09-09-2014، 16:34
افسانه ای می گوید تا زمانی كه عشق وجود دارد همه چیز عالی است. عشق اساس زندگی و بر همه چیز پیروز است. اگر عشق باشد هیچ مشكل و تعارضی در زندگی مشترك پیدا نخواهد شد و در حقیقت عشق و تعارض ناسازگار با همدیگر هستند. ولی باید دانست كه وجود تعارض اساس زندگی مشترك است و یكی از مهارت های مهم زوج های جوان شناختن، اداره كردن و حل تفاوت ها و تعارضات آنهاست. مهارت كنترل و حل تفاوت ها برای یك ازدواج سالم ضروری است. آنچه كه برای زندگی مشترك خطرناك است، نزاع و درگیری است كه به شكل اهانت به همسر، تهدید، استثمار، كینه توزی و پرخاشگری نمود می یابد و این نزاع و درگیری باعث از بین رفتن زندگی می شود.
به یاد داشته باشید همیشه همسرتان را مانند دوست صمیمی خود بدانید و به جای آن كه با عصبانیت از او ایراد بگیرید ضمن تمركز روی حل مسئله از احساس پیروزی بر همسر و یا تحقیر او اجتناب نمایید. حل تعارضات به شكل احترام آمیز و نه با نزاع و بیان احساسات و نگرانی ها مثمرثمر خواهد بود. همواره باید سعی ما بر آن باشد تا تعارضات را به شیوه «برد ـ برد» حل نمود و یا حداقل به طریقی كه هركدام از زوجین با آن موافق باشند عمل كرد.
بعضی از زوجین با ساده انگاری از شیوه های اجتناب از تعارضات استفاده می كنند و از مشكل و تعارض چشم پوشی می كنند تا آن تعارض از بین برود. مشكل اجتناب و نادیده گرفتن تعارضات موجود در زندگی مشترك آن است كه در زندگی مشترك در واقع تفاوت ها و تعارضات همواره وجود دارند و سازش زیاد با مسائل مانع پیشرفت می گردد. تفاوت ها همیشه و همه جا وجود دارند بنابراین بهتر است مشكلات را به صورت پیشگیرانه و در مراحل اولیه و قبل از آن كه به صورت حاد و با خشم و رفتارهای منفی نمود پیدا كنند، حل كرد.
در بعضی زوجین ممكن است یكی از طرفین وجود مشكل را انكار نموده و از این كه مشكل را بپذیرد طفره رود. در این حالت مشكلات انكار شده و به بدتر شدن اوضاع می انجامد چرا كه به حساب عدم صداقت و نقش بازی كردن در روابط بین زوجین گذاشته می شود.
بعضی از زوجین با ساده انگاری از شیوه های اجتناب از تعارضات استفاده می كنند و از مشكل و تعارض چشم پوشی می كنند تا آن تعارض از بین برود. مشكل اجتناب و نادیده گرفتن تعارضات موجود در زندگی مشترك آن است كه در زندگی مشترك در واقع تفاوت ها و تعارضات همواره وجود دارند و سازش زیاد با مسائل مانع پیشرفت می گردد
وقتی بین زن و شوهر اختلافی پیش میآید، به نتایج خاصی میانجامد. سه نتیجه احتمالی تعارض به شرح زیر است:
1- ناپدید شدن: موضوعی که موجب تعارض و اختلاف شده است، با گذشت زمان از بین میرود.
2-بن بست: شرکای زندگی در موضوع مورد اختلاف (گیر) میکنند و هیچ گونه اقدامی انجام نمیدهند. این وضعیت ممکن است شامل توافقی سطحی و گذرا یا بیتفاوتی همراه با خصومتی پنهان باشد که در هر دو حالت به زودی به جر و بحثی دیگر منجر میگردد.
3-حل و فصل: زن و شوهر برای خاتمه دادن به تعارض دست به کار میشوند.
