شد. در آوریل ۱۹۷۹از یک بنای یادبود در فرودگاه شرمتیوو برای بزرگداشت این هواپیمای قابل توجه رونمایی شد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

۱۷ خط هوایی خارجی حدود ۱۲۵ فروند هواپیمای ایل -۱۸ را به خدمت گرفتند که بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ صندلی داشتند. Iایل-۱۸ هنوز در سیبری، کره شمالی و خاورمیانه در حال خدمت است، در حالی که تعدادی از نمونه‌های تولید شده در اواسط دهه ۱۹۶۰در آفریقا و آسیای جنوبی همچنان تا سال ۲۰۱۴ استفاده می‌شد. این هواپیما در ظرفیت‌های مختلف نظامی از جمله هواپیماهای جنگ الکترونیکی و شناسایی الکترونیکی Il-22PP که در اکتبر سال ۲۰۱۶ وارد خدمت شد، عمل می‌کند.یک ایل-۱۸ (ثبت DDR-STD) متعلق به اینترفلاگ و به عنوان وسیله حمل و نقل توسط رهبران آلمان شرقی از جمله اریش هونکر استفاده شده بود و به هتلی در هلند تبدیل شده‌است.مدل تولید اصلی، معادل پیش تولید، با موتورهای توربوپراپ Kuznetsov NK-4 یا Ivchenko AI-20. حدود ۲۰ فروند ساخته شده‌است.اولین مدل تولید بزرگ، یک فروند هواپیمای متوسط که می‌تواند ۸۴ مسافر را در خود جای دهد.هواپیماهای ایل ۱۸ به پیکربندی مسافر / بار تغییر یافته‌استشبیه به Il-18I، اما مجهز به مخزن سوخت بخش مرکزی اضافی برای افزایش دامنه است. Il-18D با چهار ۳٬۱۶۹ کیلووات (۴٬۲۵۰ اسب بخار کوتاه) مجهز شده‌است موتورهای توربوپراپ Ivchenko AI-20M.سه هواپیما اصلاح شده برای ارائه رله ارتباطی بین هواپیماهای VIP و اعضای دولت.یک Il-18D به هواپیمای شناسایی شیلات (Pomor = شخصی که در دریا زندگی می‌کند) تبدیل شده‌است.دو Il-18D به عنوان هواپیمای شناسایی ماهیگیری برای انستیتوی قطبی ماهیگیری و اقیانوس‌شناسی قطبی اصلاح شده، این اصلاحات عمدت شامل تجهیزاتتجهیزات مأموریت تخصصی بود. اولین بار در سال ۱۹۸۵ پرواز شد و بعداً به عنوان استاندارد -18D اصلاح شد.مشابه با Il-18I، اما بدون افزایش ظرفیت سوخت.نسخه حمل و نقل VIP از Il-18E.هواپیما تبدیل به پیکربندی محموله، (Gr - Gruzovoy - محموله).چندین هواپیمای ایل -۱۸ با افزودن در محموله جانبی تحت فشار، به استاندارد Gr تغییر یافته‌است.مجهز به موتورهای ۳٬۱۶۹ کیلووات (۴٬۲۵۰ اسب بخار کوتاه) قدرتمند Ivchenko AI-20M، تولید ۳٬۱۶۹ کیلووات (۴٬۲۵۰ اسب بخار کوتاه) در صندلی بزرگ شده با حرکت صندوق عقب فشار به عقب توسط ۱٫۶۴ متر (۵ فوت) صندلی‌ها به ۱۲۲ مسافر افزایش یافت(Letayuschchaya Laboratoriya - آزمایشگاه پرواز)، یک هواپیمای اصلاح شده از Il-18A به عنوان یک بستر ضدیخ و یک Il-18V که توسط مرکز تست پرواز چکوسلواکی به عنوان موتور تست شده استفاده می‌شود.دو آزمایش Il-18V به عنوان Telemetry Relay Aircraft برای آزمایش موشک و آزمایش‌ها وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین اصلاح شد.نمونه اولیه برای Il-20RT، تبدیل شده از Il-18A c / n 188000401.تعیین تعدادی از هواپیماهای آزمایشگاهی و تحقیقاتی مختلف، معمولاً دارای پسوند نامه ای همچون SL-18D برای آزمایش‌ها هواپیما بود.این تعیین شده به هواپیماهای حمل و نقل باری غیرنظامی و نظامی تبدیل شده از هواپیماهای Il-18A / B / V داده شد.یکی Il-18T به عنوان یک نوع حمل و نقل نظامی اصلاح شد تا ۶۹ مورد از برانکار یا ۱۱۸ چترباز را بگیرد. توسط ارتش تحت تعقیب نیست که به استاندارد Il-18D تبدیل شود.یکی از Il-18V به عنوان یک مربی ناوبری شامل دو پنجره پشتی اصلاح شد. اگرچه مورد آزمایش قرار گرفت و قابل قبول بود، نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی از نوع جتهای دوقلوی Tupolev Tu-124 به جای آن استفاده کرد.نسخه استاندارد Aeroflot که در سال ۱۹۶۱ وارد سرویس شد. موتور Il-18V با چهار موتور توربوپراپ Ivchenko AI-20K ساخته شده و دارای ۹۰ تا ۱۰۰ مسافر بود.یک Il-18V برای Polarnaya Aviatsiya اصلاح شده - استفاده از هواپیمایی قطبی.یک Il-18V اصلاح شده برای Polyarnaya Aviatsiya اصلاح شده - استفاده از هواپیمایی قطبی با یک مخزن سوخت کمکی در کابین، طرح پنجره تجدید نظر شده مخازن روغن بزرگ شده در موتورها، پوشیده از مناقصه‌های بیرون زده در موتورهای موتور (که گاه به آن Il-18D گفته می‌شود) قبل از ظهور مدل D واقعی).
