: اعتقاد قلبى صفويان به تشيع

[~ERFAN~]

اعتقاد قلبى صفويان به تشيع
اگر شاهان صفوى براى ماندگارى حكومت خود و مواجهه با امپراطورى مهيب عثمانى و بسيج مردم ايران براى مقابله با عثمانى هاى سنى مذهب, مذهب شيعه را گسترش دادند, چرا بعد از اين كه تيغ تهاجم سپاه مخوف ((ينى چرى)) در حمله به ايران كند شد و روابط صفويان با عثمانيان گرمى گرفت يعنى از خطر عثمانيان رهايى يافتند, دست از گسترش و حمايت تشيع بر نداشتند؟ حداقل طايفه صفوى مى توانست خود, دست از تشيع بردارند. اگر تشيع صفويان و گسترش آن روى مصالح سياسى(ابن الوقتى) بوده است, زمانى كه آسودند و باد مخالفى نمى وزيد, مى توانستند از تشيع دست بردارند يا از حمايت آن دست شويند اما چنين نكردند و اين عيان مى سازد كه اعتقاد آنان به تشيع, ربطى به مصالح سياسى نداشت و تشيع آنان از روى عقيده بوده است. البته همان طور كه تشيع را حمايت و مذهب رسمى نمودند, از آن, در تحكيم حكومت خود سود جستند.