چگونه تعارض هایمان را حل كنیم
زن و شوهر
برای آن كه بدانیم چگونه باید تعارضات را حل كنیم ابتدا باید بدانیم تعارضاتی كه در زندگی وجود دارند شامل مباحث جزئی یا بحث های جدی تر است. در بحث های جزئی از شیوه ارتباطی شنونده ـ گوینده استفاده كنید. هر یك از زوجین احساسات و افكارش را بیان كند. به همسرتان توهین نكنید، منظورتان را رك و راست بیان نمایید. هیچ گاه همسرتان را استثمار و یا تحقیر ننموده و از موضع قدرت با او برخورد نكنید. مطمئن شوید كه همسرتان صحبت خود را بیان می كند و احساسات او را تأیید كنید. تأیید كردن احساسات به معنای موافقت شما با انتقاد و شكایت و پذیرفتن راه حل نیست. به عنوان مثال ممكن است شما با شیوه حل مشكلات مخالف باشید، اما در عین حال بیان می كنید كه حل مشكل چقدر برای شما مهم است. در بیان پیشنهادات مطمئن شوید كه وقت كافی برای بررسی راه حل ها صرف كرده اید و ساده ترین راه حل را نپذیرفته اید. همسرتان را تهدید و یا مجبور نكنید. مطمئن شوید كه راه حل برای هیچ یك از زوجین مضر نیست. هر مشكل باید براساس شایستگی ها بررسی شود. توجه كنید كه باید با تفاوت ها كنار آمد، نه این كه آنها را فراموش كرد و یا دائماً با آنها درگیر شد. در ازدواج سالم باید بین پذیرفتن خود و پذیرفتن همسر تعادل برقرار گردد.
روش طرح مسئله یک فرایند مشارکتی است و به شما برای رسیدن به رضایتبخشترین راهحل کمک میکند. این روش 6 مرحله دارد:
مرحله 1: این مرحله همیشه حساسترین مرحله (و اغلب وقتگیرترین آنها) در حل مسئله است. درک روشن نیازهای یکدیگر برای حرکت به سوی راهحلی که ارضاء کننده آن نیازها باشد اساسی است. در این مرحله تمام توجه باید فقط معطوف به نیازها باشد به دلیل این که همه ما عادت کردهایم به جای بیان نیازهایمان، راهحل آنها را عنوان کنیم . پس وقت کافی برای تشخیص دقیق مشکل بگذارید. توجه به این نکته نیز مهم است که اغلب در بیان صادقانه احساسات، روشن میشود که بین شما و طرف مقابل، بیش از یک اختلاف وجود دارد و شاید لازم باشد به هر یک از آنها گوش دهید؛ و ببینید کدام یک، از اولویت بیشتری برخوردارند و یکی یکی روی آنها کار کنید.
سعی نکنید یک راهحل را تشویق یا تحمیل کنید و یا آن که دیگری را به پذیرفتن راهحلی که دوست ندارد تشویق نکنید زیرا اگر هر دو طرف راهحلی را آزادانه انتخاب نکنند ممکن است بعداً به آن عمل نکنند.
مرحله 2: به وجود آوردن راهحلهای ممکن (تفکر سریع خلاقانه): این قسمت حل مسئله، بخش خلاقانه آن است. مرحلهای که هر دوی شما میگویید: «بیا عقلهایمان را روی هم بگذاریم و یک راهحل سازنده پیدا کنیم» اغلب رسیدن فوری به یک راهحل آسان نیست، در عین حال راهحلهای اولیه با این که خودشان قابل قبول نیستند باعث انگیزش افکاری میشوند که راه را به سوی نظرات بهتری میگشاید . از قضاوت یا انتقاد، از راهحلهای یکدیگر بپرهیزید.
