متن آهنگ ” موی پریشون ” از هیچکس و رویا عرب و داریوش

[Mไ∫∫ ∫MΘKξЯ]

از وقتی چشو باز کرد جلو پاش
سنگ بوده همیشه مه و راه
تنگ میشده زیر پا له و آه
انگ میزدن و شاد نبود میزد گوشه ی اتاق
چنگ به صورتش ببوسنش
رنگ نمیده سیلیه داده به لپاش
رنگ یه روز اگه کسی بهش چیزی نگه
تعجب میکنه عادت داره بکوبنش
سوار بشن و بروننش
آقاش میگفت که پول کمه فک کردی یه لول بسه ؟
سطل زباله رو دیدی؟!
چه بوش بده توش چپوندنت
گفت این خونمه باور نکن
درک کن قربت واسه اون یه عالمه
این شهرو کلا دوست نداره
آرزوشه غریبه رو پوست نذاره دست
وجود نداره نه یه راه دیگه
راه جلو روش فراره
قصد داره یه شازده ببینه که اسب سواره
اسب و نور فواره کرد توی دل ، باد تو موی ول
دستا باز وایساده رویه پله ای که میخوره بالا
گل روی تل
چرا فرق وقتی جامونه پهلوی گل

خیابون یه پدر بدجنسه تو هم دختر خیابونی
ولی بازم نمیرسه رحمش بت واست مرده و نفرته ارثش
غول پیکره زشته قد بلنده تموم نمیشه هرچی میکنی مترش
رومخی واسه تو نگاه قفله یه بیمار جنسیه از پشت بنزش تاریکی رو حفظه
اسفندُ از همه ی ماهها تو بهتر بلدی طرفی با یه گله عوضی
خواستی به هر سازی که میزنن نرقصی اما تو عاشق رقصی
اینو کسی نفهمید!
اره رازتو این اتوبان میدونه و رو نمیکنه موهاتو باد ماشینا شونه میکنه نشونه ها روته
میخوره تیر تهمت به دشمن سنته
هواتو فقط بهمن داره هر نگاهی ازت طلب داره
اما تو داری زرهی از حق همش از رو تنت تحمل این همه مشکل ثمر داره
این پیشت از من باشه خدا یه چی میده یه چی میگیره فک نکن مثل ادمای دورت تبهکاره