خیابان مردگان و هرم ماه در مکزیک

[فلانی]

از شمال به جنوب یک جاده باشکوه و مجلل به عرض ۴۰ متر کشیده شده است. بومیان این جاده را ”خیابان مردگان” می‌نامند. در دو سوی این خیابان پر ابهت، اهرام و معابد متعددی ساخته شده است. منتهی الیه شمالی این خیابان با قسمت جنوبی آن دارای اختلاف سطحی معادل ۴۰ متر است. طوری که مشاهده‌گری که در جنوب ایستاده است، دچار خطای باصره شده و تصور می‌کند که جاده به سوی آسمان امتداد دارید.
این وضعیت جالب تا امروز هم باقی مانده است. کسی که در منتهی‌الیه پائین جاده ایستاده است، یک پلکان بی‌پایان با پله‌های یکسان و یکدست را می‌بیند که سرانجان پس از طی سه کیلومتر با معبد یا همان ”هرم ماه” درهم می‌آمیزد و محو می‌شود. اما اگر از جهت عکس، یعنی از معبد ماه به جاده بنگریم تنها یک خیابان مستقیم دیده میشود. نقشه ساختمانی جاده بگونه‌ای است که از این دیدگاه هیچ یک از پله‌ها دیده نمی‌شود. تو گویی ارواح پلکان را با خود به دنیای مردگان برده‌اند! دانش رسمی باستان‌شناسی معتقد است که طراحان و سازندگان ناشناس این شهر عجیب، انسانهای عهد حجر بوده اند.!! جوابی که از خود این شهر اسرارآمیز تعجب‌برانگیزتر به نظر می‌رسد.!! هر مهندس جاده‌سازی امروزی بخوبی میداند که مساحی یک جاده ۳ کیلومتری به نحوی که در فواصل معین، هر چند متر یکبار شش پله و یک سکوی مسطح عظیم، جانشین شش پله و یک سکوی مسطح دیگر بشود و در عین حال در پایان این مسیر شیب دار، تمام این بازی ظریف با پله و سکو با دقتی کمتر از چند میلیمتر با یک هرم عظیم در هم آمیزد، تا چه حد دشوار و مستلزم چه محاسبات بغرنج و طاقت فرسای است. در چنین محاسباتی نباید حتی یک پله و یا یک سکو و یا یکی از آنهمه فواصل مختلف از استاندارد معیین شده تجاوز کند. آیا واقعا انسانهای عهده حجر توانایی این محاسبات و برنامه‌ها را داشته اند؟! آیا پذیرش این ادعا منطقی و عاقلانه است.؟! متاسفانه در اکثر معماهای باستان شناسی – حرفهای نامعقولی از زبان بعضی از کارشناسان این رشته خارج میشود که ایکاش لااقل سکوت می‌کردند. پس گفتیم که “خیابان مردگان” در برابر هرم ماه به پایان میرسد. این هرم مجموعه‌ای پله مانند است که قاعده آن ۲۰۰*۱۵۰ متر مساحت دارد. این ابعاد کمی بیشتر از دو برابر یک زمین فوتبال است. ساختمان هرم از پنج طبقه یا پنج تراس که بر روی هم قرار گرفته اند – تشکیل شده است و ارتفاع نهایی آن ۴۴ متر می‌باشد. در وسط پلکانی وجود دارد که به بالاترین سکوی هرم منتهی می‌شود. میگویند در قدیم بر روی این سکو یک مجسمه زرین قرار داشته است.