اخرش رسیدیم تهش
حرف میزنیم باهم ب زور
ن نگو قصه برام نیس دیگه اسمت الان
مثه من دیگه کی میخاد تورو
دیگه حرفی نزن بیبی بیخیال بروو
وای انقدر کشیدم ک نمیگیره خندم
با چشمام قفلم به این اتیشه رو فندک
ی اتاق تاریک با بوی دود گاری
یه نسیمی از لای در میاد تو خوشبو ، نمناک
گیر کرده تو مرداب
ولی دنبال ساختن جریان
ولی دنبال خس خس سینه ام
تو نقطه یه فریاد شیرین ، ولی دردناک
کتاب زندگیمو مو ب مو ورق بزنم
کوچه های سادگیمو رو ب روم قدم بزنم
نوک قله با مداد رنگیام
من از این انتظار از این انتظار افتضاح
از این آدمای تو خالی پر سروصدا
حالم بهم می خوره
همزمان که نیزه یِ من کاغدو میشکافه
مولانا رفته پیش ساقی تا باده رو بیاره
میگن تاریخ بهم ریخته قامت میزانِش
ممکنه از یه آهنگری باز کاوه رو بیاره
همیشه جارییم
بشو تو با من هم سفر
بخر ب جون تو این خطر
رپ زیره ذره بین ، کجاش این منطقیه
که جای ما توو خاک خودمون رو صحنه نی
جناب رئیس بیا و طرف حق بگیر
بیا جای دست شکستن به هم دست بدیم
موزیکو ترجیح دادم تا ک کنار تو باشم
هر کی کنارمه فک میکنه جوگیر شدم
داری دورمو میبینی ب جای تو کاغذه
هر بار قهر میکردی
میدونستم فرداش برمیگردی
آره داشتیم چند جا زنگ تفریح
ولی هر دفعه باز
میومدم میکردم من از سرت باز
بگم تو دلمی خوشگلمی کوکتلمی