حال ما خوب است ، خوب ؛ شبیهِ تمامِ بغض هایی که هنگام واکسن زدن به بازوی نحیفِ بچگی هایمان قورت دادیم و سری که چرخاندیم و مشتی که محکم گرفتیم و چشمی که بستیم که مثلا یعنی ؛ نمی ترسیم !
شبیهِ زخمِ عمیقِ زانویمان که زیر شلوار خونین و خاکی مان پنهان کردیم و لنگ لنگان و با تمامِ درد ، لبخند گشادی زدیم و دنبالِ گوشه ی خلوتی برای جیغ کشیدن گشتیم ...
ما خوبیم ،
همین که بد نیستیم ؛ خوبیم ...
همین که می خندیم ، راه می رویم و ادامه می دهیم ؛
یعنی خوبیم ،
یعنی خیلی خوب !
همیشه یک تکه رویا توی جیبِ پیراهنت باشد ..
سـخته!وقـتـی بـدونـی یـه کـاری اشـتـبـاههـ ولـی هـی دلــت بخـواد تِـکــرارش کنـی((:
فراموش خواهی شد
چنانکه هرگز نبودی
مانند مرگ یک پرنده
مثل عشق یک رهگذر
هر چقدرم که فکر کنی آدمها رو میشناسی باز یه راهی برای غافلگیر کردنت پیدا میکنن!
دوباره دل هوایِ با طُ بودن کرده(:
PoBoon#
همیشه یه کم حقیقت پشت “شوخی کردم”
یه کم آگاهی پشت “نمی‌دونم”
یه کم احساس پشت “مهم نیست”
و یه کم درد پشت “خوبم” وجود داره.
روزی عمیقا دلتنگ اون کسی میشین که
تا وقتی بود ، بودنش رو ندیدین!
مدام در سفر از خویشتن به خویشتنم
هزار روحم و در یک بدن نمی‌گنجم
➰
آدمیزاد سختشه که بگه "به من توجه کن". برای همین قیل و قال راه میندازه. عصبی میشه. داد میزنه. قهر میکنه. فرار میکنه. با خودش و زمین و زمان لج میکنه. برای اینکه به چشم بیاد. برای اینکه دیده شه!
تو فقط میبینی که چشماشو میبنده و داد میزنه و هیچی نمیشنوه؛ اون داره میپره و دستاشو تکون میده و میگه "هی! من اینجام! ببین منو!"
داره میگه "به من توجه کن."
و میدونی چقدر درموندست این جمله؟ سراسر استیصاله. و وقتی به زبون بیاد؛ اگه به زبون بیاد؛ دیگه گفتن و نگفتنش، فرقی نداره.
[نازنین هاتفی]