مرحله3: ارزشیابی راهحلها حالا هر دوی شما میخواهید به ارزیابی راهحلها بپردازید. راهحلهای ارائه شده چه چیزهایی هستند؟ آیا آنها برای هر دو عادلانهاند؟ آیا یک راهحل به نظر کاراتر از راهحل دیگر میآید؟ آیا دلیلی هست که نشان دهد کارایی لازم را ندارد؟ آیا عمل کردن به آن بیش از حد مشکل خواهد بود؟اگر در این مرحله راهحلها را به خوبی بررسی نکنید، در پایان یا با یک راه حل ضعیف روبهرو خواهید شد و یا با راهحلی که نهایتاً با جدیت به آن عمل نخواهید کرد.
مرحله 4: تصمیمگیری روی یک راهحل قابل قبول برای هر دو طرف در این مرحله است. سعی نکنید یک راهحل را تشویق یا تحمیل کنید و یا آن که دیگری را به پذیرفتن راهحلی که دوست ندارد تشویق نکنید زیرا اگر هر دو طرف راهحلی را آزادانه انتخاب نکنند ممکن است بعداً به آن عمل نکنند. بعد از این کار میتوانید آن را بنویسید تا مطمئن شوید در آینده در مورد تصمیمی که هر دو بر آن توافق کردید سوءتفاهمی پیش نمیآید.
مرحله 5: عمل بر اساس راهحل چون رسیدن به راهحل یک چیز است و عمل کردن به آن چیز دیگری است. مشخص کنید چه کسی باید تا چه وقت چه کاری را انجام دهد. از تحت فشار قرار دادن طرف مقابل بپرهیزید. و اگر با گذشت زمان، طرف دیگر به سهم خود،عمل نکند لازم است شما با پیامی مثل تو به توافق خودت عمل نکردیطرف مقابلتان را متوجه این نکته کنید که شما از او انتظار داشتهاید مسئول باشد.
مرحله 6: کنترل نتایج راهحل . حالا زمان آن فرارسیده که اثر بخشی راهحل خود را با این سوال مورد ارزشیابی قرار دهید: آیا این راهحل به نیازهای هر دوی ما پاسخ میدهد؟ از آن جایی که مسائل و مشکلاتی که مردم با آن روبهرو میشوند تحت تاثیر عوامل غیر قابل پیشبینی و پیچیده زیادی است، ممکن است این روش حل مسئله، همیشه مطلوبترین نتیجه را به وجود نیاورد. و ممکن است با رسیدن به یک هدف، هدف دیگری که از اولی مهمتر بوده به خطر بیافتد.
به یاد داشته باشید همیشه همسرتان را مانند دوست صمیمی خود بدانید و به جای آن كه با عصبانیت از او ایراد بگیرید ضمن تمركز روی حل مسئله از احساس پیروزی بر همسر و یا تحقیر او اجتناب نمایید. حل تعارضات به شكل احترام آمیز و نه با نزاع و بیان احساسات و نگرانی ها مثمرثمر خواهد بود. همواره باید سعی ما بر آن باشد تا تعارضات را به شیوه «برد ـ برد» حل نمود و یا حداقل به طریقی كه هركدام از زوجین با آن موافق باشند عمل كرد.
بعضی از زوجین با ساده انگاری از شیوه های اجتناب از تعارضات استفاده می كنند و از مشكل و تعارض چشم پوشی می كنند تا آن تعارض از بین برود. مشكل اجتناب و نادیده گرفتن تعارضات موجود در زندگی مشترك آن است كه در زندگی مشترك در واقع تفاوت ها و تعارضات همواره وجود دارند و سازش زیاد با مسائل مانع پیشرفت می گردد. تفاوت ها همیشه و همه جا وجود دارند بنابراین بهتر است مشكلات را به صورت پیشگیرانه و در مراحل اولیه و قبل از آن كه به صورت حاد و با خشم و رفتارهای منفی نمود پیدا كنند، حل كرد.
