منتظر

[ғдф!ทд ^ــ^]

منتظر ، حسابش از همه ی عالم و آدم جداست .

منتظر که باشی دلت بی قرار دیدار می شود،

 ثانیه ها را تعقیب می کنی ، لحظه هایت بوی خستگی نمی دهد.

منتظر که باشی غیرت پیدا می کنی ،

 نمی توانی بی تفاوت بنشینی ،

کوچه به کوچه پسند و رضایت او را جستجو می کنی.

منتظر که باشی در سرت جز اندیشه ی دوست راه نمی دهی ،

چشمت را به در می دوزی ، زبانت ذاکر می شود

و دستت ….دستت سبزتر از همیشه به سوی آسمان بلند می شود

 و تمنای حضورش را می کنی.

از تنهاییت به آستانش شکوه می بری ،

 اشک می ریزی ، آه می کشی و می گویی

 هرچه دل تنگت می خواهد.

منتظر که باشی صبح را با « عهد » آغاز می کنی ،

 « آل یاسین » را به مدد می طلبی ،

« استغاثه » را می خوانی و هزار بار ختم « ندبه » می کنی

 و …….

و اینها همه یاد اوست و برای او…..