نقد و بررسی بازی Castlevania: Lords of Shadow 2

[☀ B I N A M ☀]

در ایامی كه بسیاری از علاقه مندان و كارشناسان صنعت بازیسازی قطع امید خود را از یكی از عناوین ریشه دار این شاخه از سرگرمی یعنی سری خوش سابقه Castlevania ابراز كرده بودند، استودیوی MercurySteam یكی از خوش ساخت ترین و موفق ترین Hack & Slashهای نسل هفتم را با همین عنوان بازسازی کرد تا مجدداً توجه بسیاری را به سمت IP‌ شركت Konami جلب کند. Lords of Shadow كه به عبارتی امضا و عامل شهرت سازندگان خود به حساب می آید، علاوه بر موفقیت های تجاری جالب توجه، از نظر كیفی نیز حرف های زیادی برای گفتن داشت و با وجود اینكه خالی از ایراد هم نبود، این نام را دوباره بر سر زبان ها انداخت. LoS به قدری در دل علاقه مندان جا گرفت كه بسیاری آن را با سلطان این سبك یعنی سری God of War مقایسه و حتی عده ای رأی به برتری آن هم صادر می كردند! این زمینه مثبت كافی بود تا Konami شرایط را برای ساخت نسخه جدیدی از این زیرمجموعه فراهم آورد و اعضای MercurySteam دوباره مشغول به كار شوند. E3 2012 میعادگاه علاقه مندان با نسخه جدیدی بود كه مدت ها انتظار می رفت تا معرفی شود و بدین ترتیب LoS2 به قصد تكرار افتخارات گذشته و برطرف نمودن نواقص موجود پا به عرصه گذاشت.

داستان

در باب نبرد خیر و شر، داستان های بسیاری را دیده و شنیده ایم كه هر كدام به اندازه یك افسانه، غنی و پرمحتوی هستند. سری بازی های Castlevania همواره از داستانی حماسی بهره جسته و با معرفی شخصیت ها و قهرمانان متعدد، بازیكنان را در دنیای فانتزی و تاریک خود غرق نموده است. اگر پایان بحث برانگیز نسخه قبل را به خاطر داشته باشید، مسلماً تا به حال برای پی بردن به پایان داستان بسیار كنجكاو بوده اید. پس از آنکه گابریل بلمانت (Gabriel Belmont) در تسخیر تاریکی درآمد، به قصر کارمیلا (Carmilla) بازگشت و با مکیدن تمام خون لورا (Laura) به خون آشامی تبدیل شد که دیگر هیچگونه سلاحی قادر به از کار انداختن قلبش نبود و او تا ابد محکوم به زنده ماندن و سکونت در آن قصر نفرین شده است.

گابریل یا به تعبیر صحیح تر، دراکولا (Dracula) در صدد انتقام از فرقه برمی آید، چون معتقد بود که آن ها به او خیانت کردند. بنا بر این، با تمام نیروهای تاریک که متشکل از خون آشام ها، گرگنماها، مردگان و... می شدند به آن ها حمله و تعداد زیادی را به خاک و خون کشید. پس از گذشت 25 سال، ترور بلمانت (Trevor Belmont)، فرزند گابریل كه او هرگز فرصت دیدنش را نداشته، توسط اعضای فرقه تعلیم می بیند تا طبق پیشگویی ها دراكولا را نابود کند. اما در نبردی كه میان پدر و پسر روی می دهد، ترور شكست خورده و جان خود را از دست می دهد.

گابریل متوجه می شود كه در واقع فرزند خود را به قتل رسانده و در شرایطی كه دیگر كار از كار گذشته، او را مانند خود احیا می كند. بدین ترتیب، آلوكارد (Alucard) متولد می شود و نقش مهمی در طول داستان ایفا می كند. سال ها بعد، سایمون بلمانت (Simon Belmont) با انگیزه انتقام خون پدر پا در همین مسیر می گذارد و در نهایت با همکاری آلوكارد بر دراکولا چیره می شوند. ماجرای Los2 از قرن ها بعد و در دوره مدرن آغاز می شود. گابریل از خواب عمیقی بیدار می شود، در حالیكه تمامی قدرت های خود را از دست داده با دوست و همراه قدیمی اش زوبك (Zobek) روبرو می شود كه شكل و شمایلی كاملاً امروزی به خود گرفته است.

وی به گابریل پیشنهاد می کند که برای پیشگیری از ظهور شیطان در زمین به او کمک کند و در عوض زوبک متعهد می شود تا طلسم نامیرایی گابریل را بشکند و او را به آرامش برساند. داستان بازی همچون نسخه های قبلی دارای تم و ساختاری حماسی است و برای كسانی كه از ابتدا علاقه مند به افسانه گابریل بلمانت بوده اند، راضی كننده دنبال می شود. شاید جمله مشهور نیچه (Nietzsche) كه در ابتدای تمامی نمایش های بازی بوده، مصداق داستان این بازی باشد كه "هر كس پنجه در پنجه اهریمن می كند، بیش از هر چیز باید مراقب باشد تا خود اسیر تاریكی نشود."

