چه عشق هايي بر سرانجام هستند؟؟؟؟؟!!!

[Anahita.N]

می اندیشم زندگی رویاییست و بال و پری دارد به اندازه عشق...
بیاندیش اندازه عشق در زندگیت چقدر است؟

در کجای زندگیت است؟

دلم به حال عشق می سوزد.چرا سالهاست کسی را عاشق ندیدم؟...

مگر نمی دانیم برای هر کاری عشق لازم است ...

رهگذری آرام از کنارم می گذرد و بدون حس عشق می گوید : صبح بخیر....

صدایش در صدای باد گم می شود و به گوش قلبم نمی رسد.

زمان می گذرد

و در انتهای راه می فهمی چقدر حرف نگفته در دل باقی مانده،

حرفهایی که می توانست راهی به سوی عشق باشد.


حرفهای ناتمامی که در کوچه های بن بست زندگی اسیرند.

.

.

.

ناگهان لحظه غربت می رسد

و تو در می یابی که چقدر زود دیر شده..

به تکاپو می افتی...

در غربت بیابان ,در کوچ شبانه پرستوها, در لحظه وصال موج و ساحل،

در... دنبال عشق می گردی.

دیر شده خیلی دیر.

هر روز دوست داشتن را به فردا می انداختی

و حالا می بینی دیگر فردا یی وجود ندارد.


سالها چشمت را به رویش بسته بودی

و نمی دانستی و یا شاید نمی فهمیدی.

امروز حرف حقیقت را باور می کنی ...

اما افسوس که خیلی زودتر از انچه فکر می کردی دیر شده...

[Anahita.N]

دوستت دارم قطرات منقوش بر پنجره ی زندگی است خالق نقش طراوت






دوستت دارم تحجر را به قاب تفكر فرو می برد






دوستت دارم بر سطح یكنواخت سیاه و سفید زندگی برجستگی امید میدهد






دوستت دارم میچكاند اشك شوق را از درون چشمان سیمی بی احساس






دوستت دارم حلقه ی اتصال دلهاست در كویر بی نقش خیال سرد






دوستت دارم طراوت می دوزد بر پیراهن تنهایی






دوستت دارم ناقوس پر طنین ماندن است در معبد چشم انتظاری






دوستت دارم كلام یكسان شدن است در سایه ی تضاد






دوستت دارم بیان شیرین عدالت است در دادگاه هستی






دوستت دارم داغ ترین درجه ی سوزاندن است






دوستت دارم اوج ذوب شدن است در نهاد قلب سرد






دوستت دارم كلام پیوند است برای مسیری جدا







دوستت دارم تنها رنگی است كه سرخی پاییز را به عشق رنگ می آمیزد








میدانی چقدر دوستت دارم؟؟؟

[Anahita.N]

عشق زیباترین حادثه ای است که در زندگی رخ می دهد. عشق لذتی اغلب مثبت است که موضوع آن زیبایی است، همچنین احساسی عمیق، علاقه ای لطیف و یا جاذبه ای شدید است که محدودیتی در موجودات و مفاهیم ندارد و می تواند در حوزه هایی غیرقابل تصور ظهور کند. وقتی کسی را دوست دارید علائمی در شما ظاهر می شود که وجود این عشق را تایید میکند. در این مقاله با ۱۲ نشانه اصلی که ثابت می کند عشق در قلب شما جوانه زده است و همچنین انواع عشق و تقسیم بندی آنها آشنا خواهید شد. اگر این علائم را در خود دیدید دیگر به عشق خود نسبت به طرف مقابل شک نکنید و قدم های خود را استوارتر بردارید.

1. متن ها و اس ام اس های او را دوباره و دوباره می خوانید.
2. وقتی با او هستید بسیار آهسته قدم می زنید.
3. هر زمان که پیش او هستید، تظاهر به خجالتی بودن می کنید.
4. وقتی به او فکر کنید، قلباتان تندتر و تندتر می تپد.
5. زمانی که به صدایش گوش می دهید، بدون دلیل لبخند می زنید.
6. وقتی او را تماشا می کنید، دیگر قادر به دیدن اطرافیانتان نیستید و فقط او را می بینید.
7. شروع به گوش دادن به آهنگهای آرام می کنید.
8. او همه فکر شما می شود.
9. بوی او شما را به وجد می آورد.
10. متوجه می شوید که زمان فکر کردن به او، همیشه به خود لبخند می زنید.
11. حاضرید هر کاری برایش انجام دهید.
12. هنگام خواندن این متن همواره فقط یک نفر ذهن شما را بخود مشغول کرده بود.




