رمان سال های تنهایی (فوق عاشقانه) به قلم: خودم

[ըoφsիīkα]

امروز شاید نذارم ، فحش ندید ، زودتر تمام می کنم ، یکی اعصابم رو شدید خورد کرده
.
.
.
.
.
.
.
اس اس ببازه تا 2 روز نمی زارم
ببره 2 روز زودتر تمامش می کنم

[ըoφsիīkα]

بچه ها اینا مساوی شدن پس هیچ تغییری تو روال داستان ایجاد نمیشه ولی به خدا الان شرایطم خیلی بده ، بهتون قول دادم تمامش کنم تا آخر هفته ، ولی اگه یه روز نمی ذارم به خاطر حالیه که دارم ، پس ببخشید و بدونید من هیچ وقت حرف الکی نمی زنم.

[ըoφsիīkα]

اینو داشته باشید تا شب:

گارسون اومد تا سفارش بگیره ، سیوان چنجه سفارش داد ، من کوبیده ، شقایق هم جوجه ، ما دوتا که طبق معمول اندازه ی گنجیشک غذا خوردیم و سیوان بیچاره رو تا غذاش تمام شه بیچاره کردیم ، انقدر که نگاه کردیم ، وقتی غذامون رو خوردیم ، بلند شدیم و رفتیم بیرون ، جلوی خونه مارو پیاده کرد و رفت ، من و شقایق هم رفتیم خونه ، مامان و تبسم داشتن تلویزیون نگاه می کردن ، لباس هامون رو عوض کردیم و نشستیم پیششون ، یه مدت با مامان حرف زدیم که باباهم اومد ، موقع شام شد ، همگی دور میز نشستیم و شام خوردیم ، بعد اون همه سال واقعا تنها شامی که با آرامش خورده بودم همون بود ، شب با تبسم کنار هم خوابیدیم و فردا رسید ، با بی قراری منتظر فردا بودم تا به مهمونی ، یعنی نامزدی مینو برم ، واقعا خوشحال بودم ، لباس های خودم رو آماده کردم ، یه پیراهن آبی رنگ که تا زانوم بود و بندی بودش ، روش با سنگ کار شده بود و دامنش هفت هشتی بود ، برا تبسم هم یه پیراهن بنفش رنگ گردنی که روش عکس کیتی داشت انتخاب کردم ، هر لحظه که می گذشت میزان دو حس در وجود من افزایش پیدا می کرد ، یکی هیجان و یکی ترس.
از ماشین پیاده شدم از قصد با تبسم دیرتر از همه رفتم تا همه منو موقع ورود ببینن ، شاید از دیدنم بترسن ، به هر حال من دیگه اون هستی خوشکل و پر جنب و جوش نبودم و یه مادر آروم و مهربون شده بودم ، کفش های پاشنه بلند مشکی پوشیده بودم ، با مانتوی بلند مشکی ، شلوار یا جوراب شلواری هم پام نبود ، یه روسری حریر آبی رنگ هم سرم بود ، زنگ در رو زدم ، عینکم رو از چشمم برداشتم ، تبسم رو بغلم گرفتم ، از قبل بهش سفارش کرده بودم که تو این مهمونی از کنار من جم نخوره ، با اینکه آیفونشون تصویری بود ولی یکی آیفون رو برداشت و گفت:
- بفرمایید؟
- من هستیم ، باز می کنید؟
- ببخشید شما؟
- من دختر عموی عروسم.
- بفرمایید.
و در رو باز کرد ، نفهمیدم کی جواب داد ، شاید یه عضو جدید بود از خانواده ی شلوغمون ، رفتیم تو ، تبسم رو روی زمین گذاشتم و دستاش رو گرفتم ، یه نفس عمیق کشیدم و وارد شدیم ، همه از جلوی در تا ته سالن وایستاده بودن و منتظر من بودن عمو حمید و زن عمو سهیلا جلوی در وایستاده بودن ، رفتم تو بغل عمو ولی خودم رو کنترل کردم تا گریه نکنم ، عمو بهم نگاه کرد و گفت:
- خوش اومدی عزیزم ، خیلی منتظرت بودم.
- ممنون. تبسم سلام کن عزیزم.
تبسم- سلام.
عمو لپش رو کشید و گفت:
