بازی آنلاین
آپلود عکس
29-10-2013، 13:57
بچه که بودم میدونستم که دخترم ,اما نمیدونستم فرق من
با یه پسر ,غیر از موهای بلندم چی میتونه باشه!
روابطم بر حسب دختر و پسرتنظیم نمیشد و دوستیهام هم
ساده و بی تکلف بود...
داشتن حجاب تو سن و سال کم باعث شد بیشتر به این
تفاوتها فکر کنم ,اما باز به نتیجه ای نرسیدم!
محدودیتهای بی دلیلی رو که مجبور به رعایتشون بودم ,
باعث میشد که آرزوم باشه که پسر باشم!
پنجم دبستان بودم که معلممون از لحاظ علمی فرق یک دختر
با یک پسر رو برام روشن کرد. اما باز هم متوجه نشدم چرا
اینهمه تفاوت میتونه ناشی از یه تفاوت جسمانی باشه!
سالها تو مدارسی درس خوندم که دختر و پسر,
سر یه کلاس مینشستن و همیشه دیده بودم نگاه دختر و پسر
به هم دیگه, از جنس متفاوتیه(جدا از اینکه بالاخره بخشی از
این تفاوت ها برای محدودیتها و جدا کردن همیشگی دختر و
پسر از همدیگه تو ایران بوده و هست)
وقتی اول دبیرستان اومدم ایران و تو جو بچه ها قرار گرفتم,
خیلی مسائل رو به طرز وحشتناکی فهموندن بهم!!!!!!!
اون روزها زندگی برام از شکلی معمول به شکلی غیر معمول
درومده بود و دیگه تحمل دیدن هیچ مرد و زنی رو نداشتم,
حتی مادر و پدرم!
یادمه که هر روز گریه میکردم و حس میکردم بهم خیانت شده
باور داشتم که اگر اون چیزهایی که شنیده بودم واقعیت بوده
حتما قبلش کسانی که دوستم داشتن (مثل مادرم ) به
روشی بهتر متوجهم میکردن!
اما کم کم با واقعیتها سعی کردم کنار بیامسخت بود...
اونوقت بیشتر به زن بودنم حساس شدم
شنیدن تئوری حجاب و اینکه زن با پوشوندن خودش میتونه
جلوی فساد رو بگیره و ... واقعا برام ناراحت کننده بود.(و
البته هنوز هم هست!)
تعجب میکنم که تو این جریانات, فشارهایی رو روی زنها
قرار دادن و با گفتن اینکه خیلی پاکی و خیلی خوبی و...
جوی ساختن برای خواسته های عده ای!
تعجب بیشتری میکنم از اینکه عده ای از زنها هم این نقش رو
پذیرفتن و ازش دفاع میکنن!!!!!!!!!!!!!!
اینکه نقش وسوسه کننده رو بپذیری و بخوای با حجاب!
خودت رو از این نقش کنار بکشی!...
نمیدونم...
راستش الان دیگه دختر بودنم رو پذیرفتم و دوستش دارم
غرور ,ظرافت و زیبایی و حساسیتهای مخصوص دخترها رو تو
وجود خودم درک میکنم و دوست ندارم حس کنم که باید
منکرشون بشم و با پوشوندن خودم با مانتو یا روسری متانت
خودم رو ثابت کنم.
من به عنوان یک دختر متانتم رو با برخورد و رفتارم ثابت میکنم
و حد و حدود هر کسی رو با رفتار و نگاهم مشخص میکنم نه
با چند متر پارچه!
سپاس دادن نشانه ی شخصیت شماست
حتی شمادوست عزیز
با یه پسر ,غیر از موهای بلندم چی میتونه باشه!
روابطم بر حسب دختر و پسرتنظیم نمیشد و دوستیهام هم
ساده و بی تکلف بود...
داشتن حجاب تو سن و سال کم باعث شد بیشتر به این
تفاوتها فکر کنم ,اما باز به نتیجه ای نرسیدم!
محدودیتهای بی دلیلی رو که مجبور به رعایتشون بودم ,
باعث میشد که آرزوم باشه که پسر باشم!
پنجم دبستان بودم که معلممون از لحاظ علمی فرق یک دختر
با یک پسر رو برام روشن کرد. اما باز هم متوجه نشدم چرا
اینهمه تفاوت میتونه ناشی از یه تفاوت جسمانی باشه!
سالها تو مدارسی درس خوندم که دختر و پسر,
سر یه کلاس مینشستن و همیشه دیده بودم نگاه دختر و پسر
به هم دیگه, از جنس متفاوتیه(جدا از اینکه بالاخره بخشی از
این تفاوت ها برای محدودیتها و جدا کردن همیشگی دختر و
پسر از همدیگه تو ایران بوده و هست)
وقتی اول دبیرستان اومدم ایران و تو جو بچه ها قرار گرفتم,
خیلی مسائل رو به طرز وحشتناکی فهموندن بهم!!!!!!!
اون روزها زندگی برام از شکلی معمول به شکلی غیر معمول
درومده بود و دیگه تحمل دیدن هیچ مرد و زنی رو نداشتم,
حتی مادر و پدرم!
یادمه که هر روز گریه میکردم و حس میکردم بهم خیانت شده
باور داشتم که اگر اون چیزهایی که شنیده بودم واقعیت بوده
حتما قبلش کسانی که دوستم داشتن (مثل مادرم ) به
روشی بهتر متوجهم میکردن!
اما کم کم با واقعیتها سعی کردم کنار بیامسخت بود...
اونوقت بیشتر به زن بودنم حساس شدم
شنیدن تئوری حجاب و اینکه زن با پوشوندن خودش میتونه
جلوی فساد رو بگیره و ... واقعا برام ناراحت کننده بود.(و
البته هنوز هم هست!)
تعجب میکنم که تو این جریانات, فشارهایی رو روی زنها
قرار دادن و با گفتن اینکه خیلی پاکی و خیلی خوبی و...
جوی ساختن برای خواسته های عده ای!
تعجب بیشتری میکنم از اینکه عده ای از زنها هم این نقش رو
پذیرفتن و ازش دفاع میکنن!!!!!!!!!!!!!!
اینکه نقش وسوسه کننده رو بپذیری و بخوای با حجاب!
خودت رو از این نقش کنار بکشی!...
نمیدونم...
راستش الان دیگه دختر بودنم رو پذیرفتم و دوستش دارم
غرور ,ظرافت و زیبایی و حساسیتهای مخصوص دخترها رو تو
وجود خودم درک میکنم و دوست ندارم حس کنم که باید
منکرشون بشم و با پوشوندن خودم با مانتو یا روسری متانت
خودم رو ثابت کنم.
من به عنوان یک دختر متانتم رو با برخورد و رفتارم ثابت میکنم
و حد و حدود هر کسی رو با رفتار و نگاهم مشخص میکنم نه
با چند متر پارچه!
سپاس دادن نشانه ی شخصیت شماست
حتی شمادوست عزیز
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