انواع عشق:

- عشق حیرانی: اصطلاح حیرانی (Agape) توسط مسیحیان اولیه (و به خصوص یونانیان، ریشه این کلمه یونانی است) برای اشاره به پذیرش بی قید و شرط و دوست داشتن یک فرد اطلاق شده است. این نوع از عشق بر اساس تصمیم و نه احساسات شکل می گیرد.

- عشق با وقار: نوعی رفتار مودبانه وموقرانه که در اواخر قرون وسطی در مورد خانم ها و عاشقان آنها به کار می رفت.

- عشق دروغین: نوعی عشق نادرست با هدف کسب مادیات (می توان مفهوم عشق را اصلا برای این نوع، قائل نشد.)

- عشق جنسی (eros): میل جنسی نسبت به یک فرد خاص

- عشق به خانواده: عشق به افراد خانواده و مهربانی به آنها

- عشق آزاد: رابطه جنسی بر اساس انتخاب فرد که محدود به ازدواج نمی شود

- شیفتگی: در عهد جدید به معنای عشق احساسی مشروط به کار می رود یعنی "دوستت دارم چون…"

- عشق افلاطونی: یک رابطه نزدیک که در آن رابطه جنسی وجود ندارد یا سرکوب یا محدود شده است.

- عشق ظاهری: رابطه عاشقانه ای که در آن پختگی لازم وجود ندارد و "راستین" نیست. این کلمه دارای بار معنایی منفی است و تاکید دارد که عشق در دوران جوانی معمولاً کمتر راستین و واقعی است.

- عشق به مذهب: تعهد و دوست داشتن خدا یا مذهب

- عشق رومانتیک: علاقه ای که ترکیبی از صمیمیت و میل جنسی است

- عشق راستین: عشق بدون قید و شرط یا انگیزه خاص. دوست داشتن فرد فقط به خاطر خود و نه رفتارها یا عقایدش. همچنین به عشق بی قید و شرط اشاره دارد.

- عشق یک طرفه: مهر عاطفه ای که یک طرفه است

- شهوت: عاطفه بر اساس شهوت و تمایل به ارضای نفس

- عشق لحظه ای: عشقی که در لحظه ای که فرد برای اولین بار با فردی تماس می گیرد به وجود می آید. از این عشق به مراتب در داستان ها و ادبیات یاد شده است و به "love at first sight" معروف است.

- عشق مستلزم فداکاری: فداکاری و گذشتن از جان یا چیز با ارزش دیگری بر مبنای عشق




تقسیم بندی انواع عشق:

1. اروس (eros): عشق شهوانی، عشق به زیبایی، فاقد منطق، عشق فیزیکی که بواسطه جذابیت و کشش های جسمانی و یا ابراز آن بطور فیزیکی نمایان می گردد. همان عشق در نگاه اول، با شدت آغاز شده و به سرعت فروکش می کند.

2. لودوس (ludus): عشق تفننی، این عشق بیشتر متعلق به دوران نوجوانی می باشد (عشق های رمانتیک زودگذر) لودوس ابراز ظاهری عشق می باشد (کثرت گرا نسبت به شریک عشقی) به اصطلاح فرد را تا لب چشمه برده و تشنه بازمی گرداند و رابطه دراز مدت بعید بنظر می رسد.

3. فیلو (philo): عشق برادرانه، عشقی که مبتنی بر پیوند مشترک می باشد. عشقی که بر پایه وحدت و همکاری بوده و هدف آن دست یابی به منافع مشترک می باشد.

4. استورگ (storge): عشق دوستانه، وابسته به احترام و نگرانی نسبت به منافع متقابل. در این عشق همنشینی و همدمی بیشتر نمایان می باشد. صمیمانه و متعهد، رابطه دراز مدت است، پایدار و بادوام، فقدان شهوت.

5. پراگما (pragma): عشق منطقی، این مختص افرادی است که نگران این موضوع می باشند که آیا فرد مقابلشان در آینده پدر یا مادر خوبی برای فرزندانشان خواهند شد؟ عشقی که مبتنی بر منافع و دورنمای مشترک می باشد. پایبند به اصول منطق و خردگرا می باشد. همبستگی برای اهداف و منافع مشترک.