خدمه: ۹
ظرفیت: ۶۵ تا ۱۲۰ مسافر
طول: ۳۵⁄۹ متر (۱۲ فوت ۹ اینچ)
پهنای بال: ۳۷⁄۴ متر (۳۰ فوت ۴ اینچ)
ارتفاع: ۱۰⁄۱۶۵ متر (۲ اینچ)
مساحت بال‌ها: ۱۴۰ متر مربع (۱٬۵۰۰ فوت مربع)
وزن خالی: ۳۵٬۰۰۰ کیلوگرم (۷۷٬۱۶۲ پوند)
بیشترین وزن برخاست: ۶۴٬۰۰۰ کیلوگرم (۱۴۱٬۰۹۶ پوند)
ظرفیت سوخت: ۳۰٬۰۰۰ لیتر (۶٬۵۹۹ گالون بریتانیایی)
قطر بدنه: ۳٫۵ متر (۱۱ فوت)
حداکثر وزن بارگیری: ۵۲٬۶۰۰ کیلوگرم (۱۱۵٬۹۶۳ پوند)
حداکثر وزن بدون سوخت: ۴۸٬۸۰۰ کیلوگرم (۱۰۷٬۵۸۶ پوند)
حداکثر وزن هنگام تاکسی : ۶۴٬۵۰۰ کیلوگرم (۱۴۲٬۱۹۸ پوند)
پیشرانه هواگرد: ۴ عدد موتور توربوپراپ ایچنکو ای آی-۲۰ام
ملخ‌ها: ۴-bladed AW-68 I constant speed feathering propellers, ۴٫۵ متر (۱۴ فوت ۹ اینچ) diameter
منبع الکتریکی همراه: TG-16M (28 Volt DC)
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

حداکثر سرعت: ۶۷۵ کیلومتر بر ساعت (۴۱۹ مایل بر ساعت؛ ۳۶۴ گره)
بیشینه سرعت: ماخ ۰/۶۵
سرعت کروز: ۶۲۵ کیلومتر بر ساعت (۳۸۸ مایل بر ساعت؛ ۳۳۷ گره) at ۸٬۰۰۰ متر (۲۶٬۲۴۷ فوت)
بُرد: ۶٬۵۰۰ کیلومتر (۴٬۰۳۹ مایل؛ ۳٬۵۱۰ مایل دریایی) با حداکثر بار و سوخت ذخیره برای یک ساعت ۶٬۵۰۰ کیلوگرم (۱۴٬۳۳۰ پوند)
۳٬۷۰۰ کیلومتر (۲٬۲۹۹ مایل) with ۱۳٬۵۰۰ کیلوگرم (۲۹٬۷۶۲ پوند) maximum payload, at 84 - 85% of maximum continuous power.
حداكثر ارتفاع: ۱۱٬۸۰۰ متر (۳۸٬۷۰۰ فوت)
حداقل تقرب: ICAO CAT 1 Decision Height 60 m (200 ft) / 800 m (Visibility) or 550 m RVR
طول باند مورد نیاز تیک آف: ۱٬۳۵۰ متر (۴٬۴۲۹ فوت)
طول باند مورد نیاز فرود: ۸۵۰ متر (۲٬۷۸۹ فوت)