نکات مهم و طلاییی معرفه و نکره_عربی

[מַברִיק]

نکات مهم و طلاییی معرفه و نکره


۱_ در ترجمه نکره از ( ی _ یک _ یکی) استفاده می کنیم :

مثال :

جاءت تلمیذة :

دانش آموزی آمد.

یک دانش آموز آمد.

یک دانش آموزی آمد.
( همه موارد صحیح است.)


۲_ هر اسمی که جز شش گروه معرفه نباشد نکره است.

۳_ تنوین در اسم های عَلَم به منزله نشانه نکره بودن نیست و اگر اسم عَلَم تنوین داشته باشد ، بازهم معرفه است .

مانند : جاءَ عَلیٌّ ( معرفه به عَلَم )

۴_ هرگاه بعد از اسم نکره ای، همان اسم همراه ال بیاید، ال به معنای این یا آن می باشد.

مانند :

جاءَت تلمیذة إلی الصّف، التلمیذةُ جاءت بِنا خبراً جیّداً .
دانش آموزی به کلاس آمد. آن/این دانش آموز برای ما خبر خوشی آورد.

۵_ بحث معرفه و نکره مربوط به اسم هاست و نباید کلمات دیگر را در این زمینه وارد کنیم . البته مراقب مصدرها باشید چون همه مصدرها، اسم محسوب می شوند .

۶_ اسم هایی که تنوین دارند ، اگر اسم عَلَم نباشند ، حتماً نکره اند .

۷_ اسامی استفهام مانند ( مَن : چه کسی؟ ، ما : چیست ؟ ، مَتی : کی ؟ و .... ) و اسامی شرط مانند ( مَن ، ما ، اِذا و ... ) همگی نکره محسوب می شوند .

۸_ اگر بعد از یک اسم ال دار ، موصول خاص بیاید و معنی "که" بدهد ، آن اسم ال دار را شبیه نکره ها ترجمه می کنیم .

مانند :
رأیتُ المعلّم الذی یدرسُ اللغة العربیّة : معلمی را که زبان عربی تدریس می کرد ، دیدم .


۹_ لفظ جلاله《 اللّه》 تنها اسم عَلَم است و بقیه صفات خداوند اسم عَلَم نیستند . پس کلماتی مانند « رحمان ، رحیم ، اِلٰه ، رَبّ و .. » در مورد اسم علم نیستند .