6. مانیا (mania): عشق افراطی، انحصارطلب، وابسته و حسادت برانگیز (شیفتگی شدید به معشوق) اغلب فاقد عزت نفس، عدم رضایت از رابطه، مانند وسوسه می ماند و میتواند به احساسات مبالغه آمیز و افراطی منجر گردد. عشق دردسر ساز. عشق وسواس گونه.

7. اگیپ (agape): عشق الهی. عشق فداکارانه و از خودگذشته. عشق نوعدوستانه (تمایل انجام دادن کاری برای دیگران بدون چشمداشت). عشق گرانقدر


عشق از دیدگاه قرآن:

قرآن در سوره روم آیه ۲۱ چنین آورده است: و از نشانه‏ های خداوند اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید، تا در کنار آنها آرامش یابید، و در میانتان دوستی و رحمت قرار داد، آری در این [نعمت] برای مردمی که می ‏اندیشند قطعا نشانه‏ هایی است.
بر اساس دیدگاه مراجع شیعه، بیان عشق میان دختر و پسر (بدون منظور ازدواج) گناه است، چرا که ترس افتادن به گناه در میان است، اگرچه خواستگاری، بدون بیان عشق، برای ازدواج مانعی ندارد. تا وقتی که نگرانی از بروز گناه و فساد جنسی، در میان نباشد، داشتنِ صرفِ محبت و عشقِ قلبی (بدون اظهار آن) اشکالی ندارد.

از احادیث پیامبر اسلام است که :
"اگر مرد به زن خود بگوید (تو را دوست دارم) هرگز این کلام از دل و ذهن زن خارج نمی شود و همواره در خاطر او باقی می ماند"

[LOVE KING]

با این نشانه ها که توگفتی همه عاشقن دیگه

[aLiReZaZ-iM]

من که عاشقه یه نفری ام که نمیگم

[Anahita.N]

معمولا عمر زندگی مشترک کسانی که بر اساس معیارهای منطقی و منافع مشترک ازدواج می‌کنند بیش از زندگی زوج‌هایی است که تنها عشق را دستمایه شروع زندگی قرار داده‌اند. بعد از ازدواج و فروکش کردن شعله‌های عشق، زن و مرد عاشق دیگر دلیلی برای ادامه زندگی مشترک ندارند؛ اما کسانی که براساس معیارهای منطقی ازدواج کرده‌اند، به دلیل ریشه دار بودن منافع مشترک (مانند مسائل مالی)، انگیزه بیشتری برای ادامه زندگی دارند.

بی سرانجامی در عشق

عشق حالات متفاوتی دارد. متداول‌ترین شیوه عشق ورزی در ایران، پدیده عشق القایی است. این عشق برپایه فاصله فیزیکی بین دو جنس شکل می گیرد. همانگونه که دو آهنربای غیر همنام در صورت قرار گرفتن در فاصله مناسب همدیگر را جذب می کنند، هنگامی که زنی با ابراز علاقه مردی رو به رو می‌شود، این اثر القایی احساس مرد است که عشق متقابل را در او شکل می‌دهد.

در واقع زن فارغ از شخصیت مرد، عاشق عشق ورزی او می‌شود. زن و مرد هر چه به یکدیگر نزدیکتر باشند، احتمال شکل‌گیری احساس مشترک در آنها بیشتر است. پس از ایجاد شرایط محیطی و نزدیکی بین زن و مرد، یکی از طرفین به دلایلی چون وضعیت روحی و روانی،‌ نوع بینش، شرایط خانوادگی و میزان آگاهی و تجربه در رابطه با جنس مخالف، آمادگی بیشتری برای شکل گیری احساس مشترک داشته و علاقه قلبی خویش را ابراز می‌کند، به این ترتیب فرآیند القای عشق شکل می‌گیرد.

چنین عشق‌هایی عمر کوتاهی دارند و با کاهش تعداد و شدت سیگنال‌های عاطفی، اثر القایی آن نیز ضعیف می‌شود تا جایی که کینه و نفرت جای احساس قبلی را می‌گیرد. به این ترتیب پس از شروع زندگی مشترک و عادی شدن رابطه جنسی، عشق نیز مفهوم خود را از دست می‌دهد. بسیاری از زوج‌ها در چنین شرایطی ازدواج می‌کنند و به علت ریشه دار نبودن این عشق، در زندگی مشترک خود به بن‌بست می‌رسند.

