تو که نمیخوای زشت باشی، میخوای؟

[سهَ‌ند]

تو خوب میدونی چی منو اذیت میکنه. همونو به رخم میکشی

خستم. سرم درد میکنه. همه چی حالمو بد میکنه. بیشتر از همه آدما. الان درک میکنم چرا از همه فاصله میگرفتی. یادم رفته بود اینو که چقد اذیت میشی. انقدر ساکت و شجاع بودی که یادم رفته بود درد میکشی. چقدر دغدغه داری. کلی چیزای گنده. دیگه اصلا راهی هم نیست. هیچی نیست. هیچی. همه چی خرابه همه چی. و هیچی اینو حل نمیکنه. هیچی. دیگه تمومه. میشه برگردیم به همون روال قبلی؟ که هیچی واسمون مهم نباشه؟ هیچی. هیچی. میخوام صورتتو با دستام له کنم. صحنه‌ی کتک خوردنت رو ببینم. زیر اون پوست چرکت رو از هم بپاشم‌. من خوب نیستم. من ناراحتم. باز بریم با ایتالیا سه پنج دو بچینیم. این چیه دیگه واقعا؟ این چیه دیگه. من هیچ کدوم اینارو آدم حساب نمیکنم. نژاد و جغرافیا هیچ اهمیتی نداره. نمیدونم چجوری آرومش کنم. چه کنم؟ نه واقعا چه کنم؟ بگم مرسی؟ مرسی که نیستی یا چی لنتی حرف بزن با من حرف بزن بذار همه بدونن که چه مرگته. خودت میدونی و به هیشکی نگفتی و نمیگی. میخوام همه اینا تموم شه فقط. این کابوس فقط تموم شه. من دلم شب میخواد. شب های سرد. سرد سرد سرد. من یه جنگل میخوام با یه عالمه برف. من آدم نمیخوام. هیچی نمیخوام. هیچ آرزویی ندارم. آزادی در بی آرزوییه. تموم شده رفته. به این فکر کن که ۱۰۰ سال دیگه هیچ کدوم از آدمای الان زنده نیستن. از بین رفتن. همه خاطره ها فیلما آهنگا همه چی از بین میره. همه چی. همه چی. و تنها چیزی که باقی میمونه هیچیه. هیچی.