در بعضی زوجین ممكن است یكی از طرفین وجود مشكل را انكار نموده و از این كه مشكل را بپذیرد طفره رود. در این حالت مشكلات انكار شده و به بدتر شدن اوضاع می انجامد چرا كه به حساب عدم صداقت و نقش بازی كردن در روابط بین زوجین گذاشته می شود.
بعضی از زوجین با ساده انگاری از شیوه های اجتناب از تعارضات استفاده می كنند و از مشكل و تعارض چشم پوشی می كنند تا آن تعارض از بین برود. مشكل اجتناب و نادیده گرفتن تعارضات موجود در زندگی مشترك آن است كه در زندگی مشترك در واقع تفاوت ها و تعارضات همواره وجود دارند و سازش زیاد با مسائل مانع پیشرفت می گردد
وقتی بین زن و شوهر اختلافی پیش میآید، به نتایج خاصی میانجامد. سه نتیجه احتمالی تعارض به شرح زیر است:
1- ناپدید شدن: موضوعی که موجب تعارض و اختلاف شده است، با گذشت زمان از بین میرود.
2-بن بست: شرکای زندگی در موضوع مورد اختلاف (گیر) میکنند و هیچ گونه اقدامی انجام نمیدهند. این وضعیت ممکن است شامل توافقی سطحی و گذرا یا بیتفاوتی همراه با خصومتی پنهان باشد که در هر دو حالت به زودی به جر و بحثی دیگر منجر میگردد.
3-حل و فصل: زن و شوهر برای خاتمه دادن به تعارض دست به کار میشوند.
چگونه تعارض هایمان را حل كنیم
زن و شوهر
برای آن كه بدانیم چگونه باید تعارضات را حل كنیم ابتدا باید بدانیم تعارضاتی كه در زندگی وجود دارند شامل مباحث جزئی یا بحث های جدی تر است. در بحث های جزئی از شیوه ارتباطی شنونده ـ گوینده استفاده كنید. هر یك از زوجین احساسات و افكارش را بیان كند. به همسرتان توهین نكنید، منظورتان را رك و راست بیان نمایید. هیچ گاه همسرتان را استثمار و یا تحقیر ننموده و از موضع قدرت با او برخورد نكنید. مطمئن شوید كه همسرتان صحبت خود را بیان می كند و احساسات او را تأیید كنید. تأیید كردن احساسات به معنای موافقت شما با انتقاد و شكایت و پذیرفتن راه حل نیست. به عنوان مثال ممكن است شما با شیوه حل مشكلات مخالف باشید، اما در عین حال بیان می كنید كه حل مشكل چقدر برای شما مهم است. در بیان پیشنهادات مطمئن شوید كه وقت كافی برای بررسی راه حل ها صرف كرده اید و ساده ترین راه حل را نپذیرفته اید. همسرتان را تهدید و یا مجبور نكنید. مطمئن شوید كه راه حل برای هیچ یك از زوجین مضر نیست. هر مشكل باید براساس شایستگی ها بررسی شود. توجه كنید كه باید با تفاوت ها كنار آمد، نه این كه آنها را فراموش كرد و یا دائماً با آنها درگیر شد. در ازدواج سالم باید بین پذیرفتن خود و پذیرفتن همسر تعادل برقرار گردد.
روش طرح مسئله یک فرایند مشارکتی است و به شما برای رسیدن به رضایتبخشترین راهحل کمک میکند. این روش 6 مرحله دارد:
مرحله 1: این مرحله همیشه حساسترین مرحله (و اغلب وقتگیرترین آنها) در حل مسئله است. درک روشن نیازهای یکدیگر برای حرکت به سوی راهحلی که ارضاء کننده آن نیازها باشد اساسی است. در این مرحله تمام توجه باید فقط معطوف به نیازها باشد به دلیل این که همه ما عادت کردهایم به جای بیان نیازهایمان، راهحل آنها را عنوان کنیم . پس وقت کافی برای تشخیص دقیق مشکل بگذارید. توجه به این نکته نیز مهم است که اغلب در بیان صادقانه احساسات، روشن میشود که بین شما و طرف مقابل، بیش از یک اختلاف وجود دارد و شاید لازم باشد به هر یک از آنها گوش دهید؛ و ببینید کدام یک، از اولویت بیشتری برخوردارند و یکی یکی روی آنها کار کنید.