جوانان به دلیل شرایط دوران بلوغ و نیاز به جلب توجه و محبت، اهمیت زیادی به عشق در شروع زندگی مشترک می‌دهند. دختران به طور فطری تمایل دارند روح و جسم خود را تواما، در یک رابطه عمیق عاطفی به همسر خود اهدا کنند.در روابط عشقی، افراد برای جلب توجه، وعده‌های زیادی به هم داده و تنها بخشی از شخصیت خود را که طرف مقابل از آن خوشش می‌آید نشان می‌دهند. دختر و پسر هر زمان که تمایل داشته باشند با هم ارتباط دارند و مجبور نیستند در هر شرایطی یکدیگر را تحمل کنند (در حالی که پس از ازدواج چنین نیست). آنها برای رسیدن به هم نقاط ضعف یکدیگر را نادیده می‌گیرند و از مشکلات صرف نظر می‌کنند.

جوانان قبل از ازدواج به هزینه‌های مادی و روانی تشکیل خانواده فکر نمی‌کنند و تصورات غلطی از یکدیگر دارند آنها تنها پس از شروع زندگی مشترک در شرایطی که به دلیل وعده‌های رد و بدل شده توقع زیادی از یکدیگر دارند) با شخصیت واقعی هم روبه‌رو می‌شوند. آنها در مواجهه با واقعیت‌های زندگی تمام وعده‌های گذشته را فراموش می‌کنند و دچار سرخوردگی می‌شوند.کسانی که عاشقند، برای رسیدن به هم خیلی از مسائل را نادیده می‌گیرند؛ اما دیگران (که بدون تب و تاب عاشقی زندگی می‌کنند) واقع بین هستند و به علت آن که عشقی وجود ندارد که آنها را وادار به ازدواج در هر شرایطی کند، تمام مسائل را بررسی کرده و با فرد مناسبی ازدواج می‌کنند.

روابط عشقی با زندگی مشترک متفاوت است. هر کسی را می‌توان دوست داشت ولی برای شروع زندگی مشترک باید به واقعیت‌های زندگی توجه کرد. جوانان امروز استقلال لازم را ندارند و از واقعیت‌های اجتماعی بی‌خبرند. آنها قبل از ازدواج تنها خنده‌ها و لحظات خوش یکدیگر را می‌بینند و توقع دارند در زندگی مشترک نیز وضعیت اینگونه باشد؛ اما پس از رویارویی با ناملایمات زندگی، توان تحمل یکدیگر را ندارند.عشق مثل اندام های درون بدن انسانها، درون او رشد نمی کند یا توسط یک هورمون خاص در بدن ترشح نمی شود. عشق فقط با تمرین در طولانی مدت است که به وجود می آید. و ازدواج برای زوج ها فرصت های خیلی زیادی را برای تمرین آن فراهم می کند

عشق پدیده‌ای لحظه‌ای و آنی است که بعد از ازدواج، کمرنگ می‌شود. همه زندگی مشترک عشق نیست و علاوه بر آن به هم فهمی گذشت و ایثار نیاز دارد. به عشق قبل از ازدواج بیش از حد اهمیت داده می شود و هیچ توجهی به بعد از آن نمی شود. این به آن خاطر است که عشق مثل اندام های درون بدن انسان ها، درون او رشد نمی کند یا توسط یک هورمون خاص در بدن ترشح نمی شود. عشق فقط با تمرین در طولانی مدت است که به وجود می آید. و ازدواج برای زوج ها فرصت های خیلی زیادی را برای تمرین آن فراهم می کند.

بیشتر جوانان ایرانی رویا پردازند و توجهی به واقعیات اجتماعی ندارند. آنها بدون توجه به وضعیت اجتماع، شرایط اقتصادی و غیره و تنها با الهام از داستان‌ها و فیلم‌های عشقی ازدواج می‌کنند و پس از رویارویی با شرایط دشوار زندگی و مشکلات اقتصادی، در کنار فروکش کردن عشق دوران نامزدی، از هم جدا می‌شوند.

[maryam.ekh]

باور ميكنم دوستم داري...

باور ميكنم تمام حرف هايت را

فقط

محض رضاي خدا به سادگيم نخند...!

[*Nafas*]

در کل دنیا به صداقت یک نفر اطمینان داشتم اما متوجه شدم استثنا وجود ندارد …

[L.A.78]

هر جاي اين سرزميني

باش !

فقط هر روز خنده هايت را برايم پست کن !

قلب من براي تپيدن

نياز به انگيزه دارد ...

[Anahita.N]

سپاس...: