منو باور کن تو که دلشو نداری
بری عادت کن به من
من که دیوونتم عشقتو ثابت کن به من
یه کم با من باش
بذار خوب باشم با نگات با حرفات
خوبه من تو چشات آخه
زندگی کردنو یادم داد
دنیا ماله مننه
وقتی تو رو دارم
باورش چقد سخته
تو رو میخوام هرروزه هفته...
هر روز ببینمت سیر نمیشم از دیدنت
جون هردوتامون نرو
پیش تو نمیشه بگیرم جلو این دل وامونده رو
نمیخوام بدون تو یه لحظه اینجا بودنو
از تو حرف زدم همیشه هرجا بودمو
وقتی تو میخندی میمیرم...
وقتی دستاتو میگیرم...انگار دنیاست توی دستم
همه میگن دیوونم من..که پای تو میمونم من
نمیدونن چقدر دوست دارم توی لجبازو
من تو رو میشناسم میدونی فرق داری واسم
نمیدونم چطور راضی نگه دارم توی حساسو
وقتی به تو فک میکنم از همه دلسرد میشم
تنهام توی خیابونام از تو دارم سرد میشم
هیچکس به جز خیال تو با من قدم نمیزنه
حس میکنم کنارمی هنوز سرت رو شونمه
همه ی درارو بستم..کسیو جاتو نذارم
بیا بی معرفتم تو یه دری وا کن برا من...
هرکی میپرسه میگم مرده برام این طرفا نیست...
میدونی تو دل واموندم ولی این خبرا نیست...
تا تو از راه رسی شاعران شعر سرایند
قوم مردان مبارز به این شهر بیایند
تا تو از راه رسی پنجره ها باز بمانند
مرد و زن بر سر هر کوچه آواز بخوانند
خالی از لطف نباشد گذری کنی از این کوچه ی بن بست
خالی از لطف نباشد بر دل غمزده ی ما بکشی دست
من توقع ندارم همنشینم شوی ای حضرت دریا
خالی از لطف نباشد بزنی موجی بر این ساحل تنها
زیبای من تنها تویی صبر و قرار من همه دار و ندار من
نخواهی بگذری از این دل آزرده ی من
نیستی و بعد تو من
هرشب میزنم تنها تو خیابون
از جلوی چشمام...رد میشه بازم همه خاطره هامون
دیگه نمیتونم..
برگرد و نذار دیگه دور بشه دستامون