- سلام دختر نازم ، اسمت چیه؟
- تبسم.
زن عمو سهیلا رو بغل کردم و گفتم:
- سلام زن عمو ، مبارک باشه.
- ممنون دخترم ، خوش اومدی.
رفتم جلو ، از دیدن افراد جدیدی که به فامیل اضافه شده بودن تعجب می کردم ، پسر مریم بزرگ شده بود ، یه دختر هم داشت ، مونا ازدواج کرده بود ، رفتم جلو ، عمو بیژن رو دیدم ، خدایا چقدر بزرگای فامیلم شکسته شدن ، بین اون جمعیت تبسم رو گم کردم ، چشمم به عمو احمد و زن عمو افتاد ، رفتم سمتشون و سلام کردم ، زن عمو گفت:
- خوبی دخترم؟
- ممنون ، شما خوبین؟
- مرسی عزیزم ، نیما و زنش هم اونجان.
بعد از سلام با عمو احمد و عموبیژن و زن عمو هام ، رفتم سمت نیما ، زنش هم کنارش وایستاده بود و حامله بود ، عزیزم ، باورم نمیشد این زنه نیما باشه ، مهدی با دیدنم چندین ثانیه مات موند ، شاید چون به زیبایی زنش نبودم ، شاید چون اون دختری که می خواست باهام ازدواج کنه نبودم ، گفتم:
- سلام ، هستیم.
- فهمیدم بابا ، خوبی؟
- ممنون.
- زنم نادیا ، نادیا اینم هستی.
به هم دست دادیم ، نادیا دختری چشم و ابرو مشکی بود ، دختری پر از زیبایی ، قیافش ناز بود ، قبلا هم اسمش رو شنیده بودم ، با نیما قبل از ازدواج دوست بودن ، صندلی عروس و داماد رو دیدم ، به سمتشون رفتم ، مینو پیراهن فیروزه ای رنگ پوشیده بود ، یه شال هم سرش بود ، مثله همیشه با حجاب و نجیب و خوشکل ، رفتم سمتشون ، مهدی هم اونجا بود کنارش هم فکر کنم خانمش ایستاده بود ، رسیدم بهشون ، گفتم:
- سلام.
مهدی متوجه من شد ، تو چشمم نگاه کرد ، و گفت:
- سلام دختر عمو.
چند قطره اشک در چشمام حلقه زدند ، ناراحت بودم و دلگیر اما خودم رو جمع کردم:
- خوبی مهدی؟ مبارک باشه مینو
مینو- مرسی عزیزم.
به داماد هم تبریک گفتم ، مهدی گفت:
- همسرم هیلدا ، هیلدا اینم هستیه
هیلدا با یه لبخند بهم دست داد و گفت:
- خیلی خوشبختم.
- منم همین طور.
مهدی- هستی دخترت کجاست؟
صبر کن یه دقه ، داد زدم:
- تبســــــم.
از بین جمعیت دختر بچه ی شیطون و خوشکل من دوید و اومد تو بغلم جا شد ، رو به همه کردم و گفتم:
- اینم دخترمه.
تبسم با صدای بلند گفت:
- سلام.
مهدی- سلام به روی ماهت ، چه دختر نازی.
- ممنون.
مهدی- هستی تبسم کپ خودته.
- مثل اینکه دخترمه ها.
تبسم پیششون موند ، متوجه خاله سپیده شدم ، با سرعت رفتم سمتش و بغلش کردم و بعد از سلام گفتم:
- خاله کژال و کمند کوشن؟
- اونجا رو نگاه کن.
و با دستش به سمتی اشاره کرد و گفت:
- چپیه شوهر کژاله ، سمت راستیه هم شوهر کمند ، شهریار و بهادر.
- خودشون کجان؟
- تو اتاقن ، کژال داره بچه شیر میده.
- من برم پیششون.
رفتم تو اتاق ، کژال روی زمین نشسته و بود به یه پسر بچه ی حدودا دوساله شیر میداد ، کمند هم یه دختر کوچولو دستش بود ، بدون سلام گفتم:
- این دختر توئه کمند؟
- هستی؟
با این حرفش کژال هم سرش رو بلند کرد و گفت:
- هستی...
به بعل کمند رفتم و آروم گونه دختری که تو دستش بود رو بوسیدم ، کمند گفت:
- من که از این عرضه ها ندارم ، دختره کژاله.