گرافیك

بدون شك LoS یكی از چشم نوازترین بازی هایی بود كه برای سخت افزارهای نسل هفتمی عرضه شد و كسی نمی تواند ارزش های هنری آن را در سال 2010 نادیده بگیرد. LoS2 در ادامه مسیر گذشته، همچنان یكی از بهترین نمایش های نسل هفتمی را ارائه می دهد و به خصوص از نظر هنری بسیار پیشرفت كرده است. رنگ بندی زنده محیط و استفاده فراوان از رنگ قرمز باعث شده تا شاهد صحنه های زیبایی باشیم كه با طراحی ماهرانه شخصیت ها در هم آمیخته شده اند. البته این تصمیم سازندگان به دلیل دنبال شدن بازی در قصر دراكولایی كه از خون تغذیه می كند و علاقه فراوانی به رنگ قرمز دارد، اجتناب ناپذیر بوده و ایرادی به آن وارد نیست.

در كنار بخش هنری فوق العاده، كیفیت بافت ها و طراحی محیط نیز عالی هستند و فیزیك ارتقاء قابل ملاحظه ای داشته است. مدل سازی شخصیت ها نیز بسیار خوب كار شده، اما هنوز با بهترین های این سبك نظیر GoW فاصله دارد. موجودات عجیب و غریب و Bossهای غول پیكر به سبك این سری بسیار متنوع کار شده اند و تقریباً در هر فصلی از بازی چیز جدیدی برای رو كردن وجود دارد. نورپردازی و به ویژه افکت های مربوط به آن از شاهکارهای Los2 به حساب می آید و مشكلات مربوط به سایه زنی تا حدودی حل شده اند. Draw to Distance همچنان یكی از نكات مثبت بازی است و چشم اندازهای زیبایی را در آن پدید آورده است. همچون گذشته، میان پرده های سینمایی حضور پررنگی در بازی ایفا می كنند و به خوبی كارگردانی شده اند.

موسیقی/صداگذاری

LoS2 در این زمینه همچنان عالی ظاهر شده و صداگذاری و موسیقی آن تحسین برانگیز هستند. صداگذاری خوب و روایت شیوا، تأثیر بسزایی بر كیفیت بازی گذاشته و انتخاب دیالوگ های درست و بجا، ارزش های آن را دو چندان كرده است. برای شخصیت های اصلی، همچنان از هنرپیشگان مطرح هالیوودی استفاده شده و همه چیز در سطح مناسبی قرار دارد. البته اصلی ترین مورد در این زمینه، صدای خود گابریل است كه هم سطح با دیگر شخصیت ها كار نشده است. البته نه به آن معنا كه رابرت کارلایل (Robert Carlyle) وظیفه خود را به خوبی انجام نداده باشد، بلكه مشكل اصلی در تم ملایم صدای اوست كه به با شخصیت پردازی یك دراكولای خونخوار همخوانی ندارد.

این مورد در نسخه قبلی هم وجود داشت و ایرادات بسیاری به آن گرفته شد، اما استفاده مجدد از او اجتناب ناپذیر بوده است. سایر افكت های صوتی نیز در وضعیت خوبی قرار دارند و مشكل خاصی در این زمینه احساس نمی شود. موسیقی توسط اسکار آرائوجو (Óscar Araujo) ساخته و تنظیم شده كه حال و هوایی حماسی به بازی بخشیده است. عملكرد تحسین برانگیز او در نسخه قبلی هنوز فراموش نشده و این مسیر موفقیت آمیز در LoS2 تكمیل شده است. در اغلب اوغات موسیقی پخش نمی شود و خیلی آرام گوشنوازی می كند، اما به هنگام مبارزات نقش مهمی در بالا بردن هیجان ایفا می كند و چهره زیبای خود را نشان می دهد. همچنین تلاش شده تا موزیك همخوانی بیشتری با روند گیم پلی داشته باشد.

گیم پلی

پیش از عرضه، سازندگان قول یك عنوان اصیل را به علاقه مندان داده بودند كه به موفق ترین نسخه های این سری وفادار باشد. در LoS2 پیش از هر چیز باید به گسترده تر شدن محیط و حالت نسبتاً غیرخطی مراحل اشاره كرد كه ارزش های ماجراجویی گیم پلی را چند برابر كرده است. به گفته دیو كاكس (Dave Cox) تهیه كننده بازی، این همان چیزی است كه پیش از این طرفداران قدیمی انتظارش را داشته اند و باید اعتراف كرد  که هر چند آن طور كه پیش از انتشار گفته می شد، روی آن كار نشده، اما تا حدودی به وعده های سازندگان نزدیك است. گیم پلی LoS2‌ به عنوان یك بازی Hack & Slash خیلی شبیه به نسخه قبلی كار شده و تنها در جزئیات با آن تفاوت دارد.