سعی نکنید یک راهحل را تشویق یا تحمیل کنید و یا آن که دیگری را به پذیرفتن راهحلی که دوست ندارد تشویق نکنید زیرا اگر هر دو طرف راهحلی را آزادانه انتخاب نکنند ممکن است بعداً به آن عمل نکنند.
مرحله 2: به وجود آوردن راهحلهای ممکن (تفکر سریع خلاقانه): این قسمت حل مسئله، بخش خلاقانه آن است. مرحلهای که هر دوی شما میگویید: «بیا عقلهایمان را روی هم بگذاریم و یک راهحل سازنده پیدا کنیم» اغلب رسیدن فوری به یک راهحل آسان نیست، در عین حال راهحلهای اولیه با این که خودشان قابل قبول نیستند باعث انگیزش افکاری میشوند که راه را به سوی نظرات بهتری میگشاید . از قضاوت یا انتقاد، از راهحلهای یکدیگر بپرهیزید.
مرحله3: ارزشیابی راهحلها حالا هر دوی شما میخواهید به ارزیابی راهحلها بپردازید. راهحلهای ارائه شده چه چیزهایی هستند؟ آیا آنها برای هر دو عادلانهاند؟ آیا یک راهحل به نظر کاراتر از راهحل دیگر میآید؟ آیا دلیلی هست که نشان دهد کارایی لازم را ندارد؟ آیا عمل کردن به آن بیش از حد مشکل خواهد بود؟اگر در این مرحله راهحلها را به خوبی بررسی نکنید، در پایان یا با یک راه حل ضعیف روبهرو خواهید شد و یا با راهحلی که نهایتاً با جدیت به آن عمل نخواهید کرد.
مرحله 4: تصمیمگیری روی یک راهحل قابل قبول برای هر دو طرف در این مرحله است. سعی نکنید یک راهحل را تشویق یا تحمیل کنید و یا آن که دیگری را به پذیرفتن راهحلی که دوست ندارد تشویق نکنید زیرا اگر هر دو طرف راهحلی را آزادانه انتخاب نکنند ممکن است بعداً به آن عمل نکنند. بعد از این کار میتوانید آن را بنویسید تا مطمئن شوید در آینده در مورد تصمیمی که هر دو بر آن توافق کردید سوءتفاهمی پیش نمیآید.
مرحله 5: عمل بر اساس راهحل چون رسیدن به راهحل یک چیز است و عمل کردن به آن چیز دیگری است. مشخص کنید چه کسی باید تا چه وقت چه کاری را انجام دهد. از تحت فشار قرار دادن طرف مقابل بپرهیزید. و اگر با گذشت زمان، طرف دیگر به سهم خود،عمل نکند لازم است شما با پیامی مثل تو به توافق خودت عمل نکردیطرف مقابلتان را متوجه این نکته کنید که شما از او انتظار داشتهاید مسئول باشد.
مرحله 6: کنترل نتایج راهحل . حالا زمان آن فرارسیده که اثر بخشی راهحل خود را با این سوال مورد ارزشیابی قرار دهید: آیا این راهحل به نیازهای هر دوی ما پاسخ میدهد؟ از آن جایی که مسائل و مشکلاتی که مردم با آن روبهرو میشوند تحت تاثیر عوامل غیر قابل پیشبینی و پیچیده زیادی است، ممکن است این روش حل مسئله، همیشه مطلوبترین نتیجه را به وجود نیاورد. و ممکن است با رسیدن به یک هدف، هدف دیگری که از اولی مهمتر بوده به خطر بیافتد.