[ըoφsիīkα]

خیل خوب بچه ها تا فردا همش رو می زارم ولی هی نگید چرا نمی زاری ، چرا نمی زاری ، تا آخر فرداشب رمان تمام شده ولی هی نگید بزار بزار ، خودم می دونم کی بذارم
باشه؟
دوستون دارم
خدا و دیگر هیچ...

[aida 2]

نوشی نمیخواد خلاصه کنی..کاملشو بزار.اوکی؟

[ըoφsիīkα]

خیل خوب پس کامل می زارم اما ، دو روز بیشتر طول می کشه ها

[s1368]

سلام نوشیکا جان خسته نباشی،الان چند روزه که هیچ پستی نذاشتی، اگه این چند روز هم گذاشته بودی الان پایان داستان رسیده بود. بهت توصیه می کنم زیاد به حرفای بقیه توجه نکنی و روند طبیعی داستانت رو ادامه بدی، شما خودت نویسنده هستی و بهتر میدونی کی پست بذاری و داستان رو تا کجا کشش بدی و چه جوری به پایان برسونی. هر کی هم روند داستان رو دوست نداره خوب می تونه نخونه، کسی مجبورشون نکرده که این رمان رو بخونن.
مرسی عسیسم از رمان قشنگت.آبجی جون امیدوارم از توصیه م ناراحت نشی.

[ըoφsիīkα]

الی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ شما غلط می کنی نخونی ، رفیق نیمه راه
.
.
.
.
سلام بچه ها ، فکر کنم یه چیزایی هست که شماها هم باید بدونید تا بیش از این از دست من ناراحت نشید ، می دونید این مدتی که پست نذاشتم یه سری اتفاقا برام افتاد که باعث شد نتونم زیاد بیام اینجا ، هم اینکه باعث شد از هرچی اینترنت و دنیای مجازیه خسته بشم ، شماها هم باعث می شدید بیشتر بهم فشار بیاد ، برا همین تصمیم گرفتم تا یه مدت رمان نذارم که هم خودم رو تنبیه کنم هم با عرض معذرت شمارو ، وگرنه من پستام یه روز جا به جا نمیشد اگرم میشد درجا جبران می کردم ، روند داستان تغییری نمیکنه و در زمانی که گفتم تمام میشه ، برای این چند روزم نگران نباشید ، مقدار پست هارو بیشتر می زارم ، ولی بدونید من به نسبت خیلی ها ، خیلی بیشتر و تند تر می زارم ، اینو هم می دونم که منتظر ادامه ی یه رمان بودن چقدر سخته ، اما اول باید به آرامش می رسیدم تا بتونم رمان رو بذارم ، الان دیگه براتون می زارم و امیدوارم که منو بخشیده باشید.
دوستون دارم بیش از تصورتون
خدا و دیگر هیچ...

[ըoφsիīkα]

پستا رو می خونم تا آخر امشب ردیف می کنم ، چندتا پست می زارم ، احتمالا این چند روزه دیگه تمام میشه و میریم سراغ رمان بعدی که قولش رو داده بودم.

[lord_amirreza]

رمان بدیت چیه