بازی آنلاین
آپلود عکس
03-03-2014، 18:53
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
استدلال کارلوس کی روش در مورد دعوت نشدن سردار آزمون به اردوی تیم ملی، آن فرضیه‌های همیشگی که سرمربی تیم ملی به صرف زندگی کردن یک بازیکن در فضای تمرینی خارج از ایران (ترجیحا لیگ‌های اروپایی) نامش را در لیست خود می‌گنجاند را پاک می‌کند اما بعد دوباره چشم به نام علیرضا حقیقی می‌افتد که بعد از دو سال، در لیگ دو پرتغال معنی شماره یک بودن را فهمیده.
در روبین کازان (همانجایی که سردار آزمون امروز چون جایی در ترکیبش ندارد، پس نمی‌تواند وارد لیست مدعوین شود) یک تمرین کننده دایمی بود و همیشه جایی در لیست کی روش داشت و بعد در پرسپولیس بیش از نیم‌فصل به نیمکت دوخته شد تا همان فرصت دعوت شدن بی‌معنی را هم از دست بدهد. او حالا مبدل می‌شود به یکی از مدعوین تیم ملی. چرایش را باید از چه کسی پرسید؟ کارلوس کی روش یا مربی دروازه‌بان‌هایی که این روزها تمریناتی متفاوت را جلوی روی شاگردانش می‌گذارد؟
تمرین تیم ملی چشم‌ها را بازتر می‌کند. رحمان احمدی از همان روزی که دو ضربه پیاپی مهاجمان کره‌ای را در سئول از روی خط درآورد آماده‌تر است. حامد لک و سوشا مکانی آمادگی‌شان را به رخ می‌کشند. قرار است رقیب اصلی هم وارد شود یعنی دانیال داوری. هنوز هم اسم مهدی رحمتی به صورت نجوا و پچ پچ به گوش می‌رسد. این وسط یک دعوت شده سفر کرده هم در راه است. یکی مثل علیرضا حقیقی. با پرواز مستقیم از لیسبون به تهران. می‌شود پنج دروازه‌بان در تمرین و یکی هم در سایه. بعد وقت انتخاب می‌رسد. انتخابی برای جام جهانی. دانیال داوری قطعا بلیت پرواز را در جیبش دارد. رحمان احمدی هم. یکی از بین این سه نفر. تک گزینه ایده‌آل کدام است؟ تک گزینه «دلخواه» کدام است؟
ایده‌آل شاید فکر کردن به گذشته و آینده باشد. مثل اینکه فکر کنیم بین گزینه‌های باقیمانده، آمار حضور کدام یک بیشتر از بقیه است و کدام یک کمتر. اینکه سن و سال هر کدام برای آینده این فوتبال چقدر مناسب است و کدام یکی می‌تواند این جام جهانی را پلی برای جام جهانی بعدی کند؟ ایده‌آل‌ترین راه حل شاید همین است که فکر کنیم اگر دانیال داوری یک روز قبل از بازی با نیجریه مصدوم شد و دقیقه 30 بازی رحمان احمدی کارت قرمز گرفت، چه کسی باید درون دروازه بایستد؟ یکی که از دو سال و اندی قبل تا امروز دو بازی در جام حذفی ایران و یکی دو بازی هم در لیگ پرتغال را چشیده؟ اما گزینه «دلخواه» می‌شود اینکه یک دروازه‌بان از لیگی دعوت می‌شود که زادگاه سرمربی تیم ملی است. کمتر بازی کرده اما تجربه زندگی در اروپا را دارد. در همین فوتبالی که دروازه‌بان شماره یک و دو آن انتخاب لژیونر شدن را برای خود قایل نشده‌اند (چون می‌دانند سکونشینی و نیمکت نشینی برای دروازه‌بان‌ها از تمام بازیکنان پست‌های دیگر کشنده‌تر است) او انتخابش تیم‌هایی است که نیمکت خود را به او نشان می‌دهند.
علیرضا حقیقی را می‌توان در بازی با کویت یا در تمرینات ویژه گاسپار بهتر از همیشه قضاوت کرد اما سوال کلیدی قبل از دیده شدن بهتر حقیقی این است که چه کسی دروازه‌بان سوم را انتخاب خواهد کرد؟ تمرینات و گاسپار یا فاکتورهای «دلخواه» و سلیقه خاص کارلوس کی روش؟ همچنان می‌توان به ابهام اولیه بازگشت. کی روش بین نیمکت‌نشینی سردار آزمون و سکونشینی‌های علیرضا حقیقی چه تفاوت‌هایی دید؟!