البته حضور بازی در دنیای مدرن و اضافه شدن یك سری المان های جدید، ممكن است برای دوستداران قسمت اول چندان خوشایند به نظر نرسد و در ابتدا كمی در ذوق بزند. بخش پلتفرمینگ دستخوش تغییراتی شده و از مهم ترین آن ها، حضور موانع است كه باعث شده تا چالش بیشتری را در این فصول تجربه كنید. در همین راستا، دوربین نیز با اصلاحات مثبتی مواجه شده و از حالت سكون درآمده است كه این خود یك اقدام کارآمد تلقی می شود، زیرا یكی از ایرادات وارد به نسخه قبلی، همین زاویه دید دوربین بود كه در خیلی از صحنه ها بازیكنان را با مشكل مواجه می كرد. مراحل پلتفرمر در LoS2 كاملاً تكراری و پیش پا افتاده هستند و بارها در عناوین دیگر، نظیر آن ها دیده شده اند.

این بخش از بازی به جابجا شدن میان قلاب ها و سكوها خلاصه می شود كه به هیچ وجه نكته ای جدید به حساب نمی آیند. معماها نیز همچنان در بازی وجود دارند، اما هرگز چالش خاصی را پیش روی بازیكنان قرار نمی دهند. انتظار می رفت سازندگان فكری برای حل این مشكل بكنند كه ظاهراً این طور نشده است. از المان جدید اضافه شده به این بازی، می توان به قابلیت تسخیر اشاره كرد كه این اجازه را به گابریل می دهد تا در كالبد حیواناتی مانند موش ها و یا دشمنان خود نفوذ و مخفیانه حركت كند. اصلی ترین تغییرات در سیستم مبارزات پایه ریزی شده كه اساس عناوین اینچنینی را شامل می شود. سری LoS از این حیث دارای گیم پلی بسیار خوبی بوده اند و در اینجا نیز كلیت كار همان چیزی است كه پیش از این دیده بودیم.

فنون چندضرب اساس نبردها را تشكیل می دهند كه با ساختار آشنا، اما متفاوت اسلحه و قدرت های گابریل در LoS2 پیاده سازی شده اند. همچنان برای این مكانیزم دو نوع حمله سنگین و سبك در نظر گرفته شده كه هر كدام با یك دكمه مجزا اجرا می شوند. گابریل دیگر از صلیب برای مبارزه استفاده نمی كند و در عوض به Blood Wipe مجهز شده است. با این همه شكل اصلی مبارزات همچنان دست نخورده باقی مانده است. همچنین یك جفت دستكش آتشین و یك شمشیر نیمه یخی كه هر ضرب آن سلامتی از دست رفته گابریل را بازمی گرداند، از دیگر اسلحه های گابریل هستند كه هر كدام فنون چندضرب و سیستم ارتقای خاصی را شامل می شوند.

در طول درگیری ها، با كسب امتیاز می توانید این دو سلاح را كه قابلیت های آن ها خود به زیرشاخه های دیگری تقسیم می شوند را ارتقا دهید و قدرت مانور آن ها را بالا برید. یك سری آیتم ها نیز در محیط وجود دارند كه به منظور بالا بردن ظرفیت قدرت های مختلف و نوار سلامتی گابریل در سرتاسر محیط های بازی قرار داده شده اند. سیستم عكس العمل و جاخالی دادن، همچون سایر عناوین این سبك در LoS2 وجود دارند و گابریل می تواند با دفع ضربات دشمنان در یك زمان خاص دست به ضدحمله های سنگینی بزند و یا از زیر آن ها جاخالی بدهد. صحنه های QTE نیز یكی دیگر از مكانیزم های گیم پلی در بخش مبارزات را تشكیل می دهند كه البته در درجه سختی آسان حضور ندارند.

نتیجه گیری

همواره ساخت ادامه های موفق برای عناوینی كه نسخه های نخست آن ها با موفقیت همراه بوده، كار سخت تری از تولید یك بازی جدید به حساب می آید. نسخه اول یا به عبارت دقیق تر Reboot‌ این بازی در سال 2010 یك عنوان موفق بود كه با وجود نواقصی كه داشت، توجه بسیاری را به خود جلب كرد. شاید LoS2 موفقیت های نسخه قبل خود را تكرار نكرده باشد، اما همچنان یك بازی استاندارد و مهیج در سبك Hack & Slash است كه به همه علاقه مندان سری بازی های Castlevania پیشنهاد می شود.