حکم خوردن شراب در مسیحیت

[☪爪尺.山丨几几乇尺☪]

در مسیحیت، مصرف شراب موضوعی است که بسته به فرقه و تفسیر کتاب مقدس به طرق مختلفی به آن پرداخته می شود. شراب نقش مهمی در مراسم مسیحیت، مانند عشای ربانی یا عشای ربانی، که در آن نماد خون مسیح است، ایفا می کند. در این زمینه ها شراب مقدس شمرده می شود و به عنوان بخشی از مراسم مذهبی مصرف می شود.

کتاب مقدس حاوی قطعاتی است که هم مصرف الکل، از جمله شراب را تأیید می کند و هم در مورد آن هشدار می دهد. برخی از آیات جنبه های مثبت شراب را برجسته می کند، مانند مزمور 104: 14-15 که خدا را به خاطر فراهم کردن شرابی که قلب انسان ها را شاد می کند ستایش می کند. در عهد جدید، اولین معجزه عیسی در عروسی در قنا شامل تبدیل آب به شراب بود که اهمیت شراب را در زمینه جشن نشان می داد.

با این حال، هشدارهایی نیز در مورد استفاده نادرست از الکل از جمله مستی و پیامدهای منفی آن وجود دارد. امثال 20:1 توصیه می‌کند که با شراب گمراه نشوید، و افسسیان 5:18 هشدار می‌دهد که مست نشوید، اما در عوض پر شدن از روح‌القدس را تشویق می‌کند.

فرقه های مختلف مسیحی دیدگاه های متفاوتی در مورد مصرف الکل دارند. برخی از فرقه ها، مانند شاخه های خاصی از پروتستان، ممکن است مصرف الکل را بر اساس اعتقاد به پرهیز از موادی که می تواند منجر به گناه یا آسیب شود، منع یا حتی منع کنند. فرقه های دیگر، مانند کاتولیک و ارتدوکس شرقی، شراب را در اعمال مذهبی خود می گنجانند و در عین حال از مصرف متعادل و مسئولانه حمایت می کنند.

در نهایت، تصمیم برای نوشیدن شراب یا هر نوشیدنی الکلی یک تصمیم شخصی است که باید مطابق با اعتقادات، ارزش‌ها و درک خود از کتاب مقدس گرفته شود. برای مسیحیان مهم است که هنگام مصرف الکل، با در نظر گرفتن خطرات و مزایای بالقوه مرتبط با نوشیدن الکل، بصیرت، خویشتن داری و حکمت داشته باشند.