استدلال کارلوس کی روش در مورد دعوت نشدن سردار آزمون به اردوی تیم ملی، آن فرضیه‌های همیشگی که سرمربی تیم ملی به صرف زندگی کردن یک بازیکن در فضای تمرینی خارج از ایران (ترجیحا لیگ‌های اروپایی) نامش را در لیست خود می‌گنجاند را پاک می‌کند اما بعد دوباره چشم به نام علیرضا حقیقی می‌افتد که بعد از دو سال، در لیگ دو پرتغال معنی شماره یک بودن را فهمیده.
در روبین کازان (همانجایی که سردار آزمون امروز چون جایی در ترکیبش ندارد، پس نمی‌تواند وارد لیست مدعوین شود) یک تمرین کننده دایمی بود و همیشه جایی در لیست کی روش داشت و بعد در پرسپولیس بیش از نیم‌فصل به نیمکت دوخته شد تا همان فرصت دعوت شدن بی‌معنی را هم از دست بدهد. او حالا مبدل می‌شود به یکی از مدعوین تیم ملی. چرایش را باید از چه کسی پرسید؟ کارلوس کی روش یا مربی دروازه‌بان‌هایی که این روزها تمریناتی متفاوت را جلوی روی شاگردانش می‌گذارد؟
تمرین تیم ملی چشم‌ها را بازتر می‌کند. رحمان احمدی از همان روزی که دو ضربه پیاپی مهاجمان کره‌ای را در سئول از روی خط درآورد آماده‌تر است. حامد لک و سوشا مکانی آمادگی‌شان را به رخ می‌کشند. قرار است رقیب اصلی هم وارد شود یعنی دانیال داوری. هنوز هم اسم مهدی رحمتی به صورت نجوا و پچ پچ به گوش می‌رسد. این وسط یک دعوت شده سفر کرده هم در راه است. یکی مثل علیرضا حقیقی. با پرواز مستقیم از لیسبون به تهران. می‌شود پنج دروازه‌بان در تمرین و یکی هم در سایه. بعد وقت انتخاب می‌رسد. انتخابی برای جام جهانی. دانیال داوری قطعا بلیت پرواز را در جیبش دارد. رحمان احمدی هم. یکی از بین این سه نفر. تک گزینه ایده‌آل کدام است؟ تک گزینه «دلخواه» کدام است؟
ایده‌آل شاید فکر کردن به گذشته و آینده باشد. مثل اینکه فکر کنیم بین گزینه‌های باقیمانده، آمار حضور کدام یک بیشتر از بقیه است و کدام یک کمتر. اینکه سن و سال هر کدام برای آینده این فوتبال چقدر مناسب است و کدام یکی می‌تواند این جام جهانی را پلی برای جام جهانی بعدی کند؟ ایده‌آل‌ترین راه حل شاید همین است که فکر کنیم اگر دانیال داوری یک روز قبل از بازی با نیجریه مصدوم شد و دقیقه 30 بازی رحمان احمدی کارت قرمز گرفت، چه کسی باید درون دروازه بایستد؟ یکی که از دو سال و اندی قبل تا امروز دو بازی در جام حذفی ایران و یکی دو بازی هم در لیگ پرتغال را چشیده؟ اما گزینه «دلخواه» می‌شود اینکه یک دروازه‌بان از لیگی دعوت می‌شود که زادگاه سرمربی تیم ملی است. کمتر بازی کرده اما تجربه زندگی در اروپا را دارد. در همین فوتبالی که دروازه‌بان شماره یک و دو آن انتخاب لژیونر شدن را برای خود قایل نشده‌اند (چون می‌دانند سکونشینی و نیمکت نشینی برای دروازه‌بان‌ها از تمام بازیکنان پست‌های دیگر کشنده‌تر است) او انتخابش تیم‌هایی است که نیمکت خود را به او نشان می‌دهند.
علیرضا حقیقی را می‌توان در بازی با کویت یا در تمرینات ویژه گاسپار بهتر از همیشه قضاوت کرد اما سوال کلیدی قبل از دیده شدن بهتر حقیقی این است که چه کسی دروازه‌بان سوم را انتخاب خواهد کرد؟ تمرینات و گاسپار یا فاکتورهای «دلخواه» و سلیقه خاص کارلوس کی روش؟ همچنان می‌توان به ابهام اولیه بازگشت. کی روش بین نیمکت‌نشینی سردار آزمون و سکونشینی‌های علیرضا حقیقی چه تفاوت‌هایی دید؟!
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
